کنفرانس جهانی دوحه، کمک برای توسعه

سال پیش، که زمان برگزاری کنفرانس دوحه تعیین می‌شد، کسی نمی‌توانست حدس بزند که امروز بحران مالی سراسر جهان را فرا می‌گیرد. خانم هایده‌ماری ویچورک‌تسویل، وزیر کمک‌های عمرانی آلمان، به رغم این بحران جهانی باز هم خوشحال است که این کنفرانس برگزار می‌شود. او بر این نظر است که در شرایطی که آمریکا، آلمان و دیگر کشورهای غربی صدها میلیارد دلار صرف کمک به موسسات مالی خود می‌کنند تا آنها را از خطر ورشکستگی نجات دهند، ضرورت بحث در مورد مسایل مهم دیگر جهانی نیز وجود دارد. او در این مورد از جمله می‌گوید: «باید به هر دولتی که با کمک‌های میلیاردی خود، سیستم بانکی آن کشور را نجات می‌دهد، گفت: اگر امکان کمک‌های مالی برای بانک‌ها وجود دارد، باید امکان کمک‌های مالی برای نجات جهان از خطر فقر، گرسنگی، بیکاری و تغییرات زیست‌محیطی نیز وجود داشته باشد.»

کنفرانسی بی‌نتیجه؟

به رغم هشدار وزیر کمک‌های عمرانی آلمان، برخی کارشناسان گفته‌اند که این کنفرانس جهانی نتیجه‌ای رضایت‌بخش نخواهد داشت. بعضی بر این نظرند که کشورهای در حال رشد از بحران جهانی مالی آسیب‌های جدی خواهند دید. این خطرها را می‌توان از زوایای گوناگون بررسی کرد. در شرایط کنونی بانک‌ها در پرداخت وام به شدت محافظه‌کار شده‌اند. شرکت‌ها در امر سرمایه‌گذاری تغییر روش داده‌اند، بسیارند کنسرن‌هایی که به جمع‌آوری سرمایه‌های خود پرداخته‌اند و نمی‌خواهند سرمایه‌هایشان را در بخش‌هایی به کار اندازند که کوچکترین خطری برایشان داشته باشد.

در کنفرانس دوحه این سوال مطرح خواهد شد که برای تحقق اهداف هزاره چه می‌توان کرد و چگونه باید در کاهش فقر و افزایش آموزش و امکانات پزشکی موثر بود. و سوال گرهی در این مورد این است که چگونه می‌توان بودجه‌ی طرح‌های پیشنهادی را تامین کرد.

ثروتی که از کشورهای فقیر خارج می‌شود

در کنفرانس جهانی در دوحه، مطمئنا درباره‌ی کمک‌های مالی سنتی کشورهای ثروتمند جهان به کشورهای فقیر جنوب بحث خواهد شد. بسیارند کسانی که نمی‌دانند ارزی که از کشورهای فقیر جنوب به بانک‌های کشورهای ثروتمند در جریان است، صدها برابر این کمک‌هاست. ینس مرتنس، رییس یک موسسه غیردولتی در اروپا که اسناد سازمان ملل متحد را تحلیل می‌کند، در این‌مورد می‌گوید: «ما معمولا در مورد کمک‌های مالی رسمی سخن می‌گوییم که به کشورهای جنوب داده می‌شوند. این کمک‌ها حدود ۱۰۰ میلیون یورو در سال هستند. اما سالانه بین ۷۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد دلار سرمایه از این کشورهای در حال توسعه به‌طور غیرقانونی خارج شده و در بانک‌های سوییس یا لیختن‌اشتاین ذخیره می‌شوند.»

سرمایه‌های خارج شده از کشورهای در حال رشد فقط از طرف سران سیاسی آنها نیست، کنسرن‌های غربی که در این کشورها فعال هستند نیز برای فرار از پرداختن مالیات، سرمایه‌های فراوانی را از این کشورها خارج می‌کنند.