هنرمندان ایرانی در نمایشگاه جهانی عکاسی در پاریس
۱۳۸۹ آبان ۲۷, پنجشنبه
چهاردهمین نمایشگاه جهانی "پاریس فتو ۲۰۱۰" بین روزهای ۱۸-۲۱ نوامبر در پاریس برگزار می‌شود. در این نمایشگاه بین‌المللی عکس‌هایی از پیدایش عکاسی در قرن نوزدهم تا عکس‌های مستند و عکس‌های خلاق دوره معاصر به تماشا گذاشته می‌شود. در نمایشگاه امسال کشورهای اروپای شرقی، جمهوری چک، اسلواکی، اسلوونی و لهستان، در مرکز توجه مخصوص قرار دارند.
ببینید: جلو‌ه‌هایی از پاریس فتو ۲۰۱۰
گالری راه ابریشم تهران منتخبی از آثار هنرمندان ایرانی بهمن جلالی، رامیار منوچهرزاده، علی ناجیان، گوهر دشتی، کتایون کریمی و آرش فایض را در این نمایشگاه بین‌المللی عرضه می‌کند. این هنرمندان در آثار خویش از جنگ، وضعیت اجتماعی زنان، معضلات اجتماعی، دروان گذشته و زمان از دست‌رفته و آرزوهای بر باد رفته سخن می‌گویند.
یادبودی از بهمن جلالی در پاریس فتو
بهمن جلالی که دی ماه سال ۱۳۸۸ درگذشت یکی از مطرح‌ترین چهره‌های هنر معاصر ایران است. وی استاد بسیاری از عکاسان جوان ایرانی بوده و با تدریس و تحقیق در دانشگاه‌های تهران، هنر و دانشگاه آزاد و سردبیری فصلنامه "عکسنامه" در پیشبرد عکاسی معاصر ایران سهم بسزائی داشت. استاد جلالی در عین حال در برگزاری بیش از ۵۰ نمایشگاه عکس در ایران و دیگر کشورها شرکت داشت. سهم وی در انتخاب آثار عکاسان ایرانی و در نمایش این آثار در "فتو پاریس ۲۰۰۹" سهمی شایان قدردانی است. گالری راه ابریشم تهران با ارائه آثار بهمن جلالی در این سالیانه هنری از این هنرمند برجسته ایرانی بزرگداشت می‌کند.
نمونه‌هایی از مشهورترین آثار بهمن جلالی از مجموعه عکس‌های او "تصوير خيال" (Image of Imagination) در پاریس به تماشا گذاشته می‌شود. جلالی در این سری از آثار خویش خطاطی سنتی ایران و عکس‌های تاریخی را در هم آمیخته و تخیلاتی از گذشته را به تجسم می‌آورد. وی جهت اجرای این آثار در آرشیوهای تاریخی جستجو کرده و از عکس‌های قدیمی دوره قاجار در سری "تصوير خيال" استفاده می‌کند.
شکستن مرزهای واقعیت و تخیل
گالری راه ابریشم در "پاریس فتو ۲۰۱۰" در کنار هنرمندان قدیمی آثار مشترک هنرمندان جوان ایرانی، رامیار منوچهر زاده و علی ناجیان، را نیز ارائه می‌کند. آثار آنان گوشه‌هایی از زندگی روزمره در جامعه کنونی ایران را به تصویر آورده و ضدو نقیض بودن آن را باز می‌تاباند.
منوچهر زاده و ناجیان در مورد عکاسی‌های خود چنین می‌گویند: «ایران از انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ میلادی تا کنون دگرگونی‌های بنیادی را پشت سر گذاشته‌است. از نتایج این دگرگونی جدایی عمیق بین زندگی شخصی، که در آن محدوده احساس امنیت می‌شود، و زندگی در فضای عمومی است.»
عکاسی‌های این دو هنرمند از سویی مرزهای مستندگرایی و صحنه‌آرایی را از میان می‌برد و از سوی دیگر مرزهای میان واقعیت و تخیل را.
صحنه‌آرایی و بازگویی تناقضات اجتماعی
گوهر دشتی در آثار خویش به جنگ ایران و عراق پرداخته و ضربه روحی ناشی از این جنگ را نشان می‌دهد. او در مجموعه آثار خویش "زندگی امروز و جنگ" صحنه‌هایی را بازسازی می‌کند که در آنان زوجی در زندگی روزمره خویش نشان داده شده و در پشت این زوج صحنه‌هایی از جنگ بازسازی شده‌است. ضد و نقیض و بیگانگی این صحنه، دشواری‌های زندگی نسلی را بازگو می‌کند که به گفته خود هنرمند میان واقعیت‌های زندگی روزمره و اثرات باقیمانده از جنگ در نوسان است.
آثار کتایون کریمی در وهله نخست به موقعیت اجتماعی زنان و مسئله حجاب می‌پردازد. وی در این آثار شکل‌های گوناگون شکنجه را به تصویر می‌کشد. آرش فایض گذشته از دست رفته را با به‌کارگیری دوربین پولاروید به تماشا می‌گذارد.
EV/FW