"ایرما خوشگله" هفتاد و پنج ساله شد

شرلی مک‌لین، هنوز پرجوش و خروش است. هنگامی که در گفت‌وگو با رسانه‌ها، درباره‌ی عشاق پیشین، همکاران جوان یا موضوعات عجیبی چون "موجودات فضایی" صحبت می‌کند، خود را سانسور نمی‌کند. خود او می‌گوید: «پیرتر و فرزانه‌تر شده‌ام، ولی ساکت‌تر هرگز!». عنوان کتاب خاطرات او نیز که در آستانه‌ی هفتاد و پنجمین سالگرد تولدش منتشر شده، همین است: «فرزانه‌تر، ولی نه ساکت‌تر».

دختری از یک خانواده‌ی هنری

شرلی مک‌لین در سال ۱۹۳۴ در ویرجینیای آمریکا زاده شد. پدرش بازیگر بود و مادرش نوازنده. نام کامل او شرلی مک‌لین بیتی است. وارن بیتی، بازیگر و کارگردان نامدار هالیوود، برادر جوان‌تر شرلی است. فضای هنری خانواده، راه او را به سوی دنیای موزیک، رقص و فیلم هموار کرد.

با آموزشی که در باله و خوانندگی دیده بود، موفق شد از ۱۶ سالگی نقش‌های کوچک برعهده گیرد. در هجده سالگی رهسپار نیویورک شد. در آغاز به عنوان بازیگر و خواننده و رقصنده، در برادوی نقش‌های کوچک برعهده ‌گرفت. بعدها در نقش‌های بزرگ‌تر ولی کماکان فرعی ظاهر شد. برای اولین بار در سال ۱۹۵۵ در فیلمی کمدی به نام «دردسر هری» نقش نخست به او واگذار شد. کارگردان این فیلم، آلفرد هیچکاک بود.

راه دراز تا اسکار

شرلی مک‌لین، مهم‌ترین نقش‌های خود را در اواخر دهه‌ی پنجاه و نیمه‌ی اول دهه‌ی شصت ایفا کرد. فیلم‌هایی چون «طلسم داغ»، «دور دنیا در هشتاد روز»، «آپارتمان»، «گیشای من»، و «ایرما خوشگله» یادگارهای فراموش‌نشدنی او هستند. از آن میان، فیلم‌های کمدی «آپارتمان» به کارگردانی بیلی وایلدر و «ایرما خوشگله» که شرلی در آن در نقش یک روسپی ظاهر شده بود، موفق‌تر بودند. در هر دو فیلم، جک لمون نقش مقابل شرلی را بازی کرده بود.

در دهه‌های هفتاد و هشتاد، از فعالیت‌های هنری شرلی مک‌لین کاسته شد. او به نوشتن کتاب پرداخت و مشترکا با یکی از فیلمسازان، فیلمی مستند درباره‌ی چین ساخت که در سال ۱۹۷۵ نامزد دریافت اسکار بهترین مستند سال شد.

شرلی مک‌لین در سال ۱۹۸۳ پس از پنج بار نامزدی برای دریافت اسکار، سرانجام این جایزه را به عنوان بهترین بازیگر زن سال، برای فیلم «دوران مهرورزی» به دست آورد. در این فیلم، وی در کنار جک نیکلسون، یکی از غول‌های هالیوود ایفای نقش کرده بود.

افزون بر آن، شرلی مک‌لین، روی هم بیست بار نامزد دریافت گلدن گلوب شد، ولی هرگز این جایزه را به دست نیاورد. شرلی همچنین دوبار خرس نقره‌ای و یک بار خرس طلایی افتخاری جشنواره‌ی فیلم برلین را به دست آورد.

«زندگی شهبانوی مصری با ارواح»

اکنون شرلی با هفتاد و پنج سال سن، کماکان پرشور است. او برای زندگی نسخه‌ی ساده‌ای دارد: «بهترین راه پیشرفت در زندگی آن است که آدم حتا با چشمان اشک‌بار بخندد».

شرلی در مصاحبه‌هایش، از همه چیز راحت سخن می‌گوید: از مزرعه‌اش در آریزونا که «ارواح» در آن با او همخانه هستند، از سگش «تری» که شرلی معتقد است او را از زندگی قبلی‌‌اش می‌شناسد، هنگامی که شرلی یک شهبانوی مصری و سگش «آنوبیس» خدای مردگان بوده است. این سخنان برای بسیاری از شنوندگان عجیب است. ولی شرلی معتقد است: «برای من اهمیتی ندارد که دیگران درباره‌ی من چه فکر می‌کنند».

BM/SA