Szansa dla Guimaraes

Opuszczając centrum Guimaraes nie można oprzeć się wrażeniu, że jest ono miejscem niespójnym: gdzie oko nie sięgnie obok pięknych historycznych budynków stoją rudery. Budynki fabryczne najczęściej stoją puste, drzwi i okna zabite deskami, a wokoło panuje pustka. Produkcja w tej dawnej fabryce tekstylnej ustała już dawno. Ale w oczy rzuca się raczej nietypowy dla tej okolicy, całkiem nowy obiekt - Centrum Kultury i Architektury (CAA). Starą fabrykę zaadaptowano na miejsce spotkań przez tutejszych artystów.

Kultura łączy

Ricardo Areias miał pomysł na wykorzystanie kulturalnego potencjału Guimaraes. Jako młody architekt mieszkał i pracował w Nowym Jorku, ale teraz angażuje się wraz z żoną oraz siedmioma zaprzyjaźnionymi artystami w założonym przez siebie stowarzyszeniu na rzecz kultury. Areias opowiada: "Guimaraes to moje rodzinne miasto. Przyznanie mu tytułu Europejskiej Stolicy Kultury uznałem za dobrą okazję, aby tu wrócić." Z pomocą tutejszych przedsiębiorstw, które doraźnie wsparły ten projekt, starą fabrykę przebudowano na nowoczesne Centrum Kultury i Architektury. Także władze miejskie pomogły w wyposażeniu Centrum w sprzęt do produkcji filmów.

Centrum dla kreatywnych

Prace remontowe w Centrum nadal trwają, ale Ricardo Areias jest dumny, co w tak krótkim czasie powstało. Zbudowano nowa scenę, studio sztuki digitalnej, sale wystawowe, biura oraz dwa apartamenty dla "artist in residence" Pod wspólnym dachem łatwiej sza będzie współpraca interdyscyplinarna. Zgłosiły się już do niej grupy teatralne, filmowcy, malarze i rzeźbiarze. Wszystkiemu przyświeca cel zbliżenia do siebie różnych form wyrazu. Tylko biblioteka nie jest jeszcze oddana do użytku, choć ma już nazwę: Biblioteka Yehuda Safrana. Yehuda Safran był profesorem Areiasa i donatorem księgozbioru. Areias wie, że Guimaraes nie ma aż takiej publiczności i twórców jak Nowy Jork, jednak wierzy w sukces tego przedsięwzięcia. Gdyby Guimaraes tej szansy nie dostało, cały projekt CAA byłby skazany na niepowodzenie. Potrzebujemy takich inicjatyw jako motywacji i napędu do dalszych zmian. .

Dźwięki i rytmy

W Guimaraes działa także Akademia Muzyczna o długiej tradycji. Początkowo mieścił się w jej budynku przytułek dla ubogich i chorych, lecz od wielu lat służy 500 uczniom i 50 nauczycielom. Wszędzie widoczne jest piętno czasu: zniszczone meble, labirynt ciasnych korytarzy, złuszczająca się ze ścian farba. Niestety na remont Akademii Muzycznej nie ma środków, ponieważ jest on prywatną instytucją i nie otrzymuje subwencji ze środków publicznych. Z tym też by zresztą było krucho. Armino SA´ Cachade jest dyrektorem Akademii Muzycznej i wierzy w przyszłość szkoły, choć marzy naturalnie o nowym lub chociaż odnowionym budynku.

W roku 2012 także uczniowie Akademii Muzycznej będą zaangażowani w organizowanych imprezach. Już ćwiczą repertuar, w przygotowaniu jest także opera. "Rok Kultury Europejskiej jest dla nas wielką szansą", przyznaje Armino SA´ Cachade.

Cornelia Rabitz / Magdalena Jagła

red.odp.: Małgorzata Matzke