Motown Blues

Yıllar önce Detroit’e taşınan Amerikan otomobil endüstrisi kentte yaklaşık 1 milyon kişiye geçim kapısı sağlıyor ve deyim yerindeyse kenti ayakta tutuyor. Ancak buna rağmen son 20 yıldır kentin malî kaynakları tükeniyor ve yoksulluk artıyor. Bugün kent nüfusunun yüzde 40’ı, yani yaklaşık 250 bin insan açlık sınırının altında yaşıyor. Dört kişilik bir ailenin ortalama geliri ayda bin 900 dolardan az. Bu insanlar vergi ya da satın alma yoluyla kente para bırakmıyor. Tam tersine, hayatta kalabilmek için sosyal yardımlara bel bağlamış durumdalar.

Gıda, giyecek ve kitap

Kentte faaliyet gösteren Matrix İnsani Hizmetler adlı yardım kuruluşu yoksullara yardım elini uzatıyor. Gıda, giyecek ve kitap yardımında bulunan kuruluşun başkan yardımcısı Celia Thomas şunları söylüyor: “Bu tablodaki en önemli husus çalışmalarımıza devam etmemiz. Matrix olarak çevremize elimizden gelen en iyi şekilde hizmet vermeye devam edeceğiz.”

Kuruluş, faaliyetlerini eski bir spor salonu ve bir kilisede yürütüyor. Matrix gönüllüleri; domates, biber, elma, yoğurt ve süt gibi gıda maddeleriyle dolu kasaların arkasına geçerek gelenlere gıda dağıtımında bulunuyor. Kısa süre içinde burada yüzlerce insan arabalarını, torbalarını temel ihtiyaç malzemeleriyle dolduruyor. Yiyeceğin yanı sıra eski kitap ve giyecek de dağıtılıyor.

Ancak yardım kuruluşlarının faaliyetleri kenti kurtarmaya yetmiyor. Zira Detroit’in altyapısı az sayıdaki kent sakini ile finanse edilemiyor. Kentte bugün 713 bin 777 insan San Francisco, Boston ve Manhattan’ın toplamı kadar büyüklükteki bir toprak parçası üzerinde yaşıyor. Belediye bütçesinde sokakların ışıklandırması ve çöplerin toplanması gibi hizmetler için para yok. Kent artık işsizlik, üzerine bina yapılmamış çıplak arsalar ve boş evlerle birlikte anılıyor. Oturulan semtler alışveriş ve iş merkezlerine bir hayli uzak ve Detroitlilerin uzun bir yol kat etmesi gerekiyor.

'Otomobilimiz yok'

Matrix yardım kuruluşundan Celia Thomas şunları söylüyor: “Biz bir otomotiv kentiyiz ve normalde birçoğumuzun kendi arabasının olması beklenir. Ancak yoksulluğun aşılması gereken bir sorun olduğu bir kentte birçoğumuzun kendi arabası yok.”

ABD'nin birçok metropolünde gelişmiş bir kamu taşımacılığı sistemi olmasına karşın Detroit’te bunun esamisi okunmuyor. Kentin bir köşesinden diğer köşesine mekik dokuyan 15 binden fazla insan banliyölerdeki otobüsleri kullanıyor. Ancak yolculuğun ne kadar süreceğini hesaplamak çok zor. Hatta çoğu zaman otobüslerin geleceği bile şüpheli.

Zira belediye 2006 yılından beri bir tasarruf politikası güdüyor. Bu yüzden 15 otobüs seferi kaldırılmış ve kentteki belediye otobüsü sayısı üçte bir oranında azaltılmış. Şehir merkezinde bir otobüs bulmak için uzun süre beklemek gerekiyor. Kentteki politikacılar ne kamu taşımacılığını ne de diğer hizmetleri daha iyi hale getirebiliyor.

Uzun vadede 12 milyar dolarlık borcu bulunan Detroit Beledi Meclisi üyesi Tim Killen şunları belirtiyor: “Kelimenin en geniş anlamıyla kentin ne yöne gitmesi ve kaynakların ne şekilde tahsis edilmesi gerektiği konusunda aramızda bir konsensüs yok.”

© Deutsche Welle Türkçe

Kathleen Schuster / Çeviri: Ercan Coşkun

Editör: Ahmet Günaltay