افزایش چشمگیر مهاجران در سراسر جهان

این پژوهش ملل متحد که روز چهارشنبه (20 سنبله /11 سپتمبر) انتشار یافته است، نشان می دهد که 232 میلیون انسان یا 3.2 درصد جمعیت جهان در سال 2013 در خارج از کشورهای زادگاه شان زندگی می کنند. این رقم در مقایسه با شمار مهاجران در سال 1990 که 154 میلیون و در سال 2000 که 175 میلیون بوده است، درشت ترین رقم می باشد.

بیشتر تمرکز مهاجرت به خارج متوجه ده کشور می باشد که ایالات متحده امریکا، آلمان، روسیه و عربستان سعودی شامل آن اند. با آنکه ایالات متحده امریکا تا هنوز دلخواه ترین هدف برای مهاجرت شمرده می شود، اروپا و آسیا جمعاً میزبان تقریباً دو سوم همه مهاجران می باشند.

این ارزیابی که توسط اداره امور اقتصادی و اجتماعی ملل متحد در چهار سال گذشته صورت گرفته است، عمدتاً مبتنی بر سرشماری های ملی می باشد. در جایی که آمار دقیق در دسترس نبوده است، از روی ارقام قبلی تخمین زده شده است. چنین کاری در کشورهایی مانند لبنان بسیار دشوار است زیرا در آنجا آخرین سرشماری در سال 1930 انجام یافته است.

ووهونگبو، معاون دبیرکل ملل متحد در امور اقتصادی و اجتماعی گفته است که این مهاجرت جمعیت های انسانی منافع زیادی را در پی داشته است: «مهاجرت فرصت های قابل استفاده برای افراد را توسعه می دهد و یک وسیله نهایت مهم برای توسعهء دسترسی به منابع و کاهش فقر می باشد».

مهاجرت در درون یک قاره

یکی از بزرگ ترین گرایش هایی که این گزارش به آن اشارت نموده است، مهاجرت قوی شهروندان از مناطق جنوب آسیا به کشورهای غرب آسیا می باشد.

بیلا هوفی، رئیس بخش مهاجرت شعبه امور اقتصادی و اجتماعی ملل متحد به خبرگزاری "آی پی اس" گفته است که «آنچه تازگی دارد فعالیت های ساختمانی نهایت زیاد در غرب آسیا است که موجب حرکت (جمعیت های انسانی) از کشورهای رو به توسعه مانند بنگله دیش، سریلانکا و نیپال به این مناطق می گردد».

او افزود: «عربستان سعودی همراه با قطر و امارات متحده عربی بزرگترین کشورهای پذیرای (مهاجران) می باشند». در حال حاضر نزدیک به 2.9 میلیون هندوستانی در امارات متحده عربی زندگی می کنند.

هوفی گفت پولی که در مهاجرت به دست می آید، نقش بزرگی در توسعه بازی می کند و به عامل بزرگی برای مردم در کشورهای آسیای جنوبی تبدیل می شود.

هوفی افزود: «این (پول) برای خانواده های مهاجران و کشورهای شان خوب است. اطفالی که از آنها مانده اند، می توانند به مکتب بروند و از مراقبت صحی برخوردار گردند».

با اینهم دیده بان حقوق بشر نگرانی اش را ابراز داشته است که کارگران، به ویژه کارگران محلی در خاور میانه آسیب پذیر می باشند. این نهاد افزوده است: «ناکامی در تنظیم مناسب مزد کار محلی، سوءاستفاده و استثمار فاحش را تسهیل نموده و موجب می گردد که کارگران محلی که با چنین سوء استفاده هایی مواجه اند، امکانات اندک برای جبران خسارت داشته باشند و یا هیچ امکان و فریادرسی نداشته باشند».

یک نقطه تحول بالقوه در هفته گذشته با تسوید کنوانسیون کارگران محلی توسط سازمان بین المللی کار عرض وجود کرد.