کارشناسان: جمعآوری گداها مشکل اصلی را حل نمیکند
۱۴۰۱ شهریور ۲۳, چهارشنبهرهبر طالبان در اواسط ماه اسد امسال دستور جمع آوری گداها را از شهر کابل صادر کرد. به گزارش خبرگزاری باختر که زیر کنترول طالبان است، تا کنون ۵۹۱۴ گدا به شمول ۳۸۷۲ زن، ۵۱۸ مرد و ۱۵۲۴ کودک از شهر کابل جمع آوری شده اند. چنانچه باختر به نقل از کمیته جمع آوری گداها گزارش داده است، شمار زیادی از گداهای حرفه یی نیز شناسایی شده اند.
یکی از باشندگان کابل میگوید که حالا گداها کمتر شده است. او گفت: «شمار گداها قبلاً در مسیر خانه ام تا پل سوخته بیشتر بود. حالا (در این مسیر) تنها یگان نفر را میبینم.»
مرتبط: یک بنیاد خیریه در کابل برای زنان بیبضاعت زمینه کار فراهم میکند
جمع آوری گداها از شهر کابل در حالی صورت می گیرد که بنا بر گزارش سازمان های امدادی فقر، ناامنی غذایی و بیکاری بر مردم سایه افکنده است. بر بنیاد معلومات سازمان ملل متحد حدود نیمی از جمعیت افغانستان در تهدید گرسنگی حاد قرار دارند.
پس از قدرتگیری طالبان در آگست سال گذشته، شماری از زنانی که نان آور خانواده هایشان بودند حالا مجبورند در خانه بمانند و زمینههای معیشتی خود را از دست داده اند.
به گفته این باشنده کابل کسانی هستند که کار خود را از دست داده اند و از روی ناچاری دست به گدایی میزنند. او حکایت زنی را بازگو کرد که ملازم مکتب و تنها نان آور خانواده اش بوده است و حالا کارش را از دست داده است. این باشنده کابل گفت: «او دیگر نان آور در خانه ندارد. نان آور خودش بود، وقتی وظیفه نداشته باشی، به ناچار دست به گدایی می زنی.»
آیا جمع آوری گداها راه حل است؟
به گزارش باختر، جمعیت هلال احمر افغانی از هفته گذشته روند توزیع کمک های نقدی به گداهای مستحق شهر کابل را آغاز کرده است. اما عبدالنصیر رشتیا، کارشناس مسایل اقتصادی افغانستان به دویچه وله گفت: «مبلغ دو یا دو و نیم هزار افغانی که می خواهند به اینها (گداها) کمک کنند، این نمی تواند تکاپو یا حل مشکل یک خانواده را بکند.»
این کارشناس مسایل اقتصادی به این باور است که جمع آوری گداها یک پروژه عملی نیست. به گفته او حکومت نمی تواند در کوتاه مدت بدون کمک های جامعه جهانی یا منبع دیگری این مشکل را حل کنند: «تا زمانی که یک منبع به خاطر تمویل این پروژه نداشته باشند، این بسیار مشکل است. تنها چشمه عایداتی حکومت گمرکات و جمع آوری مالیات است که این می تواند یک بخش عادی از مصارف حکومت را حل کند. برای تطبیق این پروژه نیاز به پول گزاف است که مردم بتوانند سه وعده غذایی خود را تمویل کنند.»
به نظر احمد سعیدی، یکی دیگر از کارشناسان افغان، طالبان توانایی انجام این کار را ندارند: «.. من باور ندارم که آنها در همه ولایات این کار را کرده بتوانند، در حالی که معلمین معاش نگرفته اند، مامورین معاش نگرفته اند و کارمندان دولتی معاش ندارند.»
بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان با نشر گزارشی در سال روان گفته است حدود ۵۰۰ هزار نفر در افغانستان وظایف شان را از دست داده اند.
رشتیا به دویچه وله گفت: «تا زمانی که در کشور سرمایه گذاری نشود، زمینه کار و اشتغال پیدا نشود و برای خانواده ها یک مصروفیت و تغییر در زندگی شان نیاید، خیلی مشکل است که به این مشکل بتوان نقطه پایان گذاشت و حکومت بتواند به تنهایی این کار را بکند.»