Bogaci będą bogaci
19 października 2011
Raport ukazuje się co dwa lata: najnowszy utrzymuje, że wprawdzie przeciętnie rośnie dobrobyt, ale nie przesuwają się granice socjalne. Samochód, zmywarka, telewizor i komórka wyznaczają standard życia, podobnie, jak coroczny wyjazd na wakacje. Średni dochód netto statystycznego gospodarstwa domowego wyniósł w roku 2008 w Niemczech miesięcznie ok. 2900 euro. Zatem w zasadzie Niemcom powodzi się dobrze. Ale statystyka to jedno, a życie to drugie.
Ubóstwo jest faktem
Za zagrożonych nędzą uważa się w Niemczech osoby, dysponujące dochodami poniżej 60 procent średniego dochodu netto na głowę, czyli do 899 euro. A grupa ta stanowiła w 2008 roku 15,5 procent ludności. Bardziej zagrożone są kobiety (16,3 procent) niż mężczyźni (14,7 procent). Większość z nich nie ma szans na urlop, gros wydaje się na czynsz, głównie w złych dzielnicach. 16 procent ubogich podaje, że oszczędza na ogrzewaniu, co trzeci góra co dwa dni je ciepły posiłek z mięsem.
Jak się wyrwać?
Tymczasem z upływem lat bogaci są coraz bogatsi, a biedni biedniejsi. 20 procent najbogatszych Niemców uzyskuje 36 procent miesięcznych dochodów w kraju, najuboższych 20 procent – zaledwie, 9,4. Znika klasa średnia. Teoretycznie struktura niemieckiego społeczeństwa pozostaje otwarta, prawo gwarantuje równość szans, ale w życiu wygląda to inaczej, wykazuje Raport Socjalny za rok 2011. Dwie trzecie Niemców o najwyższych dochodach po upływie 4 lat zarabia tyle samo. Również statystyka zarabiających nie zmienia się – zaledwie 22 procent z nich udaje się osiągnąć nieco wyższe zarobki.
Dobrobyt i ubóstwo się dziedziczy
Zatem: niedaleko pada jabłko od jabłoni. Jak niemal w żadnym innym państwie, pochodzenie społeczne nie odgrywa tak wielkiej roli jak w Niemczech. Socjalna pozycja powiązana jest w Niemczech ze stopniem wykształcenia. Wykształceni rodzice dbają o wykształcenie dzieci, mniej wykształceni mniej. Prowadzi to do „dziedziczenia” pozycji społecznej. Nic dziwnego, że autorzy raportu apelują do polityków: oświata czynnikiem rozwoju ekonomicznego”, mówi Thomas Krüger, dyrektor Federalnej Centrali Oświaty Politycznej. I domaga się inwestycji – w oświatę.
Rachel Gessat / Andrzej Paprzyca
red. odp. Iwona D. Metzner