اشتاین‌مایر؛ نامزد حزب سوسیال دموکرات برای مقام صدراعظمی

فرانک اشتاین‌مایر، وزیر امور خارجه‌ی آلمان، رسماً به عنوان نامزد حزب سوسیال دموکرات این کشور (SPD) برای مقام صدراعظمی آلمان معرفی شد. او در مراسم اعلام رسمی کاندیداتوری خود در ایالت براندنبورگ، در سخنرانی یک ساعته‌ای به بحران فراگیر مالی و اقتصادی جهانی اشاره کرد و درباره‌ی راه‌کارهای حزبش برای حل این مسائل توضیح داد. در این مراسم، نمایندگان ۶۵ حوزه‌ی انتخاباتی حزب سوسیال دموکرات، به نامزدی اشتاین‌مایر رای مثبت دادند.

گزینش غیرمترقبه؟

انتخاب اشتاین‌مایر به عنوان نامزد سمت صدراعظمی آلمان، امری غیرمنتظره نیست. از سال ۲۰۰۷، هنگامی که حزب سوسیال دموکرات در پی گزینش کاندیدایی برای این مقام بود، نام دو تن از اعضای حزب بر سر زبان‌ها افتاد: رئیس وقت حزب، کورت بک و اشتاین‌مایر. کورت بک، پس از بحث‌های طولانی به دنبال پیروزی این حزب در ایالت هسن بر سر مسئله‌ی ائتلاف حزب سوسیال دموکرات با حزب چپ‌ها در این ایالت، به دلیل "عدم کارآیی سیاست اتخاذی" از سوی او‌، وجهه‌ی خود را از دست داد و استعفا کرد. پس ازآن تنها یک نامزد باقی‌ ماند: اشتاین‌مایر که بر محبوبیتش بر اساس آمارهای مؤسسات پژوهشی مختلف، در میان اعضای حزب و مردم عادی، روز به روز افزوده می‌شود.

فرانک اشتاین‌مایر در انتخابات سال ۲۰۰۹ برای احراز مقام صدراعظمی، احتمالاً با آنگلا مرکل، صدراعظم کنونی آلمان به عنوان نامزد حزب دموکرات مسیحی رقابت خواهد کرد.

از دانشجویی تا وزرات

فرانک اشتاین‌مایر که تحصیلات خود را در رشته‌ی حقوق قضایی و علوم سیاسی به‌پایان برده، در خانواده‌ای کارگری به‌دنیا آمده است. پدر اشتاین‌مایر، نجار و مادرش کارگر کارخانه بود. او در سال ۱۹۷۵، زمانی که هلموت اشمیت صدراعظم آلمان بود، به عضویت حزب سوسیال دموکرات درآمد، ولی فعالیت‌های سیاسی خود را ابتدا از سال ۱۹۹۱، زمانی که به عنوان مشاور گرهارد شرودر برگزیده شد، آغاز نمود. شرودر در این هنگام در مقام نخست‌وزیری ایالت نیدرزاکسن انجام وظیفه می‌کرد.

"ستاره‌ی ساکت"

هنگامی که گرهارد شرودر در سال ۱۹۹۸ به صدراعظمی آلمان انتخاب شد، اشتاین‌مایر نیز به عنوان یکی از اعضای کارآزموده‌ی تیم او به برلین رفت و به‌خاطر فعالیت‌های چندسویه‌اش در این تیم به "ستاره‌ی ساکت تیم شرودر" معروف شد. در تمام دوران حکومت شش ساله‌ی دولت ائتلافی حزب سوسیال دموکرات آلمان و حزب سبزهای این کشور، تنها یک بار خبر اختلاف نظر بین شرودر و اشتاین‌مایر به روزنامه‌ها درز کرد: در مورد برگزاری پیش از موعد انتخابات احراز مقام صدراعظمی در سال ۲۰۰۵ که اشتاین‌مایر با آن مخالف بود. این انتخابات ولی برگزار شد، شرودر در آن شکست خورد و مقام صدراعظمی خود را از دست داد. اشتاین‌مایر، ولی هم‌چنان در دولت ماند و مدارج ترقی را یکی پس از دیگری طی کرد. او به‌ویژه در مقام وزیر امور خارجه در ائتلاف بزرگ دولت آنگلا مرکل خوش درخشید، هرچند ابتدا بسیاری در شایستگی او برای احراز این مقام شک داشتند.

اشتاین‌مایر هنگامی مسئولیت اداره‌ی وزارت امور خارجه را به‌عهده گرفت که جهان دست‌خوش رویدادهای سیاسی دگرگون‌کننده بود: در این زمان ایرلند به تصویب قانون اساسی اروپا رای منفی داد. کوزوو به استقلال رسید، آشوب‌های سیاسی در تبت بالا گرفت و جنگ در قزاقستان آغاز شد... کارشناسان معتقدند که او با "کاردانی بسیار" همواره کوشیده است، راه‌کارهای عملی برای حل این مسائل ارائه دهد.

موضع حزبی

فرانک اشتاین‌مایر، از نظر موضع‌گیری‌های سیاسی حزب سوسیال دموکرات، در مقابل جناح چپ آن که آندرآ نالز (Andrea Nahles)، معاون حزب آن را نمایندگی می‌کند، قرار دارد. اشتاین‌مایر که به عنوان "یکی از معماران طرح‌های اصلاحی شرودر" موسوم به برنامه‌ی آگندا ۲۰۱۰ معروف است، پس از استعفای فرانتس مونته‌فرینگ از مقام خود در سال ۲۰۰۷، به سمت معاونت آنگلا مرکل انتخاب شد. اصلاحات شرودری از نگاه منتقدان، طرح‌های نئولیبرالی هستند که بر اساس آن‌ها دولت می‌تواند از اجرای مسئولیت‌ها و تعهدات اجتماعی خود سرباز زند.