Sa solidare është akoma Evropa?

Deri para ca kohësh anëtarësimi në BE u dukej shumë evropianojuglindorëve si një biletë e përhershme për lozhën për VIP-a. Kroacia, e cila ishte mjaft përpara me bisedimet për anëtarësim, shihej prej vendeve të tjera të Evropës Juglindore me një lloj përzierje admirimi dhe zilie. Por kriza ekonomike që tronditi Bashkimin Evropian bën që me çdo lajm të keq që vjen nga Athina, Madridi apo Roma të bierë çdo muaj edhe entuziazmi për familjen e madhe evropiane. Kjo tendencë vërehet si në vendet e BE dhe në vendet që kërkojnë anëtarësimin në BE. Një studim i kohëve të fundit i Fondacionit Bertelsmann ka treguar se edhe gjermanët, të cilët konsiderohen si evropianë entuziast, ngadalë po e humbasin besimin e tyre tek Evropa.

A  është perspektiva evropiane ende e drejtë?

Këtë pyetje tashmë e shtron shumëkush. "Evropa nuk është më një sukses i vetëkuptueshëm, këtë duhet ta kemi të qartë." - tha profesor Hans-Jürgen Axt nga Universiteti Duisburg-Essen gjatë një paneli diskutimi për Deutsche Welle rreth temës: "Solidariteti evropian në fund?"

Ne jetojmë në një kohë kur disa koordinata duhet të ripërcaktohen nga e para, kur vihen në pikëpyetje disa gjëra që deri tani konsideroheshin si të sigurta pra "Evropa = mirë, Evropa = progres, Evropa = pasuri". Dhe nisur nga ndihmat financiare për vendet e eurozonës në krizë gjermanët po e pyesin vazhdimisht veten nëse po paguajnë para për aksione shpëtimi përfundimi i të cilëve është i pasigurt.

Meqë në Evropë ekzisiton një pasiguri e madhe, çdo vend mban fillimisht parasysh interesat e veta. Kjo nuk është domosdoshmërisht një gjë e keqe dhe nuk do të thotë dhe fundi i solidaritetit, thotë profesor Axt. Por konfliktet për shkak të krizës së euros do të shtohen në rast se të gjithë do të bëjnë të njëjtën pyetje: A mund ta mbajmë Greqinë në zonën e euros në aspekt afatgjatë dhe a mjaftojnë instrumentet e solidaritetit që ka zhvilluar BE-ja?

"A është perspektiva evropiane pa alternativë"

Me interes të madh ndiqen këto diskutime në vendet e Evropës Juglindore, që presin në radhë për t'u anëtarësuar BE. Nikolaus Graf Lambsdorff, Drejtor për Evropën Juglindore, Turqinë dhe Shtetet e EFTA-s në MPJ gjermane, i njeh dyshimet që ekzistojnë në rajon, por megjithatë është i bindur se perspektiva evropiane  për vendet e Ballkanit Perëndimor është pa alternativë. "Alternativa e vetme që më shkon në mendje do të ishte që për mungesë përparimi  rajoni do të bëjë regres. Kjo nuk është dhe nuk mund të jetë në interesin tonë."

Graf Lambsdorff theksoi se Gjermania vazhdon të jetë pro zgjerimit.  Gjermania ka kontigjentin më të madh të trupave në Kosovë dhe financon gjithashtu shumë iniciativa ndërkombëtare në Ballkanin Perëndimor dhe është njëkohësisht  një nga partnerët më të rëndësishëm politikë dhe ekonomikë në thuajse të gjitha këto shtete.

Berlini mban edhe në këto kohë të trazuara për Evropën dhe euron kursin e zgjerimit të BE, por jo me çdo çmim. Kushtet për të cilat bihet dakord duhet të përmbushen, është mesazhi nga Berlini. BE-ja nuk dëshiron të pranojë "pacientë" të rinj. Është e nevojshme të zhvillojmë besim dhe ai duhet merituar që të mos ketë nevojë për përmirësime të mëvonshme gjatë monitorimeve. "Ne jemi bërë dyshues." tha Graf Lambsdorff.

Megjithë dallimet në procesin e afrimit me BE-në, vendet e Ballkanit Perëndimor dhe Turqia kanë një gjë të përbashkët: askush nuk mund t'u japë atyre një garanci, nëse ata një ditë do t'i bashkohen vërtetë BE-së. Shumë besojnë se pas Kroacisë për një kohë të gjatë nuk do të ketë pranime të reja në BE. Për sa kohë? Profesor Heinz-Jürgen Axt  mendon një dekadë, por askush nuk mund të bëjë parashikime të sakta kohore.

Autore: Dunja Dragojevic-Kersten

Redaktore: Blagorodna Grigorova