Niemiecka prasa o Margaret Thatcher: "autentyczna, uparta i zadziorna"
9 kwietnia 2013
„Thatcher dzieliła kraj nie tylko w czasie swojego urzędowania, także dzisiaj zdania na jej temat są podzielone” – komentuje wychodzący w Monastyrze (Münster) dziennik „Westfälische Nachrichten“. „Bez wątpienia prowadzona przez »Żelazną Damę« intensywna prywatyzacja pociągnęła za sobą wiele negatywnych skutków. Nadawanie pierwszeństwa kwestii kosztów spowodowało wzrost bezrobocia. Wyraźnie pogorszyły się przede wszystkim usługi oferowane przez system opieki zdrowotnej i brytyjskie koleje. Z nazwiskiem Thatcher nieodłącznie związany jest ponadto upadek brytyjskiego górnictwa i zależnych od niego północnych regionów Anglii. (...) Thatcher i jej autorytarny styl wycisnęły piętno na latach 80-tych. Zapewniła sobie tym miejsce w podręcznikach historii – ale nie w sercach Brytyjczyków”.
„General-Anzeiger” z Bonn pisze:
„Żadne tam dyplomatyczne »zgódźmy się, że nie możemy się zgodzić«, żadne kunsztownie ubarwione różnice zdań: Margaret Thatcher pozostawała autentyczna, uparta i zadziorna. Na pewno nie są to cechy, które ułatwiłyby dzisiaj karierę politykowi czy nawet zwykłemu zjadaczowi chleba – ale jest to autentyczność, która zachowa byłą konserwatywną premier w pamięci zarówno jej wrogów jak i zwolenników. Jest to jej nie podlegająca dyskusji, niepowtarzalna postawa życiowa, która wynosi ją ponad to, co polityczne”.
Zadziorność Margaret Thatcher uwypuklają też „Nürnberger Nachrichten“:
„Thatcher była zawsze osobą kłótliwą. Niezależnie od nastawienia politycznego trzeba uznać jej zasługi w modernizowaniu zastygłego gospodarczo Zjednoczonego Królestwa. Wprowadzone przez nią brutalne reformy wyrządziły nota bene szkody, których skutki kraj ten boleśnie odczuwa do dzisiaj. Wywalczony przez nią ultymatywnie rabat brytyjski w fatalny sposób przyczynił się do rozbisurmanienia unijnych finansów. Z kolei polityka deregulacji doprowadziła w efekcie i USA, i UE do dzisiejszej finansowej katastrofy. Thatcher była politykiem dużego kalibru. Jej podobnych Bruksela znowu by dzisiaj potrzebowała – tyle, że z zupełnie innym programem politycznym“.
Elżbieta Stasik