Η πανδημία ευνόησε το ποδήλατο στη Γερμανία

Τα ποδήλατα ανήκουν πλέον σταθερά στην εικόνα των πόλεων. Κυρίως στο κέντρο των γερμανικών μεγαλουπόλεων. Πριν από μερικά χρόνια οι θιασώτες του ποδηλάτου ως μέσου μετακίνησης ζήλευαν πόλεις όπως το Άμστερνταμ ή η Κοπεγχάγη, όπου τα ποδήλατα είναι περισσότερα από τους πεζούς. Αλλά τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Η πανδημία λειτούργησε ως καταλύτης του ποδηλάτου, Το 2020 σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Βιομηχανίας Δικύκλων πωλήθηκαν γύρω στο ένα εκατομμύριο περισσότερα ποδήλατα από ότι το 2019. Πρόκειται για μια αύξηση της τάξης των 35%. 1.000 ευρώ δίνει ο Γερμανός κατά μέσον όρο τον χρόνο για ένα νέο ποδήλατο, πάνω από το διπλάσιο σε σχέση με το 2010. Ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό που όμως εξηγείται από τον αυξανόμενο αριθμό των ακριβών ηλεκτρικών ποδηλάτων.

Πάνω στη σέλα δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού πολλοί αποφάσισαννα γυρίσουν την πλάτη στις δημόσιες συγκοινωνίες και να επιλέξουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους. Μπορεί οι κινηματογράφοι, τα εστιατόρια και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις να είχαν διαγραφεί ως μέσα ψυχαγωγίας, αλλά μια βόλτα με το ποδήλατο ήταν πάντα δυνατή. Εκτός αυτού πάνω στη σέλα ο κίνδυνος μόλυνσης με κορωνοϊό είναι απειροελάχιστος.Αλλά και η πολιτεία αντέδρασε εγκαίρως ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ποδηλάτου, που έχει οριστεί να γιορτάζεται από το 1998 στις 3 Ιουνίου κάθε χρόνο. Ο υπουργός Συγκοινωνιών Αντρέας Σόιερ παρουσίασε ένα σχέδιο μετακίνησης με ποδήλατο και τόνισε ότι “θέλουμε να κάνουμε τη Γερμανία χώρα του ποδηλάτου, ο κορωνοϊός δεν έφερε πολλά θετικά, αλλά εμείς βλέπουμε ήδη ένα: ότι το ποδήλατο περνά περίοδο ακμής”. Ο Σόιερ σχεδιάζει τη φορολογική στήριξη της αγοράς, για παράδειγμα, ενός νέου ηλεκτρικού ποδηλάτου, στον ίδιο βαθμό όπως το κάνει με τα εισιτήρια τραίνου.

Ο Χριστιανοκοινωνιστής πολιτικός, που μέχρι τώρα οι επικριτές του τον συνέδεαν περισσότερο με πολιτικές στήριξης της κυκλοφορίας αυτοκινήτων, θέλει τώρα μέχρι το 2030 να διπλασιάσει τη μετακίνηση με το ποδήλατο. Μέχρι τότε οι πολίτες θα πρέπει να κάνουν ημερησίως κατά μέσον όρο 3 χιλιόμετρα τη μέρα με το ποδήλατο, σήμερα δεν ξεπερνούν το ενάμιση. Μέχρι το 2023 η κεντρική κυβέρνηση θέλει να επενδύσει 1,46 δις ευρώ σε ποδηλατοδρόμους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συγκρούσεις, όταν αυτοκίνητα και όλο περισσότερα ποδήλατα θα πρέπει να μοιράζονται τους δρόμους. Θύματα είναι συνήθως και οι πεζοί, όταν οι ποδηλάτες περνούν μέσα από τα πεζοδρόμια.

Ποδηλάτες εναντίον οδηγών αυτοκινήτων

Πολλές πόλεις και κοινότητες σχεδιάζουν ποδηλατοδρόμους μόνο για ποδήλατα και γκαράζ μόνο για ποδήλατα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Αυτό που βρίσκεται σε σχεδιασμό είναι γέφυρες για ποδήλατα πάνω από πολυσύχναστους δρόμους ή ακόμη και εθνικές οδοί για ποδήλατα, όπως ήδη υπάρχει στην περιοχή του Ρουρ ανάμεσα στο Μιλχάιμ και το Έσεν. Μακροπρόθεσμα η εθνική αυτή οδός για ποδήλατα θα έχει μήκος 100 χιλιομέτρων, θα διαθέτει φαρδιές λωρίδες κυκλοφορίας και από τις δύο κατευθύνσεις και θα συνδέει περίπου δέκα πόλεις. Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία, αλλά ο φημισμένος ερευνητής της βιώσιμης κινητικότητας Αντρέας Κνι κάνει ένα ακόμη βήμα. Δεν είναι οι ακριβοί ποδηλατόδρομοι στις παρυφές των πόλεων, όπως σχεδιάζει το Βερολίνο, η απάντηση, αλλά ένα σχέδιο που το ονομάζει “κατευθυνόμενη κινητικότητα”. Ο ίδιος δεν έχει ούτε ποδήλατο ούτε αυτοκίνητο και σύμφωνα με τις απόψεις του, που μοιράστηκε με τη DW „θα έχουμε μελλοντικά πιο κινητικές εργασίες και θα μάθουμε, ακόμη και σε αγροτικές περιοχές, να μοιραζόμαστε το αυτοκίνητο και να νοικιάζουμε τα ποδήλατα αντί να τα αγοράζουμε”.

Μέχρι να φτάσουμε όμως μέχρι εκεί φανατικοί χρήστες του ποδηλάτου και οδηγοί αυτοκινήτου θα μαλώνουν διεκδικώντας μια θέση παρκαρίσματος ή μια λωρίδα δρόμου. Γιατί σε πολλούς συγκοινωνιακούς κόμβους γίνονται δυστυχήματα, όπως έδειξε μελέτη της Οργάνωσης των Ασφαλιστικών Εταιρειών για την Έρευνα των Δυστυχημάτων. Το 66% όλων των δυστυχημάτων με τραυματίες αλλά και νεκρούς ποδηλάτες συμβαίνουν σε μεγάλες διασταυρώσεις δρόμων. Μέχρις ότου λοιπόν η Γερμανία γίνει χώρα φιλική προς τους ποδηλάτες, θα περάσει ακόμη πολύς χρόνος.

Γενς Τουράου

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου