Imobilje të shtrenjta por asnjë shenjë krize në Gjermani

Një shtëpi për një familje me 200 metra katrorë sipërfaqe të banueshme, me kuzhinë, banja të bukura, verandë dhe oborr të madh në një zonë të qetë - në Gjermani kjo mund të kushtojë nga 240.000 euro deri në 2 milionë euro. Dallimi qendron në zonën ku gjendet shtëpia: në zonën rurale në lindje të Vesfalisë apo në Mynih.

Kush ka mundësi zhvendoset në qytet, konstaton Michael Hütter, drejtor i Institutit të Ekonomisë gjermane (IW). "Njerëzit nuk shkojnë në zonat rurale. Lëvizjet e migracionit brenda vendit dhe migracioni nga jashtë, të cilat janë forcuar vitet e fundit dhe që presim të vazhdojnë, përqendrohen në qytetet e mëdha, në qendrat urbane."

Mynihu qyteti më i shtrenjtë i Gjermanisë

Kjo bën që në këto qendra të rriten jo vetëm qiratë por edhe çmimet e banesave. Sipas një studimi të IW-së, në të cilin u morën në shqyrtim tregjet e imobiljeve në pesë qytetet më të mëdha gjermane, rritja nga viti 2003 deri në 2011 ishte në Hamburg 31% dhe në Berlin madje 39%. Çmimi më i lartë për metër katror shënohet në Mynih me mesatarisht 4.200 euro.

Zhvillimi i çmimeve të pasurive të patundshme zgjon kujtime shqetësuese. A nuk ishte kriza e imobiljeve në SHBA si edhe rënia e çmimeve të tyre në Irlandë dhe Spanjë, që shënuan zanafillën e trazirave financiare në mbarë botën? A mos po krijohet edhe në tregun gjerman të imobiljeve një flluskë çmimesh? Në studimin e IW-së kjo mohohet. Simptomat e një mbinxehjeje spekulative do të ishin dhënia e tepruar e kredive, shitjet e shpeshta dhe çmime shumë të larta shitjeje në krahasim me qiratë dhe të ardhurat.

Por asnjë prej tyre nuk vihet re në Gjermani, thotë ekonomisti për imobiljet Michael Voigtländer. "Aktualisht kemi më shumë blerës që kanë orientim afatgjatë. Ata mendohen se cilat janë alternativat për financimin shtetëror, si mund ta mbroj kapitalin edhe në periudhë afatgjatë nga inflacioni dhe për këtë arsye zgjedhin këtë alternativë investimi."

Fillimi i një flluske spekulative, pra llogaria për ta shitur sërish me fitim një imobilje brenda dy ose tre vjetësh, u vu re në Gjermani në vitet 2006 dhe 2007. "Por aktualisht kjo nuk është në plan të parë", thotë Voigtländer.

Gjermanët investojnë kapital të vetin

Veçanërisht domethënëse është edhe mënyra e financimit të pasurive të patundshme, plotëson shefi i IW-së Hüther, pra pyetja nëse paratë për blerjen merren nga llogaria e vet apo huazohen nga banka. "Në Gjermania kredidhënia nuk është aspak ekspansive, nuk shohim asgjë të ngjashme." Nga janari 2003 deri në 2012 kredidhënia është rritur me vetëm 7%. "Në Spanjë dhe Irlandë kreditë për blerjen e imobiljeve gjatë këtij intervali kohor janë rritur me 150%", thotë Hüther.

Në Gjermani madje pjesa e kapitalit të vet në financimin e imobiljeve është rritur. Por edhe bankat kanë nxjerrë mësime, thotë drejtori i IW-së, dhe kreditë nuk jepen më pa kontroll.

Bashkë me çmimet rriten edhe qeratë

Tregu gjerman i pasurive të patundshme është krejt i shëndoshë, është konkluzioni i studimit. Çmimet pasqyrojnë vetëm raportin kërkesë-ofertë. Qiratë në rritje në qytete kanë megjithatë efekte të dëmshme. Njerëzit me të ardhura të ulëta e kanë gjithnjë e më të vështirë të gjejnë banesa që mund t'i përballojnë. Këtu kërkohet ndërhyrja e politikës. Nga njëra anë duhet bërë më shumë për ndërtimin e banesave të reja para së gjithash në zonat periferike. Nga ana tjetër përballë rritjes së qerave duhen përshtatur edhe sistemet sociale, pra duhet rritur pjesa e subvencionuar e qirasë.