Deszcz Perseidów, czyli noc spadających gwiazd

W niektórych częściach Niemiec Perseidy będą dobrze widoczne gołym okiem, w innych ich obserwację utrudni zachmurzone niebo. Nie powinno to jednak przeszkodzić w doświadczeniu niezwykłych emocji podczas oglądania gwiezdnego deszczu.

Choć romatyczny zwyczaj głosi, by wypowiadać życzenie na widok spadającej gwiazdy, prawda jest mniej bajkowa. Perseidy to bowiem meteory, czyli ślady świetlne na niebie, zostawiane przez części skał spalające się w górnych warstwach atmosfery ziemskiej. Ich rój jest widoczny od połowy lipca, zaś szczyt aktywności przypada między 9 i 14 sierpnia. W tym roku są to dzisiejsza i w nieco mniejszym stopniu - jutrzejsza noc.

Niezwykły spektakl na niebie

W nocy z wtorku na środę deszcz Perseidów będzie najbliżej Ziemi, a więc najlepiej widoczny, o czym poinformowało Stowarzyszenie Miłośników Gwiazd w Niemczech. Co godzinę będzie można zaobserwować do stu "spadających gwiazd". Niemieckie Centrum Lotnictwa i Astronautyki jest ostrożniejsze w ocenach i podaje, że ich liczba wyniesie około 60 na godzinę, a więc jedną gwiazdę na minutę.

Najlepszy widok będziemy mieli dziś (11.08.2020) późnym wieczorem. Około północy warunki obserwacji zakłóci Księżyc. Deszczu meteorytów należy szukać we wschodniej i północnowschodniej części nieba.

Gdzie widowisko będzie najlepsze

W Niemczech astronomiczny spektakl rozjaśni przede wszystkim niebo w północnowschodniej części kraju, o czym informuje Niemiecka Służba Meteorologiczna w Offenbach.

Na południu Niemiec wilgotne powietrze nieco zakłóci widok spadających gwiazd, a w Bawarii, Badenii-Wirtembergii, Nadrenii-Palatynacie i w części Nadrenii Północnej-Westfalii mogą wystąpić burze. Pojawiające się chmury i niezbyt przejrzyste powietrze utrudnia obserwację deszczu Perseidów, ale w sumie warunki do przyglądania im się będą niezłe.

Czym są Perseidy

Perseidy otrzymały swoją nazwę po Perseuszu, charakterystycznym gwiazdozbiorze nieba północnego. Prawdziwą przyczyną zjawiska jednak jest przecinanie się toru, po którym Ziemia krąży wokół Słońca, z pozostałościami po komecie 109P/Swift-Tuttle, odkrytej w 1862 roku przez Lewisa Swifta i Horacego Tuttle'a.

Kometa 109P/Swift-Tuttle potrzebuje około 133 lat do pełnego okrążenia Słońca. Następym razem będzie widoczna z Ziemi w roku 2126. Porusza się z prędkością 60 kilometrów na sekundę, czyli 216 tys. kilometrów na godzinę; jest zatem dość szybka.

Lubisz nasze artykuły? Zostań naszym fanem na Facebooku! >> 

Do obserwacji spadających gwiazd nie warto używać lornetek ani lunet, ponieważ ograniczają pole widzenia, radzi Manfred Gaida, astrofizyk z Niemieckiego Centrum Lotnictwa i Astronautyki. Lepiej jest obserwować je gołym okiem, a do ich sfotografowania należy użyć aparatu na statywie z obiektywem typu "rybie oko".

(DPA/jak)