Država je dolivala ulje na vatru

Tri nekadašnja pripadnika terorističke organizacije Frakcija Crvene armije (RAF) u bekstvu su već decenijama. Pripadnici Saveznog kriminalističkog ureda Nemačke (BKA) u novembru prošle godine su objavili novije fotografije begunaca Ernsta-Folkera Štauba, Burkharda Garvega i Danijele Klete. Serija iznenadnih napada još jednom je organe bezbednosti dovela na trag terorista. Ti napadi nisu bili politički motivisani - imali su za cilj finansiranje skupog života ovih begunaca u ilegali.

Ne, RAF još uvek nije prošlost, kao ni krvavi trag koji su ostavili širom Nemačke od pre od skoro tri decenije. Razlog tome su i zakasnela izvinjenja koja još uvek uzbuđuju nemačku javnost: poput onoga od prošle jeseni, kada se bivša članica RAF-a Zilke Majer-Vit srela sa sinom ubijenog predsednika Udruženja poslodavca Hansa Martina Šlajera i zamolila ga za oprost. Šlajera je RAF ubio još 1977. godine.

Ne, RAF nije prošlost mada je u septembru prošle godine povratkom Lufthanzinog aviona Landshut u Nemačku, koji su palestinski teroristi i RAF oteli te iste 1977. godine, počela muzealizacija levičarskog terorizma.

Pre svega, RAF još nije prošlost, jer ubistva počinjena između 1970. i 1998. godine, napadi eksplozivom, te oružani napadi, sa više od 30 poginulih, kao i više od 200 ranjenih, još uvek nisu sasvim razjašnjena.

Peter Urbah

U te nerazjašnjene stvari spada i uloga Službe za zaštitu ustavnog poretka u skretanju delova studentskog protestnog pokreta ka teroru kasnih 60-tih i ranih 70-ih godina. U ovom kontekstu, ključnu ulogu, kako tvrdi hamburški politolog Volfgang Krausaar, odigrao je agent Službe za zaštitu ustavnog poretka - Peter Urbah.

Kraushar je u intervjuu za DW kaže: "Urbah je imao važnu - ali još uvek ne sasvim jasnu - ulogu u transformaciji malog, ali tvrdog jezgra tadašnje scene demonstranata u militantne grupacije iz kojih se iznedrio terorizam."

Na primer: Urbah se aktivirao 11. aprila 1968. Tog dana je vođa studenata Rudi Dučke napadnut od strane jednog desničarskog radikala, pri čemu je zadobio povrede opasne po život. Dve hiljade besnih studenata je došlo pred neboder Izdavačke kuće Springer, koja je, zajedno sa tabloidom Bild, žestoko kritikovala studentske proteste i Dučkea.

Tamo je, kako ističe ovaj hamburški ekspert za RAF, Urbah držao korpu u kojoj su se nalazili molotovljevi kokteli, koje je podelio ljutitim demonstrantima. "Nakon što prve bačene flaše sa zapaljivom smesom nisu postigle željeni efekat, odnosno, nisu uspele zapaliti automobile, Urbah im je pokazao kako to treba da rade. Potom su prevrnuli automobile kako bi bolje mogli zapaliti rezervoare sa gorivom sa donje strane. Posle toga su jedan za drugim paljeni automobili", kaže Kraushar.

Diskreditirati protestni pokret

Agent obaveštajne službe bio je prvi koji je demonstrantima levičarske scene podelio vatreno oružje, nastavlja Kraushar. Urbah je za njega agent provokator, koji je imao značajan uticaj na akcije tadašnje vanparlamentarne opozicije.

Na to se nadovezuje pitanje: Šta je to podstaklo Berlinski senat, a verovatno i zapadne saveznike - Amerikance, Francuze i Britanace, koji su do ponovnog ujedinjenja Nemačke u Zapadnom Berlinu predstavljali okupacione sile – da takvom čoveku daju odrešene ruke? Krausharova pretpostavka je sledeća: "Namera je bila da se posebno militantni demonstranti dovedu u situaciju da svojim nasilničkim postupcima diskredituju sebe i druge, na kraju i ceo aktivni levo orijentisani vanparlamentarni pokret".

Bomba Službe za zaštitu ustavnog poretka u sedištu Centralne jevrejske zajednice

Jedna stvar se ne sme zaboraviti kada je u pitanju RAF, a to je da je to bila najpoznatija, ali ne i jedina levičarska teroristička grupa. Postojale su, između ostalih, "Revolucionarne ćelije", postojao je i "Pokret 2. juni", koji je dobio ime po danu kada je policija ubila studenta Bena Onezorga 1967. godine, a postojala je i "Tupamaros West Berlin". Sa Tupamaros West Berlin grupom započeo je pravi teror u Nemačkoj. I to sa jednim, na sreću slučajno propalim, bombaškim napadom na 250 ljudi u prepunoj Centralnoj jevrejskoj zajednici u Berlinu, tačno na 31. godišnjicu Kristalne noći, 9. novembra 1969. I opet je bila uključena Služba za zaštitu ustavnog poretka.

„Zamisliti ovo: bombom Službe za zaštitu ustavnog poretka, koju je nabavio Petar Urbah, napadnuta je jedna jevrejska institucija u Berlinu. To je početak terorizma u Zapadnoj Nemačkoj, u Zapadnom Berlinu!", objašnjava istoričar Mihael Zonthajmer.

Doduše, ne bi trebalo optužiti Službu za zaštitu ustavnog poretka i Petera Urbaha da su hteli da se u Centralnoj jevrejskoj zajednici postavi bomba - ali, taj napad pokazuje šta se moglo uraditi bombama. Iz svega toga izranja spoznaja: Vladine službe bile su spremne dolivaju ulje na vatru.

Čitajte nas i preko DW-aplikacije za Android