نایب قهرمانی ایران در جام جهانی کشتی آزاد<br> گفت‌وگو با مهدی رستم پور
۱۳۸۸ اسفند ۱۷, دوشنبه
دویچه وله: تیم کشتی آزاد ایران روز یکشنبه ۷ ماه مارس در مسکو به عنوان نایب قهرمانی مسابقات جام جهانی کشتی آزاد دست یافت. این دستاورد را در مقطع فعلی کشتی ایران چطور ارزیابی می‌کنید؟
مهدی رستم‌پور: مهم‌ترین نکته برای تیم‌هایی که در این مسابقات شرکت کرده بودند، این بود که نفرات جدید و جوان خود را محک زنند، کشتی‌گیرانی که تازه در ترکیب تیم‌شان قرار گرفته‌اند و می‌خواهند در المپیک لندن از آن‌ها استفاده کنند. به طور مثال تیم آمریکا کاملاً نونوار شده بود یا تیم روسیه بسیاری از چهره‌های نامدار خودش را کنار گذاشته بود و از نفرات جوان‌تر استفاده کرده بود. ولی ما خیلی تیم‌مان جوان نشده بود و به نفرات جوانی که به عنوان کشتی‌گیران رزرو در کنار تیم حضور داشتند، خیلی کم میدان داده شد.
این مسأله جای سوال دارد. به طور مثال ما در وزن ۶۶ کیلو قهرمان جهان‌مان آقای مهدی تقوی که آماده هم نبود و خودش هم گفته که من آماده نیستم، در این مسابقات می‌آید و با ضربه‌ی فنی به کشتی‌گیر جوان روس می‌بازد. خب من تصور می‌کنم که این خیلی جالب نبود. ما یک قهرمان جهان را که خودش هم اذعان می‌کند آماده نیست، بفرستیم روی تشک که با ضربه‌ی فنی ببازد. اعتبار یک قهرمان جهان به این شکل زیر سوال می‌رود و خدشه‌دار می‌شود.
کاش مصطفی حسینخانی، کشتی‌گیر ذخیره را روی تشک می‌فرستادیم که حتی اگر ضربه‌ی فنی هم می‌شد، تجربه‌اندوزی می‌‌کرد برای میادین آتی، یا در وزن ۶۰ کیلو مصطفی آقاجانی که فقط یکبار روی تشک رفت، یا سعید ریاحی که در ۷۴ کیلو فقط یکبار روی تشک رفت. ما خیلی جوان‌گرایی نکرده‌ایم و از طرفی هم باید ببینیم که از این نفرات چند نفرشان به المپیک لندن می‌رسند. آیا فردین معصومی که یک کشتی‌گیر متولد ۱۳۵۶ هست، به المپیک لندن اصلا خواهد رسید یا نه؟ از این حیث من فکر می‌کنم که ما خیلی موفق نبوده‌ایم، برخلاف تیم‌هایی مثل آمریکا و روسیه که کاملاً جوان‌گرایی کردند و با نگاهی به آینده در این مسابقات حضور داشتند.
با توجه به کسب تنها یک مدال برنز برای کشتی ایران در مسابقات المپیک تابستانی ۲۰۰۸ پکن، آیا این مقام نایب قهرمانی در جهان می‌تواند نمایانگر موفقیت‌های آتی برای کشتی آزاد ایران در مسابقات المپیک ۲۰۱۲ لندن به عنوان مثال باشد؟
تصور می‌کنم در کشتی آزاد بازهم باید دلخوش باشیم به تک ستاره‌ها، مثل حسن رحیمی در ۵۵ کیلو که در مسکو خیلی خوب کشتی گرفت. یا رضا یزدانی در ۹۶ کیلو که بازگشت پرفروغی داشت. بازهم تک ستاره‌ها هستند که برای ما یک یا دو مدال در لندن به دست می‌آورند. البته پیش‌بینی نمی‌شود کرد و چه بسا تعداد بیشتری مدال بیاوریم. از طرفی هم ممکن است اصلا مدال هم نیاوریم، چیزی که در پکن هم شاهدش بودیم و به یک مدال برنز، همان طور که شما گفتید، بسنده کردیم. اما در کشتی فرنگی می‌شود امیدوار بود که ما یک تیم منسجم داریم که از وزن اول تا وزن آخر همه بچه‌ها بخت کسب مدال را دارند.
کشتی آزاد و فرنگی ایران در این چند ماه اخیر دارد سیر صعود و پیشرفت را بار دیگر تجربه می‌کند. با توجه به افت شدیدی که کشتی ایران تا سال ۲۰۰۸ داشت، چه عواملی باعث رستاخیز مجدد این ورزش ملی شده است؟ آیا این برمی‌گردد به مهارت انفرادی خود کشتی‌گیرها، یا دلسوزی مربی‌ها؟
بعد از شکست فاجعه‌آمیز کشتی ایران در المپیک پکن مسئولین فدراسیون کشتی تغییراتی را در کادر هر دو تیم بوجود آوردند و کادر فنی هر دو تیم جوان شد و افرادی که از حضور در کشتی صرفا بهره‌برداری‌های شخصی می‌کردند و نفعی برای تیم‌های ملی نداشتند، تعدادشان کمتر شد.
فدراسیون کشتی از تجربه‌ی تلخ و شکست غم‌انگیز پکن درس گرفت. اگرچه بسیار دیر بود و ما پکن را از دست دادیم و چهره‌هایی مثل سوریان و رضا یزدانی از پکن دست خالی برگشتند، اما به هرحال ضربه‌المثل خوبی داریم در فارسی که جلو ضرر را از هرجا که بگیری، منفعت است و الان این کادر فنی جوان با برنامه‌ریزی بهتر، دقیق‌تر و علمی‌تر دارد به المپیک لندن نگاه می‌کند.
مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان
تحریریه: شهرام احدی