25 de ani de la fabricarea ultimului Trabant
Trabantul era o maşină foarte râvnită. De aceea, pentru a cumpăra una aveai nevoie de multă răbdare. În RDG, micul autovehicul a făcut istorie. Acum 25 de ani a fost produs ultimul Trabant. Să ne reamintim.
Trabantul ca obiect de artă
Prăfuit şi atârnat de un copac. Iată, deci, că Trabantul a stârnit interes şi în lumea artei. Aici, un artist îndrăzneţ l-a expus într-o ipostază cu adevărat inedită. În pădure.
Care culori, domnule?
Paleta de culori în care era livrat Trabantul nu era tocmai impresionantă. Ca să nu fim răutăcioşi vom spune că nuanţele erau mai degrabă pastelate. Criticii, însă, au fost răutăcioşi, altfel n-ar fi vorbit despre culori spălăcite şi mult gri. De fapt, culoarea nici nu prea conta. Pentru cei mai mulţi posesori, "Trabbi" era un bun mijloc de deplasare. Şi de a goni cu 98 km/h pe autostradă.
Puterea Roz
Pe vremea RDG, Trabantul nu era livrat în culoarea roz. După cum spuneam, culorile lui erau de-a dreptul terne. După Reunificare, fanii maşinii au început să supună Trabantul unor suplicii care mai de care mai colorate. Să recunoaştem că nici rozul nu-i stă rău!
Trabantul ca martor al istoriei
Trabbi este, desigur, un simbol pentru istoria Germaniei. Steaguri, bucăţi din fostul Zid al Berlinului, numere de înmatriculare din RDG şi picturi care amintesc de momentul deschiderii graniţei germano-germane din noiembrie 1989.
Trabantul viitorului
E clar: ăsta nu are cum să fie un original. Motorul din imagine respectă, probabil, toate normele actuale de poluare, ceea ce - ştim cu toţii - nu era cazul Trabantului RDG-ist. Acesta din urmă lăsa în atmosferă noxe fără număr. Aşa erau vremurile.
Dotări de dotări
Să recunoaştem: arată niţel ca la Honecker în casă. Asta dacă uităm că mai marele din fosta RDG conducea un Volvo. Interiorul unui Trabant era aerisit şi, pe alocuri, gândit parcă pentru snobi. Partea bună? Şoferul putea fi sigur că, în timpul călătoriei, nu este deranjat de prea multe funcţii ale maşinii. Nu ca-n ziua de astăzi, când în maşină te loveşti de butoane şi butonaşe. Şi de ecrane.
Ghiveci de flori
Trabantul era multifuncţional. Pentru mulţi locuitori din RDG era maşina ideală pentru marile evadări din cotidian, în scurtul timp liber pe care îl aveau la dispoziţie. Alţii au pus aceste "cutii de plastic" în grădină. Pe post de ghiveci de flori. Bine, asta după 1989. Înainte, nimeni nu s-ar fi apucat să batjocorească o maşină preţioasă. Însă timpurile s-au schimbat. La fel şi pretenţiile.
Nostalgicii
Prieteni ai Trabantului există şi în alte ţări. De pildă aici, la Praga, unde s-au întâlnit mai mulţi nostalgici. Trabanturile lor sunt lustruite şi îngrijite cu acribie. Nimeni nu ştie exact câte mai există. În Germania, numărul înmatriculărilor a fluctuat între 30 000 şi 50 000.
Lupta de clasă
Mercedesul estului şi maşina populară. În estul Germaniei, Wartburg-ul (stânga) era maşina mai pretenţioasă. Nu oricine putea avea una. Cu toate acestea, acest statut special nu i-a putut împiedica dispariţia. Producţia a fost oprită şi gata: automobilul Wartburg a devenit istorie.
Trabbi-ricşa britanică
Ce bizarerie. Roţi cu Union Jack, Tower Bridge pictat frumuşel deasupra şi flancat de drapele germane. Nu este foarte clar dacă acest vehicul posedă şi un motor. Chiar şi aşa, se pretează întotdeauna ca simbol al relaţiilor germano-britanice.
Spărgătorul de zid
Poza cu maşinuţa de plastic nu poate lipsi nici de la cunoscuta East Side Gallery din cartierul berlinez Friedrichshain. Chiar dacă Trabantul n-a spart vreun strat de gheaţă (ca în această imagine), în ziua de 9 noiembrie 1989, numeroase Trabanturi au mărşăluit imperial către vest.
Şoricelul gri
Unghiul din care priveşti istoria contează. În timp ce în vestul Germaniei această imagine este un simbol încărcat de tristeţe, foştii cetăţeni din RDG o privesc cu alţi ochi. Măcar că şoferul nu trebuia să îşi bată capul cu găsirea unui loc de parcare.