فیلم آلمانی "۲۴ هفته"، روایتی ساده از تصمیمی جدی
۱۳۹۴ بهمن ۲۷, سه‌شنبه
فیلم "۲۴ هفته" تنها نماینده آلمان در بخش رقابتی جشنواره برلین اکران شد. این فیلم ساخته آنه زوهرا براچه، ( Anne Zohra Berrached) کارگردان جوان آلمانی است. نقش اول در این فیلم را یولیا ینچ بازی می‌کند و بیارنه مدل، نقش همسر او (مارکوس) را در فیلم برعهده دارد.
داستان فیلم
آسترید (با بازیگری ینچ) کمدینی موفقی است که در انتظار تولد فرزند دوم خود است. آزمایشات پزشکی نشان می‌دهند که فرزند به دنیا نیامده، مبتلا به بیماری "سندروم داون" است و دریچه‌های قلب او نیز نقص دارند. پزشکان به پدر و مادر می‌گویند که بچه به احتمال خیلی زیاد معلول به دنیا می‌آید.
حال زن و شوهر بر سر این تصمیم بسیار جدی قرار می‌گیرند که فرزند را با همه‌ی بیماری‌هایش بپذیرند یا راه سقط جنین را برگزینند.
فیلم قصد داوری ندارد. همچون تراژدی‌های یونانی هر تصمیمی به فاجعه منتهی می‌شود.
قهرمانان فیلم "۲۴ هفته" اما بر خلاف تراژدهای یونانی انسان‌های واقعی با آرزوها و ترس‌های زمینی‌اند.
یکی از اهداف کارگردان در سراسر فیلم این است که تماشاگران لحظه‌ای این زوج را رها نگذارند.
براچه در گفتوگویی تصریح کرد که این فیلم را به دو دسته از بچه‌ها تقدیم می‌کند: «بچه‌هایی که والدینشان موافق پا گذاشتن آنها به این دنیا بوده‌اند و بچه‌هایی که فرصت زندگی را نیافته‌اند.»
کارگردان پیش از تهیه این فیلم با زوج‌های مختلفی که در شرایط مشابه‌ای قرار داشته‌اند، گفت‌وگو کرده است. براچه در کنفرانس مطبوعاتی افزود که با زوجی که در مورد سقط جنین باید تصمیم می‌گرفته ساعت‌ها گفت‌وگو داشته و همگی ضمن شرح ماجرا می‌گریسته‌اند.
پزشکان واقعی در فیلم
فیلم ترکیبی از بازیگران و پزشکان حرفهای است. نقش کارشناسان پزشکی در این فیلم برعهده پزشکان، ماماها، پرستاران و روانکاوان واقعی نهاده شده است. آنها به نوعی نقش بازی نمی‌کنند، بلکه تنها اجازه می‌دهند که افراد شاهد فعالیت روزمره‌ی آنها باشند.
به گفته کارگردان همه پزشکان و کارکنان بیمارستان از تهیه این فیلم خشنود بوده‌اند و با تلاش بسیار در پی انتقال واقعی چنین وضعیت وتجربه‌ای به کسانی بوده‌اند که شاید در عمرشان هیچ‌گاه با موضوع سقط جنین رابطه‌ای نداشته‌اند.
یکی از مشکلات بزرگ برای کارگردان یافتن پزشکی برای انجام سقط جنین بوده است. او پزشکی می‌یابد که حاضر نیست نام واقعی‌اش در فیلم افشا و از صورتش فیلم‌برداری شود.
او در فیلم همچون کارگردان "براچه" نامیده می‌شود. اما این پزشک نیز پس از تدوین فیلم نظر خود را عوض می‌کند و از افشای نام واقعی‌اش دیگر هراسی ندارد.
یولیا ینچ که خود مادر است، اعتراف کرد که در زمان خواندن فیلم‌نامه می‌گریسته و برای صحنه‌ی سقط و به دنیا آمدن فرزند مرده شدیداً در وضعیت "احساسی سختی" قرار داشته است. زمان فیلم‌برداری این صحنه که در فیلم دقایقی بیش نیست، حدود ۴۵ دقیقه بوده و به گفته ینچ فیلم‌برداری این صحنه دو بار انجام شد تا نتیجه دلخواه کارگردان به دست آمد.
کمدینی در نقشی جدی
بیارنه مدل که همسر آسترید در این فیلم است، در اصل بازیگر فیلم‌های کمدی است و تا کنون بیشتر نقش‌افراد شوخ‌طبع را بازی کرده است. او گفت که پس از این فیلم "سال‌های زیادی" شاهد حضور او در برلیناله خواهیم بود.
پس از نمایش فیلم بیارنه مدل نیز از ایفای نقش جدی در این فیلم بسیار خشنود بود و تصریح کرد که حضور "زنان قوی" در تهیه این فیلم کار را برای او آسان‌کرده است.
فیلم گرچه موضوعی حساس و پایانی غم‌انگیز دارد، اما در اکران نخست آن در کاخ برلیناله با تشویق شدید خبرنگاران و کارشناسان سینمایی روبرو شد. نه مسئولان برلیناله و نه هیات بین‌المللی داوران دیگر می‌توانند به واکنش "تماشاگران حرفهای" جشنواره بی‌اعتنا باشند.
یولیا ینچ در سال ۲۰۰۵ برای بازی در فیلم "سوفی شول- آخرین روزها" برنده جایزه خرس نقره‌ای برای بهتری بازیگر زن در برلیناله شد. ینچ در گفتوگویی اعتراف کرد که بازی در فیلم "۲۴ هفته" او را بسیار تحت تاثیر قرار داده و موضوع فیلم (سقط جنین) نیز "تصمیمی برای زندگی" به شمار می‌آید.
ینچ تاکید کرد که این فیلم "نگاهی باز" به موضوع بحث‌برانگیز "سقط جنین" دارد و می‌کوشد که "داستانی بسیار شخصی و خصوصی" را به تماشاگران عرضه کند.