«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» طرح خود را نشر کرد
۱۴۰۱ اسفند ۲۹, دوشنبه
«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» که یک گروه مخالف طالبان و متشکل از چهره‌های سیاسی در خارج است، روز گذشته طرح خود را به صورت آنلاین و در یک جلسه مجازی اعلام کرد.
شماری از چهره‌های سیاسی و مقام‌های حکومت ساقط شده قبلی که عضویت این شورا را دارند، در سخنان خود هنگام اعلام این طرح خواستار مذاکره با طالبان شدند.
در این طرح آمده است، در صورتی که طالبان از گفتگو برای حل بحران افغانستان امتناع ورزند، از طریق مردم و جامعه جهانی بالای آنان فشار وارد می‌کنند تا به مذاکره تن بدهند.
این طرح چهار بخش دارد و در آن به «بحث و توافق روی تشکیل دولت انتقالی برای مدت دو سال و سپس برگزاری انتخابات» تاکید شده است.
مرتبط:قانونی: اگر طالبان گذار به وضعیت مطلوب را قبول نکنند، جبهه جنگ را گسترش می‌دهیم
مارشال عبدالرشید دوستم، رهبر حزب جنبش اسلامی افغانستان در این جلسه از طالبان خواست که با کمیته تماس این شورا به تماس شده و «برای تشکیل یک دولت منتخب، همه شمول و صلح سرتاسری در کشور وارد گفتگو شوند.»
دوستم افزود: «افغان‌ها نسبت به خارجی‌ها می‌توانند که مشکلات شان را خوبتر درک کنند. ما خوبتر می‌توانیم که مشکل درونی خود را حل کنیم.»
محمد محقق، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان و دیگر عضو رهبری این شورا، از به رسمیت شناخته نشدن حکومت طالبان توسط جامعه بین‌المللی استقبال کرد.
در این میان، عطا محمد نور که دیگر چهره رهبری این جریان سیاسی است، بدون این که از کشور خاصی نام ببرد، از جامعه بین‌المللی شکایت کرد که به این شورا اجازه باز کردن دفتر سیاسی را نمی‌دهد.
عطا محمد نور با اشاره به بازگشایی دفتر طالبان در قطر و سپس مذاکره امریکا با این گروه گفت: «شما ما را اجازه فعالیت سیاسی حتی نمی‌دهید. شما اجازه باز کردن دفتر را به ما نمی‌دهید، مبارزه مسلحانه را به جایش بگذارید، چون که پالیسی ما صلح و گفتمان است.»
«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» یک سال پیش در بیرون از افغانستان ایجاد شد که اعضای آن را اکثراً چهره‌های سیاسی و مقامات حکومت پیشین تشکیل می‌دهند.
طالبان تا حالا به هیچ درخواست مذاکره در مورد چگونگی حکومت آینده افغانستان پاسخ مثبت نداده اند. طالبان همواره گفته اند که کمیسیون تماس را ایجاد نموده اند و از رهبران سیاسی و مقامات حکومت سابق خواسته اند که به افغانستان برگردند و به زندگی عادی شان ادامه دهند.
تاکنون چندین جریان سیاسی در تبعید ایجاد شده است که تقریباً همه آن‌ها به ایجاد یک راه حل از طریق مذاکره تاکید دارند.