Фестивалот Вудсток 1969 - култно масовно доживување

Легендарниот музички фестивал, кој влезе како еден од централните настани во историјата на културата, се одржа всушност на 90 километри од градот Вудсток, на фарма кај градот Бетел. Групата инвеститори манифестацијата одржана од 15-18 август 1969 година првично ја планирала под името „Претставување на водолијата“, но потоа девизата е преименувана во „Мир и музика“.

„Кога стигнавме во Вудсток, нѐ имаше веќе половина милион“, пееше Џони Мичел за фестивалот. Наместо да купува билети, масата ги искорнала поставените огради. Присуствувале преку 400.000 луѓе, двојно повеќе од очекуваното. Кросби, Стилс & Неш, кои го продуцираа нејзиниот албум, изјавија дека Мичел перфектно ја отсликала атмосферата, иако самата не била на фестивалот, туку го гледала на телевизија

Поради огромниот број автомобили, за да се поминат 150 километри од Њујорк сити до Бетел биле потребни 8 часа. Многумина посетители морале да ги остават автомобилите и остатокот од патот да го минат пеш, во просек- 24 километри. Некои од музичарите морале дури да пристигнат со хеликоптери, истото важи и за дотурот на прехранбени производи, од кои се јавил недостиг.

Фолкмузичарот Ричи Хеванс го отворил фестивалот во петокот, 15 август. Една од најкултните песни на манифестацијата, „Мир“, тој ја импровизирал директно на бината. Бидејќи останатите музичари кои требало да настапат беа заглавени поради сообраќајниот метеж, Хавенс останал на бината со часови, делумно поврзувајќи спонтано текстови на стари спиритуалисти со неговите песни.

Документарниот филм за Вудсток во 1970 год. доби Оскар и го прослави фестивалот во цел свет. Промотерите на Вудсток беа речиси банкротирани, па со средствата од филмските права можеа да ги порамнат загубите. Документарецот го покажува и незаборавниот настап на Џо Кокер со песната на Битлси „Со мала помош од моите пријатели“. Потоа на фестивалот имало пауза од неколку часа поради невреме.

Меѓу настапите имало соопштенија, за луѓето кои се загубиле во толпата да можат повторно да се најдат со пријателите. Одвреме навреме било издавано предупредување против употреба на тешки дроги: „Кафеавата ЛСД, која кружи во моментов, не е баш добра..“ Музиката, чувството на поврзаност и дрогите ги опивале масите. Хипиците целосно задоволни - без оглед на целиот хаос, недостигот од храна и дождот

Меѓу 32 уметници на фестивалот Вудсток настапија само три жени како солисти: Џоан Баез (на фотографијата), Џенис Џоплин и Мелани. Меѓу музичарките кои настапуваа со групи се и Грејс Слик од Џеферсон Ерплејн и Роуз Симпсон од Инкредибл стринг бенд. Џоан Баез за време на настапот била бремена, и тоа дури во шести месец.

Веројатно во Вудсток комплетно се расоблекле само одделни посетители. Но, нивната голотија придонесе за култниот статус на фестивалот. Да се биде гол во јавност во пуританските САД во тоа време било речиси незамисливо. Во Вудсток за некои тоа било начин да ја изразат слободата и толеранцијата.

Џими Хендрикс инсистирал во Вудсток да настапи последен и бил најдобро платениот уметник на фестивалот. Според планот, требало да почне на полноќ, но поради доцнења, на бината се појавил дури утрото во 9 часот. Голем дел од гледачите веќе биле заминати. Стрпливите биле наградени со легендарен двочасовен перформанс.