Niemieckie gwiazdy Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO

Pierwszym niemieckim obiektem wpisanym na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO w 1978 roku jest kościół katedralny pod wezwaniem św. Marii w Akwizgranie, jeden z nielicznych zabytków sztuki karolińskiej zachowany do naszych czasów. Najstarszą i najciekawszą częścią katedry jest dawna kaplica pałacowa Karola Wielkiego, która przez 600 lat pełniła rolę sali koronacyjnej królów Niemiec.

Park Mużykowski o powierzchni 728 ha po obu stronach Nycy Łużyckiej, wpisany w 2004 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest przykładem przemian politycznych w Europie. Jedna trzecia tego wspaniałego kompleksu parkowego w stylu angielskim leży po stronie niemieckiej, a dwie trzecie - polskiej. Na terenie parku znajduje się rezydencja księcia Hermanna Ludwiga Heinricha von Pückler-Muskau.

Ten wspaniały, barokowy zespół pałacowo-parkowy w Poczdamie cieszy się światową sławą. Został wzniesiony w latach 1745-1747 jako letnia rezydencja króla Prus Fryderyka II Wielkiego. Stanowi część poczdamsko-berlińskiego krajobrazu kulturowego o łącznej powierzchni ponad 2000 ha. Znajdziemy tu liczne zamki, pałace, parki i ogrody. Wszystkie razem są największym niemieckim obiektem na liście UNESCO.

Na wyspie na rzece Sprewie w centrum Berlina mieści się pięć muzeów: Muzeum im. Bodego, Muzeum Pergamońskie, Nowe Muzeum, Stara Galeria Narodowa i tzw. Stare Muzeum. Razem stanowią one jeden z najważniejszych kompleksów muzealnych świata z bogatymi zbiorami eksponatów archeologicznych, sztuku starożytnej i nowożytnej oraz rzemiosła artystycznego.

To miasto w środkowych Niemczech w Saksonii-Anhalt, położone na wschód od gór Harzu, zostało wpisane na listę UNESCO w 1994 roku. Jego wizytówką jest stare miasto z ponad 1300 kamienicami o budowie szachulcowej. Po wojnie, władze NRD, w której znalazł się Kwedlinburg, chciały wyburzyć starówkę i wybudować na jej terenie duże osiedle z wielkiej płyty, ale, na szczęście, zabrakło im na to pieniędzy.

W XVIII wieku hescy landgrafowie i elektorzy Rzeszy założyli w Kassel największy, sztuczny park krajobrazowy w Europie. Jego największą atrakcją jest posąg Herkulesa, będący także symbolem miasta, oraz zespół kaskad i fontann. 750m³ wody spada kaskadami 238 metrów w parkową dolinę. Park Wilhelmshöhe został wpisany na listę UNESCO w czerwcu 2013 roku i jest jej ostatnim, 38 niemieckim obiektem.

Ten dawny kompleks przemysłowy w Essen w Zagłębiu Ruhry, obejmuje największą kopalnię węgla kamiennego na świecie i koksownię. Jego nazwa pochodzi od Niemieckiego Związku Celnego (Deutscher Zollverein). Kopalnię zamknięto w 1986, a koksownię w 1993 roku. Ten unikatowy zespół przemysłowy wpisano na Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO w 2001 roku. Jest on dziś chętnie odwiedzanym muzeum techniki.

Ten średniowieczny zamek warowny w Turyngii, o którym pierwsza wzmianka pisemna pochodzi z XI wieku, jest najbardziej znanym w świecie przykładem tej formy niemieckiego budownictwa. Szczególne wrażenie robi późnoromańska sala jadalna i balowa. W latach 1521/22 na zamku Warturg przebywał Marcin Luter, który przetłumaczył tu na niemiecki Nowy Testament. Gościł tu także Johann Wolfgang von Goethe.

Ten refektarz, zbudowany w latach 1220/30 z charakterystycznym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, stanowi doskonały przykład gotyckiej architektury sakralnej. Zresztą cały, dawny klasztor cystersów w Maulbronn w Badenii-Wirtembergii uchodzi za najlepiej zachowany i najpiękniejszy, średniowieczny zespół klasztorny na północ od Alp. Został wpisany na listę UNESCO w 1993 roku.

Ten świetny przykład późnobarokowej architektury tetralnej powstał w latach 1745-1750 według projektu Giuseppe da Bibiena na zlecenie margrabiny Wilhelminy von Brandenburg-Kulmbach-Bayreuth, która sama była utalentowaną aktorką, kompozytorką oraz autorką sztuk teatralnych i operowych. Został wpisany na listę UNESCO w 2012 roku.