Irak'a yeniden yolculuk
30 Ocak 2007
21 yaşındaki Nicole akşam işten çıkınca yapabileceği tek şey yalnız başına bara gidip bira içmek. “Sıkıcı” diyor Nicole yaşamını anlatırken ve 25 yaşındaki eşiyle üç senedir birlikte oldukları halde, toplam en fazla altı ay birarada olabildiklerini belirtiyor. Nicole’un eşi şimdi üçüncü kez Irak’a gönderildi. Hinesville, 3. Piyade Tümeni’nin merkez üssü. Atlantik kıyısından 50 kilometre uzakta, Georgia eyaletinde 28 bin nüfuslu, tatsız bir kent.
Albay Gebhardt’ın komutasındaki tank birliği 1130 kilometrekarelik talim alanında Irak Savaşı’na hazırlanıyor. “Bu tanklarda ve askerlerde birşey var” diyor Gebhardt, “ilk andan itibaren tutuldum. Bu dünyanın en güzel mesleği.” Ancak savaştan dönen askerlerin yüzde 35’i psikolojik rahatsızlıklar yaşıyor.
Askerler psikolojik rahatsızlık yaşıyor
“Çoğu bilgisayarda savaş oyunları oynayarak, savaş psikolojisinde kalmaya çalışıyor” diyor, Pentagon’un Psikolojik Danışma Merkezi yöneticisi Alan Baroody. Çocukları yanlarından uzaklaştırdıklarını, geceleri uyuyamadıklarını, bazılarının evde şiddet kullandığını ve aile içi sorunların büyük olduğunu anlatıyor. Robert Duke da, önümüzdeki günlerde tekrar Irak’a gidecek askerlerden:
“Altımda dokuz asker var ve onlar benim çocuklarım gibi.Onlar benim ikinci ailem!”
Aileleriyle ilişkileri bozuluyor
Irak’a gönderilen askerler, birliklerine bağlanırken, aileleriyle ilişkileri bozuluyor. Asker eşi kadınlarda da stresten kaynaklanan rahatsızlıklar ortaya çıkıyor. Çoğu çok genç yaşta sadece çocukların yetiştirilmesiyle ilgili sorumlulukları tek başına üstlenmek zorunda kalmıyor, aynı zamanda mali sorumluluğu ve tüm ailenin çekip çevrilmesi yükümlülüğünü üstleniyor. Bu kadınlardan biri de Jennifer Duke. “Kendime gücüm yetebilir, fakat çocuklarım için güçlü olmak zorundayım” diyor, Robert’ın 28 yaşındaki eşi Jennifer Duke. Duke küçük yaştaki çocuklarının, babalarının neden evde olmadığını anlamakta güçlük çektiğini söylüyor ve orduyu Robert kadar olumlu görmüyor:
“O işini sorgulamıyor. İşini yapıyor. Sorgulamak, endişelenmek ve ‘neler oluyor’ diye sormak benim işim. İşi bu olduğu için onu destekliyorum ama savaşa karşıyım.”