مهدوى كيا: حضور ايران در جام جهانى ۲۰۰۶ يکی از آرزوهای بزرگ من و مردم ما است

مصاحبه گر: شهرام احدی

دويچه وله: آقای مهدوی کيا، بالاخره طلسم ديگر شکسته شد. شما در هفته ی گذشته با زدن گل چهارم هامبورگ در ديدارتان با تيم Bielefeld در واقع پيروزی را برای هامبورگی ها به ارمغان آورديد. اگر اشتباه نکنم، آخرين گلی که پيش از آن برای هامبورگ به ثمر رسانديد در آخرين هفته ی فصل گذشته در برابر فرانکفورت بود. آيا با زدن اين گل واقعا باری از روی دوش شما برداشته نشده؟

مهدوی کيا: بالاخره اولين زدن گل خيلی مهم بود، بعد از آن مشکلاتی که برای من پيش آمده بود. در اوایل نيم فصل دوم بچه ها چندتا بازی خوب انجام داده بودم ولی گل نزده بودم. من از چند نظر خيلی خوشحالم، اول از همه برای تيم. چون ما سه امتياز حساس دربرابر Bielefeld كسب كرديم و توانستيم كه در اين شرايط حساس بالای جدول بمانيم و بعد برای خودم، چون پس از هفته ها آنطور که شما گفتيد، آخرين بازی فصل گذشته مقابل فرانکفورت گل زده بودم و الان اولين گل اين فصل هم زدم.

دويچه وله: شما از سال ۱۹۹۹ تا بحال در هامبورگ هستيد و در واقع مربيان مختلفی را تجربه کرده ايد. فرانک پاگلزدورف، کورت يارا، کلاوس تاپمولر و حال هم Thomas Doll. شما از همکاری با کداميک از اينها بيشتر لذت برده ايد؟

مهدوی کيا: من با همه ی مربی هايم خوشبختانه رابطه ی بسيار خوبی داشته و مشکلی نداشتم. با هرکدامشان يک زمانهای تقريبا موفقی را داشتم. با پاگلزدرف ما در بوندسليگا سوم شديم در ليگ قهرمانان باشگاه هاى اروپا بازی کرديم و بعد از آن با يارا باز چهارم شديم و در جام يوفا حضور داشتيم. با تاپمولر متاسفانه موفقيتی نداشتيم در تيم هامبورگ. ولی الان با آمدن مربی جديد Thomas Doll، يک مربی جوان، کسی که با خود من يكى دو سال همبازی بوده نتايج خيلی خوبی گرفته ايم و اميدارم كه بتوانيم همان بالای جدول بمانيم.

دويچه وله: هامبورگ با آمدن توماس Thomas Doll نه تنها بحران و رده های پايين جدول را پشت سر گذاشته، بلکه در حال حاضر هم بر سر راهيابى به رقابتهای فصل آينده جام يوفا مبارزه می کند، و حضور در مسابقات اروپايی، اگر اشتباه نکنم، يکی از دلايلی بود که شما قراردادتان را با هامبورگ تمديد کرديد. اين مسئله ممکن است که تحقق پيدا کند و شما سالهای زيادی که از ستونهای اصلی موفقيت هامبورگ بوده ايد و حتا بهترين گل ساز بوندس ليگا محسوب می شديد، نقش خودتان را الان در هامبورگ چطور می بينيد؟

مهدوی کيا: من در نيم فصل اول خيلی مشکلات داشتم، با توجه به خستگی ای که از جام ملت آسیا داشتم و بعد از آن اضافه شدم به تيم هامبورگ و تيم در اوايل خيلی مشکل داشت و ما بيشتر بازیها را می باختيم و بعد از آن تغيير مربی بوجود آمد و اين مسئله ادامه داشت تا نيم فصل دوم. بعد از آن من واقعا تمرينات جدی پشت سر گذاشتم و توانستم دو سه بازی اول نيم فصل را خيلی خوب کار کنم برای تيم هامبورگ. ولی خب حضور من در تيم برمی گردد به سليقه ی مربی و اينکه مربی چه تصميمی می گيرد و در يکی دو هفته ی گذشته هم من بعنوان يار تغييری نيمه ی دوم اضافه شدم و خوشبختانه هفته ی پيش توانستم گل اولم را بزنم. من از نظر بدنی در شرايط خوبی ام، ولی بايد ببينم نظر مربی تيم به چه صورت است، می خواهد از اول از من استفاده کند يا نه. ولی من تلاشم را می کنم، چون فوتبال بالاخره اين روزهای خوب و بد را دارد و من بايد ادامه بدهم. اميدوارم که بتوانم دوباره شرايط گذشته را بدست بياورم.

دويچه وله: با آمدن Thomas Doll مگر چه چيزی عوض شده؟ چيزی را در هامبورگ عوض کرده که شما نقش تان عوض شده است؟

مهدوی کيا: در واقع سيستم تيم هامبورگ را کلا عوض کرد. چون ما قبلا با ۲ مهاجم چپ و راست کلاسيک بازی می کرديم. اين پستها را کلا از تيم هامبورگ حذف کرده. با هافبک هاى تقريبا يک مقدار تدافعی بازی می کنيم که اين اصلا برای من نبوده و من خيلی تلاش کردم که خودم را در اين پست جا بندازم، و اين يک مقدار احتياج به زمان داشت و من کم کم دارم شرايطم را بدست می آورم. ولی تغيير اساسی که داد، استفاده خوب و درست از نفرات خوبمان در پست های اصلی و تخصصی شان بود که اين کار را آقای تاپمولر نکرده بود و بازيکنان را در پست های غيرتخصصی بکار می گرفت که اين يکی از مشکلات بزرگ ما بود.

دويچه وله: شما خودتان در پيش اشاره کرديد که با Thomas Doll همبازی بوده ايد، اين آشنايی قديمی آيا به شما کمکی کرده تا راحت تر باهم مشکلات را حل کنيد؟

مهدوی کيا: کمک خاصی که نه، ولی در اين زمينه خيلی صحبت کرده ايم که بايد شرايط گذشته را بدست بياورم، ولی من تمريناتم را کرده ام، تلاشم را کرده ام و ديگر همه چيز برمی گردد به نظر مربی تيم.

دويچه وله: يک مسئله ی ديگری که برای من جالب است بدانم، چند وقت پيش ها گفتگویی داشتيم با وحيد هاشميان و او در آستانه ی انتقالش بود به باير مونيخ و در واقع صحبت کرده بود از محيط گرم و خانوادگی باشگاه بوخوم و اينکه اين محيط در پيشرفتش تاثير داشته است. در واقع خيلی کمک کرده که موفق باشد. آيا شما فعاليت در چنين محيطی را ترجيح می دهيد؟

مهدوی کيا: من خوشبختانه مشکل خاصی نداشتم همان زمانی که به تيم هامبورگ آمدم. شرايطم خيلی خوب بوده و با بازيکنان تيم و کلا با کادر تيم مشکل خاصی نداشتم، روابط خيلی خوبی داشته ايم، و اميدوارم که اين روابط ادامه داشته باشد. من قراردادم را تا ۲۰۰۷ تمديد کردم و دوست دارم که اينجا بمانم. در واقع همه چيز تا حالا خوب بوده، ولی خوب از نظر فوتبال بايد کمی حرفه ای فکر کنم. فوتبال روزهای خوب و بد دارد و هميشه آدم در آن شرايط عالی نيست. بعضی موقعها هم شرايط بد پيش می آيد. ولی بايد ادامه داد و به نظرم من بايد به کارم ادامه بدهم و انشااله در هفته های بعدی شرايط خيلی بهتر خواهد شد.

دويچه وله: فکر می کنيد يادگيری زبان آلمانی چه اندازه در بهبود تلاشهای ورزشی شما و نقش شما در بوندسليگا يا باشگاه تان تاثير داشته است؟

مهدوی کيا: خيلی موثر است. ببينيد، شما در محيطی کار می کنيد که همه آلمانی زبان هستند و شما بايد ياد بگيريد اگر بخواهيد مشکلاتتان را حل کنيد. مخصوصا زبان فوتبال، اصطلاحاتی که بايد بکار ببريد، چه در ارتباط با بازيکنان تيم و چه با مربی تيم و يا در داخل زمين. اين خيلی مهم است و به نظر من يکی از فاکتورهای خيلی مهم است.

دويچه وله: آيا فکر می کنيد بوندس ليگا در عرض ۶ـ ۵ سال گذشته که شما در واقع اين بوندس ليگا را تجربه کرده ايد، دستخوش تغيير شده است، از شيوه ی بازی گرفته تا خشن تر شدن مدافعان؟

مهدوی کيا: بوندس ليگا هميشه معروف بوده به قدرت بدنی و خشن بودن و اين چيزی ست که هميشه وجود داشته و دارد. و از نظر اينکه يک مقدار شرايط تيم های آلمانی و به گونه ای در بازيهاى اروپايى بد شده است، به نظر من در عرض پنج شش سال پيش فوتبال آلمان کمی نزول کرده و نمونه ی بارزش را هم می بينيم که قبلا ۴ تيم می توانست در ليگ قهرمانان حضور داشته باشد ولی الان فقط ۳ تيم. و اگر به همين صورت ادامه پيدا می کرد و باير مونيخ هم امسال حذف می شد، فکر می کنم خيلی شرايط بدتر می شد. ولی شرايط فوتبال آلمان تغييری نکرده و با يک برنامه ی خاص و نظمی خاص دارد کار خودش را ادامه می دهد.

دويچه وله: آنوقتی که شما به تيم ملی می رويد، تا چه اندازه بايد شيوه ی کارتان تغيير بدهيد، به هر حال از محيط بوندسليگا وارد محيط تيم ملی ميشويد؟

مهدوی کيا: قبلا خيلی سخت بود. در سالهای گذشته يک وقت می ديديد ما برای بازيهای مقدماتی ۲ ماه يا ۳ ماه بايد از باشگاه مان جدا می شديم. اين شرايط خيلی مشکلی داشت بوجود می آورد برای بازيکنان آسيايی که در اروپا حضور پيدا می کردند و خيلی کار را داشت سخت می کرد. ولی خوشبختانه الان برنامه ها خيلی هماهنگ تر شده و بازيهاى آسيايى در تقويم فيفا جا گرفته و هر زمانی که تيم های اروپايی بازی دارند، ما هم بازی می کنيم. همين خيلی می تواند کمک کند. ولی خوب پروازهای طولانی صددرصد تاثير می گذارد در روندکاری و در بدن بازيکنانی که بايد پروازهای طولانی بکنند. ولی ما با افتخار برای تيم ملی مملکت مان بازی می کنيم و تمام اين سختی ها را هم بجان می خريم.

دويچه وله: حالا تيم ملی فوتبال در ايام نوروزی در واقع بازی حساس اش را در برابر ژاپن در پيش دارد. فکر می کنيد شانس ايران در مورد راهيابی به دور نهايی جام جهانی ۲۰۰۶ چطور باشد؟ و بهرحال برای شما خيلی جذاب است، چون شما در آلمان هستيد.

مهدوی کيا: يکی از آرزوهای بزرگ من و تمام فوتباليست های ايرانی و مردم مان اين است که انشااله در جام جهانی ۲۰۰۶ بازی کنيم و اينکه در آلمان هستند برای من شرايط خيلی ويژه ای را دارد. چون پنج شش سال اينجا هستم و تقريبا بعنوان کشور دومم حساب می شود، و اگر در هامبورگ هم باشد که ديگر فکر می کنم شرايط عالی تری باشد. ولی کارمان خيلی سخت است و هيچ حريفی را نمی توانيم دست کم بگيريم. بحرین، کره ی شمالی فکر می کنم حريفهای خطرناکی اند. و حريف مستقيم ما که ژاپن است و ما در تهران بايد سه امتياز را از این تيم بگيريم تا بتوانيم شرايطمان را بهتر کنيم. اگر مشکل خاصی پيش نيايد، انشااله ما يکی از کانديداهايی هستيم که از اين گروه صعود خواهيم كرد.

دويچه وله: فکر می کنيد در آینده هم مليپوشان ديگری از ايران به باشگاههاى بوندسليگا محلق بشوند؟

مهدوی کیا: ببينيد، يک واقعيت را ما قبول کنيم، که فوتبال اروپا به آن صورت به فوتبال آسيا اهميت نمی دهد، چون يک مقدار پايين تر است و مسابقات مهمی که در آسيا برگزار شده مثل جام ملت آسيا،‌ به مسابقات آسيايی کسی به آنصورت توجهی نمی کند. اگر ما می خواهيم بازيکنانمان به اروپا بيايند، فاکتور مشخصی که می تواند اينکار را انجام بدهد اين است که ما به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کنيم. همان اتفاقی که در جام جهانی ۹۸ افتاد. و ديديم که بعد از آنکه ما در جام جهانی چند تا بازی انجام داديم، بيشتر بازيکنان جوانمان به تيم های خارجی رفتند. انشااله اگر صعود کنيم به جام ۲۰۰۶، من فکر می کنم بسياری از بازيکنان ما در اروپا بازی خواهند کرد.