HAYATI YENİDEN ÖĞRENİYORLAR

Suriyeli mülteci çocuklar Lübnan Beyrut’taki Karam Zeytun Okulu’nda şarkı söylüyor. Yaratıcı aktiviteler çocuklar için terapi işlevi görüyor. Fransız sivil toplum kuruluşu (STK) için çalışan okul yöneticisi Charlotte Bertal çocukların ailelerinin hikâyelerini dinlediğini, savaştan, ailelerinin paralarının olmamasından konuştuklarını ama okulda gerçekten çocuk gibi hissedebildiklerini söylüyor.

Bir öğrenci İngilizce defterinin sayfalarını çeviriyor. Uzun vadeli amaçsa çocukları lojistik ve finansal açıdan mümkün olduğunca Lübnan devlet okullarına hazırlamak.‘’Bu ikinci bir yaşam’’ diyen 14 yaşındaki Susanne bir sanatçı olmak istiyor ve ekliyor, ‘’Okul olmadan hayatım boşa gider.’’

11 yaşındaki Diana matematik dersini anlamaya çalışıyor. Kendisi de bir mülteci olan öğretmen Nasser El-Issa ‘’Genel olarak çocuklar için zor çünkü aileleri bu konuda onları destekleyemiyor ya da onlara evde yardım edemiyor. Sadece okulda öğrenebiliyorlar’’ diyor.

Çocuklar okul bahçesinde mercimek yiyor. Nazarene Kilisesi’nden rahip Andrew Salameh bu semtte oda kiralarının aylık 400 ile 500 dolar arasında değiştiğini belirtiyor. Nazarene Kilisesi ve ‘’Haydi! Suriyeli çocuklar için’’ adlı Fransız STK'nın birlikte yönettiği okul, mezhep ve siyasi açıdan bağımsız. Kiralar için çok fazla para ödeyince, yemeğe para kalmadığından şikayet ediyorlar.

Evler okulda bir sınıfın camına yansıyor. Ailelerin hemen karşıda oturduğunu söyleyen rahip Salameh bazı odaların merdiven altlarında ya da çatılarda bulunduğunu da ekliyor.

12 yaşındaki Ashta kompozisyon dersinde camdan bakıyor. Haydi! Suriyeli çocuklar için‘ adlı STK'dan Charlotte Bertal’a göre yazım atölyeleri ve yaratıcı aktiviteler öğrencilerin psikolojik ihtiyaçlarının belirlenmesine ve gerekli olduğunda bir çocuğun psikolojik destek almasının sağlamasına izin veriyor.

Haydar ve Leyla matematik ödevlerini yapan çocuklarıyla Beyrut’taki odalarında oturuyorlar. Suriye'de eskiden çiftçilik yapan ve şu an iş arayan Haydar, ‘’Hiçbir şey öğrenemeyeceklerinden korktuğum için onları buraya getirdim. Onların eğitim almalarını istiyorum’’ diyor ve ekliyor, ‘’ Bu yaşananların hepsi büyük bir hata. Eğer hiçbir çözüm bulunamazsa bir nesil kaybolabilir.’’

Üç yaşındaki Ermeni kökenli Suriyeli mülteci Simon, on kişilik ailesiyle Beyrut’ta küçücük bir evde yaşıyor. Okula gitmeyen mülteci çocuklar genellikle bütün günü evde pencere ve televizyon önünde ya da oynayarak geçiriyor. 400 bin çocuktan sadece 90 bininin okula gittiğini söyleyen Charlotte Bertal bu durumun BM’in ve STK’ların ilgilenmesi gerektiği büyük bir sorun olduğunu vurguluyor.

2011’den beri okula gitmeyen Muhammed ve Ahmed ayakkabı boyayarak para kazanıyorlar. Okulu özlediklerini belirten Ahmed, ‘’Eğer mülteci olarak kayıtlıysak bizi okula alacakları söylendi. Ama hasta babamın tedavi için Suriye’ye gitmesi gerekiyor. Burada kayıt yaptırırsa rejim onu yakalayabilir. Bu yüzden okula gidemiyoruz’’ diyor.

7 yaşındaki Neriman, bir restoranın müşterilerine kağıt mendil satmaya çalışıyor. Beyrut’a kaçmadan önce Suriye'de ikinci sınıfa giden Neriman mendilleri amcasından alıyor ve her gün 18.00’e kadar çalışarak 12 bin Lübnan Poundu (yaklaşık 6 euro) kazanıyor. Neredeyse tüm gününü, kendisine göz kulak olan kimse olmadan sokaklarda geçiriyor.

Suriye sınırı yakınlarındaki Bar Elias’ta Kalkınma ve Yardım için SAWA adlı bir STK tarafından kısa süre önce kurulan okulda bir çocuk ders sırasında hayallere dalmış. Kendisi de Şam'dan kaçan öğretmen Şems Ibrahim, "Böylesine büyük bir korku ve stresi geride bırakan çocukların artık hiçbir şey umurlarında değil" diyor. ©Deutsche Welle Türkçe