Bulgaristan'da dev koalisyon dönemi

“Aslında yeni hükümetin programı bir ay önceden belliydi, üstelik kabul da görüyordu. Peki o zaman partiler, hükümet kurmak için neden bu kadar çok bekledi? Elbette güç savaşımı, kadro çekişmesi, bu üç partinin zorunlu evlililiklerinin gecikmesine neden oldu.

Sosyalistler, liderleri Sergey Stanişev’in başbakan olmasını istiyordu; ki bunu da başardılar. 2. Simeon Ulusal Hareketi ise liderleri eski Başbakan Simeon Sukskoburggotski’nin koltuğundan olması durumunda parti içinde olası bir bölünmeden endişe ediyorlardı. Öte yandan, Hak ve Özgürlükler Partisi de Türk azınlık için yararlı olabilecek bazı görevlere göz dikmişti.

Bu nedenle haftalardır, kimin başbakan olacağı tartışıldı ülkede. Oysa herkes, hükümetin kurulamaması ve zorunlu olarak yeniden seçime gidilmesi durumunda, Bulgaristan’ın 1 Ocak 2007 için planan Avrupa Birliği’ne girişinin bir yıl erteleneceğini ve sağcı Ataka Partisi’nin oylarını çoğaltacağını biliyordu. Sonunda 2. Simeon’un başbakanlık talebinden vazgeçmesiyle en mantıklı çözüm yoluna gidildi.

Gerçekten de ülke konjonktürü, politik ayak oyunları veya seçime gitmek için hiç de uygun değil. Hukuk reformu en geç Eylül ayına kadar gerçekleştirilmeli, ayrıca çevre ve rekabet gibi Avrupa Birliği’nin zayıf not verdiği başka dört alanda da hemen reform yapılmalı. Tüm bunlar yetmiyormuş gibi, Temmuz ayında ülkeyi seller götürdü. Son 60 yılın en korkunç selleri bütçede 250 milyon Euro’luk bir delik açtı. Bulgaristan, makro ekonomik düzeyde yıllık yüzde 8’lik büyüme, yüklü miktarda yurtdışı yatırımları, düşük enflasyon ve giderek azalan işsizlik oranı ile göz doldursa da ortalama Bulgar vatandaşı için yaşam hala zor.

39 yaşındaki Başbakan Sergey Stanişev, Avrupa’ya entegrasyon, ekonomik büyüme ve sosyal sorumluluk hedefleriyle yola çıkan yeni hükümetin başarılı olmaması için bir sebep yok gibi görünüyor. Çünkü koalisyon ortakları arasında son aylarda yaşanan çekişme sürebilir. Liberal muhafazakar 2. Simeon Ulusal Hareketi ile sol tandanslı diğer iki koalisyon partisi arasında, vergi ve teşvikler gibi konularda anlaşmazlıkların olması dışında, bir de Bulgarlar’ın bu dev koalisyona pek de güvenmemeleri sorun yaşanmasına yol açabilir.

Elbette parlamentodaki sağ merkez ve sağ partilerin bu koalisyona karşı yürüttükleri karalama kampanyasını da hesaba katmak gerekir. Bu kampanyanın hedefinde özellikle Hak ve Özgürlükler Partisi bulunuyor. Son yıllarda giderek güçlenen Hak ve Özgürlükler Partisi’nin, Türkler’in çıkarlarını gözettiği oranda Bulgar çoğunluğun haklarını hiçe saydığı ileri sürülüyor.

Üçlü koalisyonun ortaklarının bir süre sonra birbirlerinden ayrı düşmeleri, her bir partinin koalisyon içindeki muhalefet rolünü üstlenmesi olası gibi görünüyor. Ancak hükümet, Brüksel’in taleplerini yerine getirmeyi ve ülkeyi 1 Ocak 2007’de Avrupa Birliği’ne sokmayı başarırsa, 1989’daki rejim değişikliğinden sonra bütün bir dönem iktarda kalmayı başaran ülkenin üçüncü hükümeti olabilir. Ki bu da, bir türlü huzur bulamayan Balkanlar’da durumun normalleştiğine ve bölgeye istikrarın geldiğine işarettir...“