نصیرمهرین :تاریخ ما تاریخ نقض حقوق بشراست.

دویچه ویله : آقای مهرین چنانچه خود شما هم آگاهید دو تن از اشخاصیکه به نقض حقوق بشر محکوم اند ، یعنی حسام الدین حسام رییس پیشین سازمان خدمات امنیتی افغانستان که به 12 سال و حبیب الله جلال زی رییس اداره بازجویی به 9 سال زندان از طرف یکی از دادگاه های هلند محکوم شدند ، نظر شما در مورد گامیکه برداشته شده چیست ؟
نصیرمهرین : به نظر من مطرح کردن این اشخاص و کسانیکه در نقض حقوق بشر در کشور ما سهم داشتند مشروط بر اینکه در پرتو واقع بینی های بسیار ، در پرتو تصریح و روشنی انگیزه هاییکه بر درس گیری از نقض حقوق بشر در کشور ما وجود داشته ، مطرح شود . در کشور ما تاریخ ما ، که در واقع میتوان گفت تاریخ نقض حقوق بشرهم است در سه دهه اخیر ما با برجسته ترین آثار نقض حقوق بشر مواجه هستیم. به خصوص پس از کودتای هفت ثور . زیرا در ین مرحله جلوه های نقض حقوق بشر بیشتر متبارز است . که در رابطه اسناد و مدارکی همین حال در اختیار ما هست . همچنان نقض حقوق بشر در دوره های بعد تر نیز از طرف نهاد های مقتدر دیده شده . بهر صورت این چهره ها و کسانیکه بصورت متبارز تر در آزار و اذیت مردم سهم داشتند در دوره های بعد هم کم نبوده . کشانیدن اینها به پای میز محاکمه در داخل و خارج کشور که حال در خارج مطرح شده ، به تکرار میگویم به شرط آنکه انگیزه این باشد که با فرهنگ اهانت به انسان ، با فرهنگ نقض حقوق بشر ، آزار و اذیت انسانها ، بر ضد شکنجه انسان ، مرز بندی صورت بگیرد. و فرهنگ احترام به انسان و انسانیت جاگزین ان شود و همچنان جنبه های عبرت گیری آن بیشتر گسترش داده شود. و مشروط به اینکه به همین بسنده نشود . چنانیکه زرداد در لندن به پای میز محاکمه کشانده شد ، این جنرال و جنرال های دیگر و نیز کسانیکه در نقض حقوق بشر به هر نوعی سهیم اند بی هراس و بدون در نظر داشت ملحوظات و مصالح زود گذر ، یا جاری مصلحتی سیاسی باید محاکمه گردند و همین جریان باید ادامه یابد.
دویچه ویله : آقای مهرین در افغانستان چهره های زیادی هستند که محکوم به تخطی از رعایت حقوق بشر هستند که با دریغ حتی در کرسی های دولتی هم هنوز این چهره ها دیده می شودند و گفته شده که ممکن است در ساختار پارلمان آینده افغانستان هم این اشخاص حضور داشته باشند به باور شما چه کار های باید صورت بگیرد که این اشخاص به دادگاه ها کشانیده شوند ؟
نصیرمهرین : اول اینکه صحه میگذارم به آنچه که شما مطرح نمودید . این واقعآ وجود دارد. در جامعه ، کسانی هستند که بنابرموجودیت اسناد و مدارک متعدد در ساختمان احزاب سهم داشتند و با استفاده از اوضاع و جو که بوجود آمده در پارلمان آینده افغانستان نیز خودرا کاندید نموده اند . حتی کسانی هستند که مؤفقیت های هم حاصل شان شده . همچنان هستند کسانی که در دولت سهم برازنده ی دارند و در رابطه با نقض حقوق بشر در مورد آنان شواهد بسیاری وجود دارد. به نظر من حضور آنها در ین نهاد ها بی اعتمادی ، بی اطمینانی نسبت به دموکراسی ، نسبت به انسان ، نسبت به ساختمان یک جامعه و در نهایت نسبت به بازسازی افغانستان را با خود دارد.
مشارکت ملی را صدمه میرساند ، باز سازی را آسیب پذ یر مینماید . به نظر من بهتر میبود که کمیسیون های بهتری تشکیل میشد و شخصیت های مستقل به خصوص بیش از همه با گزینش معیاریکه مستقل از مصلحت های سیاسی باشد ، کمیسیون نهایی ایجاد شود و پس از ترتیب فهرستی با بردباری و تحمل و رعایت راه های درست و معقول یعنی دریافت اسناد و مدارک گواه و مقنع به پای میز محاکمه کشانده شوند و این مسآله انتشار پیدا بکند. در غیر آن کسانیکه مرتکب نقض حقوق بشر شده اند و حاضر نیستند اعتراف نمایند ، مثلآ( آقای متوکل ) از طالبان . محکوم گردد. و نباید باز نشسته های سیاسی دو باره در حاکمیت برگردند. در غیر آن در قوه مقننه یک کشور بسیار جای تآسف خواهد بود اگر قادر به محاکمه اینان نباشد. در چنین اوضاعی چگونه میشود اعتمادکرد و اطمینان داشت.
دویچه ویله : آقای مهرین یکی از کج بحثی هاییکه در زمینه وجود دارد مخالفین محکومیت اینها برای توجیه کار خود شان و به کجراه کشاندن ذهنیت ها که مطرح می کنند اینست که زود تر کی را در جامعه باید محاکمه نمود نظر شما در مورد چیست؟
نصیرمهرین : اینجا بیشتر بحث در مورد افراد و از افراد نیست بلکه بیش از همه ما محتاج هستیم که نقض حقوق بشر در جامعه مارا محکوم نماییم ، از آن درس بگیریم و افراد و اشخاصی که نماد این شکنجه ها در جامعه ما ودر نقض حقوق بشر هستند و از جمله محاکمه چند تای آن و یا تعدادی از آنان ، مارا در رهیافت های محکوم کردن ناقضین حقوق بشر و دسترسی به یک فرهنگ متعال و احترام با انسان و انسانیت در جامعه ما، کمک می نماید .
دویچه ویله : تشکرازشما .

نصیرمهرین : ازشما هم تشکر.