برگزارى سومين سمينار سه روزه ايران در گومرزباخ آلمان

در اين سمينار سخنرانانى همچون، دكتر مصطفى دانش، روزنامه نگار و نويسنده، خانم كريستيانا هوفمان، گزارشگر روزنامه آلمانى فرانكفورتر آلگماينه در ايران، دكتر محمود رشاد، نويسنده و راهنماى تورهاى مسافرتى، آقاى فرانس فلوس باخ، مدير عامل انجمن توسعه و سرمايه گذارى آلمان، موسوم به DEG ، دكتر سپيده چكاوه و چندين سخنران ديگر شركت داشتند.

سمينار گومرزباخ در آكادمى Theodor-Heuss برگزار شد. اين آكادمى بخش آموزشى بنياد Friedrich-Naumann-Stiftung در آلمان است كه برگزارى اين سمينار را نيز بر عهده داشت. البته بايد به اين نكته اشاره كرد كه سمينار نام برده با همكارى جامعه استادان و متخصصين ايرانى مقيم آلمان، موسوم به VIHA صورت گرفت. با آقاى كلاوس فوس من، سرپرست سمينارها و برنامه هاى آموزشى آكادمى Theodor-Heuss مصاحبه اى داشتيم. او درباره تاريخچه اين سمينار گفت:

«من درماه دسامبر سال ۲۰۰۰ سمينار سه روزه اى در زمينه هاى فرهنگى و سياسى در رابطه با ايران برگزار كردم. البته بايد به اين مطلب اشاره كنم كه همسرم اهل تبريزا ست و من تا بحال ۲ بار به ايران سفر كرده ام. همين هم باعث علاقه شخصى من به ايران شده. سمينارى كه در سال ۲۰۰۰ برگزار كردم بحدى موفقيت آميز بود كه دو سال بعد مجدداً سمينار ديگرى اما اين بار به نام «گفت و شنود با ايران» در گومرزباخ تشكيل دادم. و اين بار كه سومين دوره آن بود همچنان با استقبال زياد شركت كنندگان كه حدود ۶۰ تا ۷۰ نفر بودند، برگزار شد.»

نه تنها در اين سومين دوره سمينار نام برده بلكه در دورهاى ما قبل نيز سخنرانان متعددى در مورد موضوع ها و مبحث هاى مختلفى كه در رابطه با ايران بوده اند، گفتگو و بحث داشتند. انتخاب موضوع ها و سخنرانان سمينار گومرز باخ به عهده آقاى كلاوس فوس من است:

«من سعى ميكنم تركيبى از تحليل مسائل سياسى، فرهنگى، اقتصادى، ادبيات، جهانگردى و همچنين مسائل مربوط به مناسبات ديپلماتيك ايران و آلمان براى اين سمينار در نظر بگيرم، اين بار حتى فيلم هم به موضوع ها اضافه شد. البته نحوه تركيب كردن اين مبحث ها بهم مهم است. در ضمن من كتابهاى زيادى در رابطه با ايران ميخوانم و به اين وسيله با ديدگاه هاى ديگران آشنا ميشوم و البته سخنرانانى كه به اينجا مى آيند هم افراد جديدى را به من معرفى ميكنند. اما نكته مهم اين است كه سخنرانان، علاوه بر اينكه اشخاص معتبرى هستند، لازم است سخنران خوبى نيز باشند.»

بايد به اين نكته اشاره كرد كه هدف از برگزارى سمينار گومرزباخ نه تنها فراهم كردن محيط و موقعيتى براى ديالوگ بين شركت كنندگان آلمانى و ايرانى ست، بلكه دليل ديگرى نيز وجود دارد كه آقاى فوس من، سرپرست بخش برنامه هاى آموزشى آكادمى Theodor-Heuss به آن اشاره كرد:

«چون در آلمان تعداد زيادى ايرانى تبعيدى يا داراى پاسپورت آلمانى زندگى ميكنند، علاقمندى فراوانى براى چنين سمينارهايى وجود دارد. و هدف ديگر اين است كه بتوان بنحوى به كشور ايران كمك كرد.به اين معنا كه در اين سمينارها بسيارى از شركت كنندگان، ايرانيان وطن پرستى هستند كه علاقه زيادى دارند با كشور شان به گونه ديگرى رفتار شود و جنبه هاى ديگرى از ايران نشان داده شود كه در رسانهاى گروهى بازتاب ندارند.»

اين سمينار موقعيت مناسبى هم براى ايرانيان و هم براى آلمانى هايى ست كه علاقمند به آشنايى بيشتر با فرهنگ و مسائل گوناگون كشور ايران هستند. نشست بعدى سمينار «گفت و شنود با ايران» در سال ۲۰۰۶ ميلادى در گومرزباخ است.