گپی با یکی از مطرحترین وبلاگنویسان آلمانی
۱۳۸۹ شهریور ۶, شنبهکم نیستند کسانی که معتقدند آلمانیها اهل وبلاگنوشتن نیستند. مثلأ فلیکس سالمون از وبلاگنویسان معروف حوزه اقتصاد در آمریکا که حتی برای اثبات این مدعا، مقالهای برای سایت پرمخاطب اشپیگلآنلاین نوشته و ده دلیل نام برده است. این ده دلیل در انتهای این مقاله ذکر شدهاند.
سراغ مارکوس بکدال (Markus Beckedahl)، یکی از مطرحترین وبلاگنویسان آلمانی رفتیم و نظر او را پرسیدیم.
بکدال میگوید:«ببینید ابتدا باید مشخص کنیم منظورمان از وبلاگنویسی چیست؟ به نظر من وبلاگنویسی یعنی فرهنگ نشر اینترنتی. در نتیجه بایستی همه کسانی که مطلبی در اینترنت منتشر میکنند یعنی آنهایی که در فیسبوک یا تویتر فعال هستند را هم به حساب بیاوریم، چون همه از نظر تکنیکی از یک ساختار مشابه استفاده میکنند. اما وبلاگنویسان کلاسیک هم در آلمان کم نیستند. ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر در آلمان وبلاگ نویسی میکنند».
فعالان سیاسی و اجتماعی فضای سایبر در اقلیت
مارکوس بکدال که نویسنده وبلاگ پرخواننده "شبکه سیاست" است، میگوید:«برای وبلاگ نویسی انگیزههای متفاوتی وجود دارد. در آلمان بسیاری دوست دارند درباره خود، زندگی شخصی و سرگرمیهایشان بنویسند. در مقابل جمعیت کوچکتری هم داریم که از نظر اجتماعی و سیاسی فعال هستند. من فعال اجتماعی- سیاسی هستم و موضوعات مهم اجتماعی- سیاسی را دنبال میکنم. دوست ندارم در مورد زندگی شخصیام بنویسم».
مارکوس بکدال تا کنون در برنامههای مختلفی شرکت کرده که هدف از آنها تغییر در ساختارهای اجتماعی یا سیاسی کشور بوده است. به عنوان مثال او یکی از کسانی است که در مخالفت با قانون ذخیره اطلاعات خصوصی شهروندان در آلمان وارد عمل شد و با همکاری دوستانش در فضای سایبر اطلاعرسانی گسترده در این زمینه را آغاز کرد.
بکدال تعریف میکند:« ما موفق شدیم تظاهراتهای چندهزار نفری در برلین راه بیاندازیم. یکی از آنها، گردهمآیی ۳۵ هزار نفری مقابل دادگاه قانون اساسی آلمان بود که بزرگترین تظاهرات مردمی تاریخ آلمان فدرال به شمار میآید. در نهایت هم به نتیجه رسیدیم. دادگاه قانون اساسی به ممنوعیت ذخیره اطلاعات خصوصی شهروندان رأی داد.»
نگاهی تازه برای کنترل فعالیت رادیو و تلویزیونهای خصوصی
وبلاگ مارکوس بکدال تا کنون برنده جوایز مختلفی از جمله برنده نخستین جایزه بینالمللی "وبلاگنویسی صلح" در بخش "بهترین وبلاگ برای آزادی بیان" شده است. این جایزه از سوی گزارشگران بدون مرز اهدا میشود. در سال ۲۰۰۶ سایت Politicsonline وبلاگ مارکوس بکدال را در فهرست ده وبلاگ برتری اعلام کرد که دنیای اینترنت و سیاست را تغییر دادند. در داخل آلمان نیز بکدال برنده جایزه جالبترین وبلاگنویس جوان کشور شده است.او از آپریل ۲۰۱۰ هم از سوی مجلس نمایندگان ایالت برلین برای عضویت در انجمن کنترل فعالیت رسانههای خصوصی این ایالت برگزیده شده است.
مارکوس بکدال خود در تعریف چنین وظیفهای میگوید:«هر ایالتی بودجه مشخصی برای حمایت از پروژههای مختلف در رسانههای خصوصی دارد. هیئتی که از مجلس نمایندگان تعیین شده، در مورد تقسیم این بودجه تصمیمگیری میکند. فکر میکنم علت انتخاب من برای عضویت در این هئیت که همه اعضای آن یک نسل از من بزرگتر هستند، طرز فکر مشخص من نسبت به فعالیت رسانهای و چشماندازی است که نسبت به آینده دارد. در ضمن این تصمیم نمایندگان نوعی حمایت از نسل جدید هم به شمار میآید».
"آیپی کامپیوترتان را حتمأ پنهان کنید"
بکدال در کنار وبلاگنویسی که البته درآمد چندانی ندارد، شرکتی تأسیس کرده است که برای موسسات مختلف وبسایت طراحی میکند. او در مورد استفاده بهینه از اینترنت هم، به سازمانها و موسسات مشتاق مشاوره میدهد.
مارکوس بکدال به وبلاگنویسان ایرانی هم توصیه میکند:«تا جایی که میتوانید امکانات جدید را امتحان کنید. اما پیش از همه نام و نشانی خود را در اینترنت گمنام کنید. گزارشگران بدون مرز کتابچههایی برای وبلاگنویسی گمنام تهیه کرده است که فکر میکنم به فارسی هم ترجمه شده است. من خواندن این کتابچه و نصب نرمافزار Tor را توصیه میکنم. فرقی نمیکند کجای دنیا هستید، آیپی کامپیوتر خود را تغییر دهید تا دستگاههای دولتی پیدایتان نکنند».
Torيک نرم افزاری گمنامکننده (Anonymity software) است. برنامه این امکان را به شما خواهد داد که به صورت مخفیانه و گمنام از اینترنت استفاده نمایید و به سایتهای فیلترشده دسترسی پیدا کنید. همچنین این برنامه با پنهان کردن IP کامپیوتر شما، اجازه نخواهد داد که شخصی دیگری از موقعیت فیزیکی شما مطلع شود. بکدال در انتهاتوصه میکند:«تا جایی که ممکن است اطلاعات شخصی و حتی عکسهای خصوصیتان را در اینترنت منتشر نکنید.»
برای خواندن ده دلیل فلیکس سالمون در توضیح عدم علاقه آلمانیها به وبلاگنویسی به صفحه بعد مراجعه کنید.
ده دلیل فلیکس سالمون در توضیح عدم علاقه آلمانیها به وبلاگنویسی
:۱. در آلمان به موقعیت اجتماعی همچنان اهمیت زیادی داده میشود. در دنیای اینترنت نوعی برابری حاکم است.
۲. آلمانیها دهها سال صرف تحصیل و پژوهش میکنند و شیفته مدرک جمع کردن هستند. تا وقتی هم در زمینهای مدرکی نداشته باشند، در مورد آن اظهار نظر نمیکنند. در نتیجه ابتدا برایشان مهم است که بدانند نویسنده یک مطلب چه تخصصی در آن زمینه دارد. سپس به جالب بودن یا نبودن آن نوشته فکر میکنند.
۳. ارتباط مستقیم و اهمیت دادن به صدای یک فرد چندان رایج نیست. در آلمان این اتحادیهها و انجمنها هستند که وارد مذاکره با سیاستمداران و فعالان حوزههای اقتصادی میشوند.
۴. در آلمان مردم مدام به پیشرفت شغلی زیاد فکر میکنند. در نتیجه بیشتر سرگرم پروش استعداد و تخصص خود در زمینهای هستند که برای شغلشان مفید است. کمتر کسی خود را درگیر موارد "کماهمیتی" میکند که برای نوشتن یک وبلاگ خوب لازم است.
۵. وبلاگ نویس بایستی اشتباه کند؛ دستکم گاهی! کسی که اشتباه نمیکند جالب نیست. در بسیاری از کشورها، مردم از نوشتن میترسند چون دوست ندارند مرتکب اشتباهی شوند و احمق به نظر برسند. در آلمان این ترس بیشتر است، چون هر کلمهای که در محافل عمومی مطرح میشود به دقت سبکوسنگین میشود.
۶. آلمانیها به طور منظم و طبقهبندی شده، میدانند که چه میکنند؛ حتی در مورد جمعبندی و نتیجهگیری منطقی از یک موضوع. وبلاگنویسان اما زود نتیجهگیری میکنند و سریع واکنش نشان میدهند.
۷. وبلاگ نویسها کمی خارج از محدودهاند! موقعیتی که گاهی هم به آن افتخار میکنند، چون فکر میکنند تنها کسانی هستند که جرأت دارند حقیقت را به قدرتمندان بگویند. در آلمان با خارج از محدوده بودن به جایی نمیرسید، چون پرستیژ ندارد و پرستیژ همان چیزی است که آلمانیها برای آن میمیرند!
۸. در حالیکه در کشوری مانند آمریکا کارشناسان و متخصصان رشتههای مختلف شیفته بحثوجدل در فضای سایبر هستند، فضای علمی− دانشگاهی آلمان هنوز سنتی است.
۹. آلمانیها بدون دستمزد کار نمیکنند. وبلاگ نویسی درآمدی ندارد. کسانی که وبلاگ مینویسند از این راه برای خود نامی دستوپا میکنند. اما از آنجایی که در آلمان وبلاگ نویسی جای چندانی ندارد، در نتیجه دلیل مهمی هم برای نوشتن باقی نمیماند.
۱۰. آلمانیها به مرخصی و وقت آزاد خود اهمیت خاصی میدهند. وبلاگ نویسان اما وقت آزاد ندارد.
شبنم نوریان
تحریریه: فرهاد پایار