سه رويداد مهم حقوق بشري دريک هفته

نخستين اجلاس شوراي حقوق بشرملل متحد گشايش يافت وکوفي عنان درآغازگشايش اين اجلاس گفته است :

" به مشکل مي توان مبالغه خواند هرگاه بگوئيم که چشمان جهان به ويژه چشمان آناني که حقوق بشرازايشان مضايقه شده است ، يا حقوق بشري شان درمعرض تهديد وتخطي قرارگرفته است، به سوي اين اتاق واين شورا است."

به روز دوشنبه نزدهم ماه جون جلسه افتتاحيه شوراي حقوق بشرسازمان ملل متحد درژنف برگذارشد. اين شوراي 47 عضوي جاي کمسيون حقوق بشرملل متحد را که اعتبارخودرا ازدست داده بود گرفت.

کوفي عنان دبيرکل سازمان ملل متحد درسخنراني افتتاحيه اش ابرازاميدواري نمود که :

اين شورا " گسست کاملي ازگذشته نشان بدهد" و " عصرنوي درکارحقوق بشرآغازگردد."

درمقايسه با کمسيون حقوق بشر، شوراي حقوق بشرگامي به جلو پنداشته مي شود . زيرا دراين شورا شمارکمترکشورها حضوردارند وزماني که براي کاراختصاص يافته است طولاني ترمي باشد. اينها همه مي توانند شرايط لازم براي موثريت کارها باشند.

با اينهم نمي توان کدام جهش بسياربلندي را درکارحقوق بشرانتظارداشت. يعني مي توان اميدواربود که گامي به جلو برداشته مي شود ولي نمي توان توقع نمود که همه کارها صد درصد تغييرمي يابند وانقلابي صورت مي گيرد.

قريب شصت سال مي شود که اعلاميه جهاني حقوق بشربه تصويب اعضاي سازمان ملل متحد رسيده است ، لاکن پيشرفتها دراين زمينه چشمگيرنيستند. براي اين امرنمي توان متعجب بود زيرا کشورهايي که حقوق بشررا پامال مي کنند، خود حق راي درانتخاب اعضاي کمسيون حقوق بشرداشته اند.

چين وروسيه که حقوق بشررا چندان رعايت نمي کنند با راي آن کشورهاي کوچکي که ازآنها کمک به دست مي آورند به مرجع عالي حقوق بشرملل متحد راه مي يابند وايالات متحده امريکا نخست عليه تشکيل شوراي حقوق بشرمي ايستد وبعداً تلاشي براي عضو شدن آن به عمل نمي آورد.

مدعي العموم عراقي براي صدام حسين تقاضاي اعدام نمود

محاکمه صدام حسين فرمانرواي پيشين عراق که ازهشت ماه بدين سو با برخي اختلالها وتعويض قاضيها همراه بوده است، سرانجام ديروز شامل مرحله اي گرديد که مدعي العموم يا سارانوال براي صدام ودوتن ديگرازهمکارانش به خاطرقتل عام درشهرک شيعه نشين دجيل تقاضاي اعدام نمود.

تعجب درآنست که مدعي العموم براي همه ازهشت تن همراهان وشريکان دوسيه صدام حسين تقاضاي اعدام نکرده است بلکه سه نفرآنان را محکوم به اشد مجازات دانسته است. سه تني که مستوجب اعدام شناخته شده اند عبارتند ازصدام حسين ، برادراندرش ، رئيس استخبارات ومعاون پيشين رياست جمهوري .

الموسوي آخرين اقامه دعوايش را چنين خواند:

" متهمان صدام حسين المجيد، برزان ابراهيم التکريتي وطه ياسين رمضان ، مسئوولان مستقيم جنايت عليه مردم دجيل مي باشند. براي اينها مطابق به پاراگراف 408 قانون؛ اشدمجازات داده شود. يعني اعدام گردند. اين جزايي است که کميته مدعيان عليه اين مدعي اليه ها توصيه نموده است."

الموسوي گفته است :

" کميته مدعيان خواهان اشد مجازات عليه اين متهمان گرديده اند. اينها مصيبت را برسرتاسرکشورگسترش دادند، نه رحمي برپيران داشتند ونه برکودکان . حتا درختان نيزازبيرحمي آنها درامان نبود."

مطمئناً صدام حسين ازتقاضاي محکمه عالي عراق که براي وي وسه تن ازياران نزديکش تقاضاي اعدام نموداست ، دچار تعجب نگرديد. خودش درصالون محکمه گفته بود:

اين کدام محاکمه نيست ، امريکائيان ودستياران عراقي آنها قبلاً چنين تصميمي گرفته بودند که رئيس جمهورقانوني کشور بايد اعدام گردد.

هرچند صدام حسين بارها گفته است که چنان سختيهايي را ديده است که ازاين محاکمه هراسي ندارد، بااينهم فکرمي شود وي احساس نموده باشد که فضا برايش ديگرتنگ ترمي گردد. يگانه چيزي که مي تواند بازهم چند سال ديگري به وي هديه نمايد آنست که دست کم دو اتهام ديگرهنوزوجود دارند وبايد روشن گردند.

محاکمه جاري درمورد قتل عام 148 تن ازشيعيان عراق درسال 1982 درشهرکوچک دجيل بود که گفته مي شود پس ازاقدام به سوءقصد عليه جان صدام دراين منطقه ، صدام دستورکشتاررا صادرنموده است.

محاکمه دوم درمورد قتل دسته جمعي دهها هزارکرد درسال 1988 مي باشد.

مورد سوم سرکوب خونين قيام شيعيان عراق پس از جنگ عراق وکويت است که گفته مي شود دراين حادثه حدود 100.000نفرکشته شده اند.

نکته جالب درمحاکمه صدام حسين آنست که برخلاف محاکمه مرتکبان جرايم ضد بشري درنورنبرگ ، اين بارنيروهاي اشغالگرامريکايي نيست که دست به محاکمه مي زند، بلکه عراقيان خود شان يک فصل خونين تاريخ شان را مي بندند.

ازروزجهاني مهاجران تذکاربه عمل آمد

ديروزسه شنبه مصادف با روزجهاني مهاجران بود. درحالي که مشکلات به دست آوردن پناهندگي درکشورهاي غربي روزتاروزافزون ترمي گردند، وانسانهاازمناطق جنگزده ومحکوم به قحطي، به اميد نجات ازمرگ وفاقگي ، براي يافتن چند انچ مکان مصئوون ولب ناني ، آهنگ سفرهاي پرخطري به سوي اروپا وامريکا مي نمايند. ذخيره هاي فکري وسازمانهاي بين المللي؛ ازکاهش روزافزون مهاجران دربيرون مرزهاي کشورهاي زادگاه شان خبرمي دهند. شمارمهاجران دربيرون مرزهاي زادگاه شان دراخيرسال 2005 به 8.4 مليون نفرمي رسيده است ، يعني درسال 2005 شمارمهاجران 12% کاهش يافته است. درحقيقت درپنج سال گذشته پيوسته شمارمهاجران دربيرون مرزها هرچه کمترمي شده است. برگشت مهاجران ازخارج به کشورهاي شان که ندرتاً بدون اعمال جبروزورصورت مي گيرد، پايان مصيبتها نبوده ؛ بلکه درحقيقت نوعي تغييرمکان جغرافيايي مشکلات وشايدهم بدترشدن اين مشکلات درشکل مهاجرتهاي درون يک کشور وبيجا شدن توده هاي عظيم انساني ازمناطق مسکوني شان دردرون کشورخودي باشد.

جان اگيلند؛ هماهنگ سازنده کمکهاي بشري ملل متحد مشکلات بيجا شدگان داخلي را خيلي بيشترازمهاجراني مي داند که درکشورديگري پناه برده اند . او مي گويد:

" بيجا شدگان داخلي مورد بيشترين تهديدها قراردارند، آنها فقيرتراند ونسبت به سايرگروه هايي که درنتيجه جنگ وفاجعه هاي طبيعي آسيب مي بينند نيازبه کمک دارند. فکرمي کنيم حدود 25 مليون انسان قرباني منازعات اند، وشماربيشترمردم به خاطرفاجعه هاي طبيعي درداخل کشورها آواره اند".