عبدالله اوجالان، ده سال پس از بازداشت
۱۳۸۷ بهمن ۲۷, یکشنبه
عبدالله اوجاولان، درست یک سال پس از دستگیری جنجالی خود در کنیا، به جزیرهی امرالی در دریای مرمره منتقل شد. او در این جزیره در حبس ابد به‌سر می‌برد؛ زیرا او تنها ساکن بلندمدت این جزیرهی کوچک است. سلول انفرادی او ۱۳ مترمربع مساحت دارد و تختواب، دستشویی و دوش حمام را دربرمی‌گیرد. او در روز دو بار می‌تواند از سلول خود خارج شود و به حیاط بزرگی پا بگذارد که دیوارهای ۴ متری با حصارهایی بر فراز آنها، او را محاصره کرده‌اند.
شمار کسانی که به ملاقات او می‌روند، به کم‌ترین میزان ممکن محدود می‌شود. خانم هاتیس کورکوت، وکیل مدافع اوجالان، گفته است که وی در هفته تنها یک ساعت می‌تواند با وکیل خود صحبت کند و در زمستان به‌دلیل هوای نامساعد گاهی دیدارها لغو می‌شوند.
خدشه بر نفوذ اوجالان در حزب کارگران کردستان
درباره‌ی نفوذ اوجالان، این زندانی مشهور در ترکیه، دیدگاه‌های بسیار گوناگونی وجود دارد. براساس گزارش اولریش پیک، گزارشگر شبکه‌ی اول تلویزیون آلمان در استانبول، از یک سو گفته می‌شود که این تنها رهبر خودخوانده‌ی کردها، همچنان نفوذ تعیین کنند‌ه‌ای بر مبارزان مسلح در کوهستان‌های شمال عراق دارد. از سوی دیگر دستگیری اوجالان، حزب کارگران کردستان ( پ.کا.کا) را تضعیف کرده است؛ زیرا او همبستگی درونی کردها را ممکن می‌کرد. ربودن سه کوهنورد اهل بایرن آلمان در تابستان سال گذشته، که گروهی از جنگجویان این حزب، بدون هماهنگی با فرماندهی خود آن را انجام دادند، دلیل دیگری بر ضعف درونی حزب است.
اوجالان، بیش از هر چیز احساسات شدید ملی‌گرایان ترکیه را علیه خود برانگیخته است. آنها قصد داشتند مانع تبدیل حکم اعدام وی به حبس ابد شوند. در همین راستا، رهبر حزب حرکت ملی، دولت باغچالی، در آخرین رقابت انتخاباتی خود از رجب طیب اردوغان پرسیده است که با در اختیار داشتن مجلس ترکیه، چرا دستور اعدام اوجالان را صادر نمی‌کند. او از اردوغان خواسته که با دستان خود وی را اعدام کند و در صورت لزوم او حاضر است، برای این کار طنابی در اختیار اردوغان قرار دهد.
ارتش ترکیه، از پایان سال ۲۰۰۷ طی پروازهایی با هواپیماهای جنگنده‌ی خود اردوگاه‌های حزب کارگران کردستان را در شمال عراق بمباران می‌کند؛ با این‌حال، قدرت و نفوذ شورشیان از زمان دستگیری اوجالان کاسته شده است. این پدیده تا زمانی می‌تواند برجا باشد که اکثریت کردها خود را آشکارا شهروندان درجه‌ی دو به‌شمار نیاورند.
تلاش برای مسمومیت اوجالان
اخبار رسیده همواره باعث نگرانی از وضعیت جسمانی اوجالان می‌شوند. در ماه مارس سال ۲۰۰۷ هنگامی که وکلای وی از مسمومیت موکل خود خبر دادند. همان زمان ۵۴ شهردار حزب جامعه‌ی دموکراتیک (د.ت.پ) خواستار بررسی جداگانه‌ی این موضوع شدند و در بعضی شهرهای جنوب شرقی ترکیه نیز درگیری‌هایی به‌وجود آمد. یکی از شهرداران کرد، در اعتراض به وضع اوجالان گفته بود که او نیز یک شهروند ترکیه است. از دید وی ممکن است اوجالان محکوم به زندان شده باشد، اما هنگام بروز مشکلات، تنها وظیفه‌ی حزب جامعه‌ی دموکراتیک (د.ت.پ) نیست که آنها بپردازد؛ بلکه همه باید خود را موظف به رسیدگی به وضع او بدانند.
البته آشفتگی خاطر از این وضع بی‌دلیل بوده است؛ زیرا هیئت اروپایی منع شکنجه که اجازه دارد به‌طور منظم، با اوجالان دیدار کند، تشخیص داد که او مسموم نشده، اما آسیب‌های بسیاری دیده که نتیجه‌ی حبس و انزوای او بوده است. از زمان این تشخیص، در ترکیه در این باره بحث می‌شود که آیا می‌توان زندانی‌های دیگری را برای شکل دادن نوعی زندگی جمعی به این جزیره برد. در حالی که چنین تدابیری در میان کردها با استقبال روبرو می‌شوند، رهبر ملی‌گرایان، باغچالی، می‌گوید، برای وی آشکارست که در این میان موضوع به‌هیچ‌وجه تندرستی اوجالان نیست و هدف تلاش‌ها، آغاز روند دادرسی دیگری برای آزادی اوجالان است.