ویژگی‌ها و سبک بازی بیورن بورگ را بیش از همه در چه می‌بینید؟
از لحاظ سبک بازی به نظر من تنها کسی که می‌شود رافائل نادال را با او مقایسه کرد. ولی بیورن بورگ در زمان خودش نادال یا فدرر آن موقع بود. کسی بود که به نظر من اگر واقعا می‌خواست رکوردی به جا بگذارد، کافی بود که سه چهارسال دیگر بازی بکند. شما اگر نگاه بکنید، می‌بینید بیورن بورگ تنها چهره در میان اسطوره‌های تاریخ تنیس است که در سن ۲۶ سالگی این ورزش را رها کرد. کافی بود چهار یا پنج سال دیگر مثل تمام بازیکن‌ها، از جمله جان مکنرو، آندره آغاسی و پیت سمپرس بازی کند؛ یا مثلا فدرر که الان ۳۵ سال دارد. اگر می‌خواست به اندازه آنها بازی بکند، به نظر من می‌توانست اقلا هفت هشت بازی گرنداسلم دیگر را ببرد و هیچ کس نمی‌توانست حریفاش بشود. ضمن اینکه هیچ وقت هم در مسابقات آزاد تنیس استرالیا شرکت نکرد. حداقل می‌توانست سه چهاربار مسابقات گرنداسلم استرالیا را هم ببرد. راجع به این موضوع من بارها با بیورن بورگ صحبت کردم. می‌گفت: «شاید تو درست بگویی، ولی من هیچ وقت در قید آن نبودم که رکوردی به جا بگذارم».
نقاط قوت بازی بیورن بورگ چه بود؟
او اولا سرو خوبی داشت، از نظر هوشی خیلی قوی‌تر از حریفان بود. در ضمن و مهم‌تر از همه از نظر روحی از همه بالاتر بود. از نظر روحی و از نظر فیزیکی او تنها کسی بود که مثلا می‌توانست پنج یا شش ساعت در زمین بماند و قلبش مثل این بود که انگار گیم اول را دارد بازی می‌کند. او کسی بود که فرضا با نفر دوم یا سوم دنیای تنیس ممکن بود مثلا چهارساعت بازی کند، ولی نتیجه بازی می‌شد شش یک، شش دو، شش صفر به نفع بورگ. قدرتش این بود که ته زمین خیلی قوی بود. در ضمن نزدیک تور هم می‌توانست خوب بازی کند. ضربه‌هایی که می‌زد در آن زمان خودش بی‌نظیر بود.
نقاط ضعفاش چه بود؟
به نظر ما نقطه ضعفی نداشت. یعنی تنها کسی بود که هیچ وقت نه عصبانی می‌شد و نه ناراحت. اسمش را گذاشته بودند Eisburg. اصلا مثل یخ بود و کسی نبود که چیزی بتواند اذیتش بکند. شما فرضا نگاه بکنید به اولین باری که او روی چمن مسابقات ویمبلدون را برد. همه گفتند این تصادفی بوده و این بازیکنی نیست که بتواند ویمبلدون را ببرد. بعد پنج سال پشت سرهم مسابقات را برد، آن هم در زمانی که چمن ویمبلدون از چمن الان خیلی خیلی سریع‌تر بود.
آقای بهرامی، شما خودتان هم‌دوره‌ای بیون بورگ بودید. چه خاطره‌ای از او دارید؟
همان طور که خودتان هم گفتید، بیورن بورگ یکی از اسطوره‌های تنیس است و از دوستان خیلی صمیمی و نزدیک به من. او از من شش هفته کوچکتر است و برای همین هم همیشه به او می‌گویم تو احترام به من را فراموش نکن و باید به من احترام بگذاری، چون من بزرگتر از تو هستم. این همیشه باعث خنده و شوخی‌مان می‌شود. واقعا چقدر زود می‌گذرد... به نظر من او هنوز هم الگویی است برای تمام ورزشکاران.