Nacizam i muzika ne poznaju granice

Desnoradikalne, „nacionalne“ snage u evropskim zemljama rado propagiraju strah od svega što dolazi preko granice i može da ugrozi „čistu nacionalnu krv“. Ali kada je međunarodna saradnja ekstremnih organizacija u pitanju, nacionalisti ne prezaju od stranaca. Naprotiv, uobičajena su razna gostovanja i u „nearijevskim“ krajevima. Saradnja nemačkih, hrvatskih, mađarskih, finskih i drugih neonacista je klasičan primer ideologije „neonacisti svih zemalja ujedinite se“.

„Plavi Maks“ - stari znanac nemačkih vlasti

Nemačka desnoradikalna muzička grupa „Blue Max“, čiji je nastup s hrvatskim kolegama iz benda „Big Ed & KG23“ u subotu u Križevcima sprečila hrvatska policija, svoju muziku naziva nacionalnom, brzom i zabavnom. Time se ovaj sastav izvrsno uklapa u desnoradikalnu skinhed scenu Evrope koja sve više svoje snage udružuje i s istomišljenicima preko granica. Najsvežiji primer je i CD koji je „Blue Max“ nedavno izdao zajedno sa finskim i hrvatskim nacionalističkim muzičkim snagama.

Da ne bi bilo zabune o kakvoj se muzici radi i u kom vremenu autori ovog projekta žive, CD-naziva „Vinlandic/German/Croatian Strike-Force“ krasi zastava sadašnje ruske, a za vreme Trećeg rajha, finske pokrajine Karelije te crno-belo-crvena zastava Nemačkog rajha. Ova zastava, doduše, nije zabranjena, ali desno-konzervativnim snagama u Nemačkoj često služi kao iskazivanje želje za Rajhom u istorijskim granicama. Jedino je zastava Republike Hrvatske na omotu ovog CD-a zvanična.

Na ovom finsko-nemačko-hrvatskom zajedničkom projektu, čija je hrvatska promocija u Križevcima završila u pritvoru, nalaze se pesme poput „Bald ist es soweit“ („Uskoro će kucnuti čas“), „Ghost of Vukovar“ („Duh Vukovara“) i „Prodano“. Članovi „Blue Maxa“ su aktvini i u drugim nemačkim bendovima slične orijentacije pa tako i u „Kategorie 18“. Broj 18 u nazivu podseća na slova broj 1 i 8 u abecedi. Ta slova su A i H. A to su inicijali Adolfa Hitlera.

„Blue Max“ na zloglasnom neonacističkom CD-u za podmladak

„Blue Max“, koji su dobili naziv prema jednom pruskom vojnom ordenu, već duže vreme privlače pažnju nemačkih vlasti. Ovaj bend iz južnonemačke provincije se tako našao i na prvom iz serije tzv. „CD-ova za školska dvorišta“. Serijom ovih CD-ova desno ekstremna Nacionaldemokratska stranka Nemačke (NPD) već godinama vrbuje ispred škola diljem Nemačke. Propagandisti NPD-a su shvatili da je ulazak u svet desnog radikalizma najlakši preko muzike pa su dosad podelili već više od 100.000 CD-ova.

Inače, NPD se zbog svojih stavova, među kojima je i stremljenje ka promeni društvenog poretka u Nemačkoj, već godinama nalazi na listi Ureda za zaštitu ustavnog poretka. Tzv. desni rok je i danas, tridesetak godina nakon nastanka, jedno od najjačih propagandnih oružja desnih ekstremista u borbi za podmladak. Jer dok se klasičnim metodama može oraspoložiti samo stara nacistička garda, za podmladak su potrebni svežiji tonovi i zato je krajem sedamdesetih, prvo u Velikoj Britaniji, a kasnije i u Nemačkoj rođen desni rok.

„Krv i čast“

Ovom stilskom usmerenju je, osim žestokog zvuka, karakterističan i zajednički patos u tekstovima u kojima pojmovi poput „domovine“, „časti“ ili „doći će i naše vreme“ igraju veliku ulogu. Rodonačelnikom ovog žanra u Nemačkoj se smatra bend „Behse Onkelc“. Idejnim začetnikom međunarodnog desno ekstremnog roka se smatra britanski bend „Skrewdriver“ čiji je pevač Jan Stjuart jedan od osnivača međunarodnog neonoacističkog pokreta „Krv i čast“, koji ogranak ima i u Srbiji.

Nemačka scena ima problema s dobro organiziranom antifašističkim pokretom koji se svim silama bori protiv javnih istupa neonacista i za očekivati je da će priliku za žive nastupe, od čega scena i živi, tražiti u susedstvu što pokazuje i slučaj sa Križevcima. Budnost nemačkih antifašista na svojoj koži je osetio i hrvatski pevač Marko Perković Tompson čiji je koncert u Bohumu prošle godine zabranjen upravo zbog dojava iz levo orijentisanih krugova.

autor: Nenad Krajcer

odg. urednik: Nemanja Rujević