İpek böceğinin yolculuğu

İpek böcekleri dut yaprakları yiyerek beslenir. Tırtıllar yeterince büyüdüğünde kendi etrafına koza örerler. Ağzındaki özel bezlerle iplik halinde bir sıvı çıkararak 300 bine kadar dönüş yapabilirler. Aslında kendi haline bırakılırsa birkaç hafta içinde kelebek olurlar. Ama genelde bu gerçekleşmeden kozalar sıcak suya atılır.

Myanmar’daki azınlık bir halk olan Palaunglar, Wanpaolong kenti yakınlarındaki bir ipek çiftliğinde çalışıyor. İpek üretimi için dut yaprakları topluyorlar. Süreç gece kelebeğinin 800 kadar yumurta bırakmasıyla başlıyor. On gün sonra yumurtadan çıkan 2-3 milimetre uzunluğundaki siyah tüylü tırtıllar daha sonra kozalar örüyorlar.

Beş koza, ipek üretimi için bir hiç ifade ediyor. Dünyada, 2016’da yaklaşık 193 bin ton ipek üretildi. Hayvanları koruma örgütü PETA bunun için 2 trilyon 800 milyar tırtılın öldürüldüğünden yola çıkıyor.

Kaynatıldıktan sonra, sekiz kadar kozadan bir iplik elde ediliyor. Bu iplikten de, pürüzsüz bir tekstil kumaşı ortaya çıkıyor. 250 gram ipek elde etmek için 3 bin kadar koza gerekiyor. Myanmar’daki çiftliklerde çocuklara da rastlanıyor.

Bir ipekböceği, büyük efor sarfeder. Dolaysıyla büyük enerji gereksinimi duyar. Yumurtadan çıkıp koza haline gelene kadar ağırlığının 40 bin katı kadar dut yaprağı yer.

Wanpaolong’daki ipek çiftliğinden toplanan ipekler yola çıkıyor. Son kullanıcıya ulaşana kadar fiyat katlanıyor. Bir kilo işlenmemiş ham ipeğin fiyatı yüz eurodan fazla tutuyor. Birçok hammadde gibi onun da fiyatında dalgalanmalar oluyor. İpek artık eskisi kadar popüler bir ürün değil. Bugün birçok kişi hayvan hakları nedeniyle ipek ürünler kullanmayı reddediyor.