1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

‌ باقلوا در آلمان؛ اوج فروش در ماه رمضان

DG۱۳۸۹ شهریور ۱۸, پنجشنبه

ارتان سایدام، یک شهروند آلمانی ترک تبار، صاحب بزرگترین شیرینی‌پزی ترکی اروپا به نام "تاتلیسیلار" است. تولیدات ویژه تاتلیسیلار باقلوا و شیرینی‌های دیگر هستند. فروش ا ین شرکت در ماه رمضان به اوج می‌رسد.

https://p.dw.com/p/P895
کارخانه‌ی "تاتلیسیلار" در برلینعکس: Bäckerei Tatlicilar

"تاتلیسیلار" یعنی شیرینی ترکی. این کارخانه‌بزرگترین تولیدکننده‌ی باقلوا در خارج از ترکیه است. در اصل در این کارخانه ۱۳ نفر،زن و مرد، مشغول به کار هستند. اما در ایام ماه رمضان پنج نفر به این تعداد افزوده شد. باقلوا و "دوروم" جز تولیدات محبوب تاتلیسیلار هستنند. باقلوا از خمیر لوزی شکلی تهیه می‌شود که دارای عسل است و "دوروم" از رولت خمیر تهیه می‌شود و پسته دارد.

در ماه رمضان تقاضای این نوع شیرینی‌ها بسیار بالاست، زیرا مسلمان‌ها زمان افطار بیشتر دوست دارند که چیزی شیرین بخورند. کارخانه‌ی ارتان در ماه رمضان روزانه تا ۲ تن باقلوا تهیه می‌کند. در کل "تاتلیسیلار" سالانه ۲۰۰ تن باقلوا تهیه می‌کند. در کنار این، کارخانه‌ی ارتان ۱۰۰ تن دیگر از انواع شیرینی‌های مختلف تولید می‌کند که آنها را به فروشگاه‌های ترکی در آلمان می‌فرستد. اما نه تنها آلمان، بلکه ۱۶ کشور اروپایی دیگر نیز جز مشتریان ارتان هستند؛ از هلسینکی تا مایلند و از دوبلین تا شهر وین.

ارتان یک تاجر خودساخته است. او در سال ۱۹۷۵ در شهر برلین به دنیا آمد. پدرش یک کارگر ترک بود که برای کار پس از جنگ جهانی دوم به آلمان مهاجرت کرده بود و در برلین یک نانوایی داشت. ارتان مدیریت این نانوایی را در نوجوانی به عهده گرفت، در حالی که علاقه داشت که درس بخواند و به دانشگاه برود. وی در سال ۱۹۹۱ در سن ۱۶ سالگی مدرسه را ترک کرد و در این سن یک تاجر مستقل بود. پدر وی پس از آن به ترکیه بازگشت و ارتان می‌بایست با کمک برادر خود نانوایی پدرش را اداره کند.

اما خصوصیتی که ارتان از آن زمان داشت انعطاف پذیری و تحرک او بود. او به محض گرفتن گواهینامه رانندگی، ماشین خود را با باقلوا پر می‌کرد و به شهرهای دیگر آلمان که نمی‌شناخت می‌رفت تا در بازارهای آن شهرها دنبال تاجرهای بزرگ ترک بگردد. برای مثال به فرانکفورت: «اون موقع یک پیرمردی آمد طرف من و به من گفت که "تو اینجا چه کارمی‌کنی؟ از برلین میای اینجا که باقلوا بفروشی؟" اما من بهش گفتم که "عمو جون من هر هفته برای شما باقلوا می‌آورم" بعد اون گفت "نمیشه نمی‌تونی!" ولی من تونستم؛ هرهفته با ماشین می‌رفتم فرانکفورت، حالا فرقی نمی‌کرد اون ۵ تا کارتون می‌خواست یا ده تا. ولی بالاخره زحمات من نتیجه داد».

این پیرمرد و مشتریان دیگر به کارخانه‌ی شیرینی‌پزی ارتان وفا دار مانده‌اند. به گفته‌ی آنان، او سروقت شیرینی‌ها را تحویل می‌دهد و آن هم با کیفیت خوب. ارتان می‌گوید: «آدم نمی‌تونه باقلوا را ماشینی درست کنه باید با دست درست کنه؛ وگرنه مزه‌ی باقلوای خونگی رو نمی‌ده».

دوسال پیش ارتان برای بازاریابی به کشورهای مالزی و دبی سفر کرد. حتی بازار ایالات متحده برای ارتان جالب است. اما برای توسعه تجارت خود او باید مساحت کارخانه‌اش را افزایش دهد.

ارتان سه فرزند دارد که به مدرسه می‌روند. او دوست دارد که فرزندانش به دنبال آن چیزی بروند که او امکانش را نداشت: تحصیل.