گرد مولر، "بمب‌افکن" تیم ملی فوتبال آلمان
۱۳۹۳ اردیبهشت ۱۰, چهارشنبه
گرد مولر که در نوک حمله‌ی تیم فوتبال باشگاه بایرن مونیخ و تیم ملی فوتبال آلمان بازی می‌کرد، در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۴، در تیم ملی آلمان جزو محور اسطوره‌ای "مایر ـ بکن‌باوئر ـ مولر" به شمار می‌رفت و در تاریخ فوتبال آلمان و جهان رکوردهای شگفت‌انگیزی برجای گذاشت.
او که در تاریخ ۳ نوامبر سال ۱۹۴۵ در نوردلینگن (آلمان) متولد شد، برای نخستین بار در ۲۱ سالگی پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان را به تن کرد و ۸ سال در خدمت این تیم بود؛ در این ۸ سال روی هم ۶۲ بازی برای تیم ملی فوتبال آلمان انجام داد و ۶۸ گل به ثمر رساند، یعنی به طور میانگین بیش از یک گل در هر بازی.
مولر با قد کوتاه، اندامی تا حدودی تپلی و ران‌های عضلانی و نیرومند، ویژگی‌هایی داشت که نظرها را به خود جلب می‌کرد. گل‌های او زیبا و استثنایی بود و آنها را در هر حالتی به ثمر می‌رساند: در هوا، ایستاده، نشسته یا خوابیده، گاه با سر، گاه با سینه، گاه با زانو یا پشت پا.
اودو لاتک یکی از سرمربیان نامدار آلمان در باره او می‌گفت: «مولر می‌توانست فرصت‌هایی را به گل بدل کند که در واقع شایسته آن نیستند که نام آنها را فرصت بگذاریم.»
طعم شیرین قهرمانی جهان
گرد مولر به همراه تیم ملی فوتبال آلمان در سال ۱۹۷۴ به مقام قهرمانی جهان رسید. در بازی نهایی آن دوره از مسابقات، آلمان در مقابل رقیب دیرینه‌ی خود هلند قرار گرفته بود.
تا چند دقیقه پیش از پایان نیمه‌ی نخست، دو تیم با نتیجه‌ی یک بر یک مساوی بودند. در این لحظات گرد مولر که او را در آلمان "بمب‌افکن" تیم ملی می‌نامیدند، با وارد کردن دومین گل به دروازه‌ی هلند، آلمان را برای دومین بار قهرمان جهان کرد. گل مولر در آن بازی هم مانند همه‌ی گل‌های او تماشایی و نشانگر تیزچنگی و خوش‌اشتهایی این مهاجم استثنایی بود.
مجید جلالی، مدرس فیفا و یکی از مربیان مطرح ایران درباره گرد مولر می‌گوید: «من فکر می‌کنم هوش سرشارش در جاگیری بود و بعد این که می‌توانست در کوتاه‌ترین زمان و در کمترین فضا وقتی تحت فشار بود، ضربه به دروازه بزند. حتی درجا! یعنی اصلا جایی برای دورخیز ندارد. مثلاً گلی که در نیمه نهایی به لهستان زد و آلمان رفت به جام جهانی، اصلاً تمام استعداد گرد مولر می‌تواند در آن گل تعریف شود. با آن چرخشی که او روی پای تکیه‌اش انجام داد و شوت درجایی که به زاویه مخالف و روی زمین زد. فکر می‌کنم این بهترین نمونه است که اصلاً همه‌ی فوتبال گرد مولر را می‌شود با آن گل تعریف کرد.»
مولر در مسابقات جام جهانی مجموعا ۱۴ گل به ثمر رسانید و تا سال ۲۰۰۶ که رونالدو، ستاره‌ی برزیلی با پانزدهمین گل خود در رقابت‌های جام جهانی در آلمان، رکورد مولر را شکست، پیشتاز بود. مولر با تیم ملی آلمان یکبار نیز در سال ۱۹۷۲ قهرمان جام ملت‌های اروپا شد.
در کارنامه‌ی فوتبال باشگاهی مولر نیز عنوان‌های افتخار فراوانی ثبت شده است. او ۱۵ سال برای باشگاه بایرن مونیخ توپ زد. در این مدت به همراه این تیم یک بار قهرمان باشگاه‌های جهان، سه بار قهرمان باشگاه‌های اروپا، یک بار قهرمان جام حذفی باشگاه‌های اروپا، ۴ بار قهرمان آلمان و ۴ بار قهرمان جام حذفی آلمان شد.
افزون بر آن، مولر در سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲ لقب بهترین گلزن اروپا را از آن خود کرد. وی همچنین در سال ۱۹۷۰ از طرف کارشناسان فوتبال به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد. مولر دو بار نیز به عنوان بهترین بازیکن آلمان برگزیده شد. او در ۴۲۷ بازی خود در لیگ برتر فوتبال آلمان (بوندس‌لیگا) روی هم ۳۶۵ گل به ثمر رسانید.
ناگفته نماند که گرد مولر زمانی الگوی مجید جلالی بوده است: «اگر اشتباه نکنم، جام جهانی سال ۱۹۷۰ بود که گرد مولر گل‌های زیادی می‌زد. بازی هم با ایتالیا بود در نیمه‌ی نهایی. من آن زمان شاید ۱۶ یا ۱۷ سال داشتم و آن قدر تحت تأثیر این بازی‌ها بودم که وقتی خودم می‌رفتم فوتبال بازی کنم،دوست داشتم مثل او بدوم و همیشه ضربه‌هایی را که او می‌زد تمرین می‌کردم. چون آن روزها روزهای نوجوانی و اول فوتبالم بود، آن قدر او روی من تأثیر مثبت گذاشته بود که دیگر برای همیشه، حتی همین الان هم، هر موقع از او خبری باشد با اشتیاق می‌خوانم و همیشه برایم یک شخصیت محبوب است.»
خداحافظی با فوتبال در آمریکا
سال‌های پایانی فعالیت ورزشی مولر نشان می‌دهد که او یک پدیده‌ی استثنایی در تاریخ فوتبال بود. وی که در سال ۱۹۷۹ کم‌کم به دوران بازنشستگی ورزشی خود می‌رسید و کمی هم اضافه وزن پیدا کرده بود، پیش از آویختن کفش‌های فوتبال خود به دیوار، دو سال نیز در لیگ فوتبال آمریکا فعال بود.
کارشناسان فوتبال جهان هم‌نظرند که "عصر طلایی فوتبال آلمان" در دهه‌ی ۱۹۷۰، بدون گرد مولر قابل تصور نیست. فرانتس بکن‌باوئر قیصر فوتبال آلمان و یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ این ورزش، گفته است: «هر آنچه را که ما به دست آوردیم و هر افتخاری را که نصیب خود ساختیم، مدیون گرد مولر هستیم.»
گرد مولر بر خلاف بسیاری از فوتبالیست‌های پرآوازه‌ی جهان، نتوانست پس از پایان فعالیت ورزشی، آنگونه که باید و شاید خود را در جهان ورزش عرضه کند. او زندگی دور از غوغایی در پیش گرفت. اما با این حال هنوز از این ورزش دست نشسته است و به عنوان کمک مربی تیم آماتورهای بایرن مونیخ فعالیت دارد. خود او جدایی از فوتبال را ناممکن می‌داند و می‌گوید: «زندگی بدون فوتبال؟ حرفش را هم نزنید!»