کم‌مایگی - نتایج اجلاس گروه ۸ در ژاپن
۱۳۸۷ تیر ۱۹, چهارشنبه
تغییرات جوی، بهای نفت و مواد غذایی، بحران بازار مالی، کمک به کشورهای افریقایی و اصلاحات در تجارت جهانی، موضوعهایی بودند که سه روز تمام در اجلاس هفت کشور بزرگ صنعتی و روسیه، اجلاس جی ۸، در ژاپن مورد بحث قرار گرفتند. اما این سی و چهارمین اجلاس جی ۸ واقعا چه دستاوردی داشته و تصمیم‌گیری‌هایی که در آن گرفته می‌شود، چه ارزشی دارد؟
هر سال در فصل تابستان رئیسان دولتها و حکومتهای هشت کشور ثروتمند و به لحاظ اقتصادی قوی با هم دیدار می‌کنند. به طور معمول محل دیدار این رؤسا آرام و دور از دسترس همگان است تا بتوانند بی‌مزاحمتی به بحث در باره مشکلهای جهان بپردازند. در پایان اجلاس همیشه عکسی خانوادگی هم می‌گیرند و قول فراوان می‌دهند در این مورد که چگونه می‌توان دنیا را به مکانی بهتر برای همه تبدیل کرد.
تابستان امسال هم همین وضع بود. نمایندگان جی هشت (G8) سه روز تمام در تویاکو، در جزیره هوکایدو، واقع در شمال ژاپن، یعنی در ته دنیا، با هم ملاقات داشتند. در طول ۳۳ سال تاریخچه خود جی۸ دستور کاری به پرحجمی دستور کار امسالش نداشته است. شمار مدعوین امسال هم رکوردی بود. در پایان اجلاس ۲۲ تن از قدرتمندان جهان سر میز مذاکره بودند.
اما بار دیگر بحث در باره موضوع نجات جو زمین به بعد موکول شد. اگر چه در این اجلاس نمایندگان کشورهایی حضور داشتند که مسئول تولید ۸۰ درصد گازکربنیک در سراسر دنیا هستند، اما باز تنها گامی بسیار کوچک در این زمینه برداشته شد. در نگاه اول به نظر می‌رسد که راه حلی که پیشنهاد کردند، خوب است. گفتند که تا سال ۲۰۵۰ میزان تولید گازهای گلخانه‌ای را به نیم میزان کنونی خواهند رساند. اما ۴۲ سال تا آن موقع مانده است. یعنی حل این مشکل را بر عهده نسل آینده گذاشته‌اند. تنها چیزی که امیدوارکننده است، این است که نماینده رو به بازنشستگی جی ۸، یعنی جورج دبلیو بوش، در این سفر مجبور شد دست از مقاومت در برابر اهداف طرفداران حفاظت از جو زمین بردارد.
۵۰۰ روز دیگر تعیین‌کننده خواهد بود که اجلاس جو زمین سازمان ملل متحد در کپنهاگ آغاز می‌شود. در آنجا روشن خواهد شد که قولهایی که در تویاکو داده شده، چه ارزشی دارد. کاملا محتمل است که جهانیان بسیار مایوس شوند.
در طول همین سه روز هم که اجلاس برگزار می‌شد، بسیاری از انسانها از گرسنگی و نبود آب پاکیزه مردند. بحران شدید مواد غذایی موجب گسترش فقر شده است. در ژاپن بیش از یک میلیون نفر مجبورند که ۶۰ درصد درآمد خود را صرف خرید مواد غذایی کنند. و کشورهای جی ۸ چکار می‌کنند؟ آنها چند میلیارد دلار خرج می‌کنند تا ساختارهای کشاورزی را برای مثال در افریقا بهبود بخشند. اما چه کسی با تولیدات سوبسید شده‌اش باعث ویرانی در افریقا شده است؟ کشورهای ثروتمند شمال. حال این کشورها قول می‌دهند که تسهیلاتی برای صادرات ایجاد کنند.
تنها جنبه مثبت اجلاس این است که قضیه سوخت زیستی به نفع حفظ مواد غذایی کنار زده شد. در آینده در مخازن بنزین دیگر نمی‌توان سوختی یافت که از مواد خوراکی ساخته شده باشد. آخر چه چیز اتوموبیلی مدرن است که مخزن بنزینش را با مصرف غذایی یک سال یک انسان پر کرده باشند؟
بخاطر فراوانی مشکلها موضوع کمک به افریقا به موضوعی حاشیه‌ای تبدیل شد. البته دست کم بر قولهایی که پیش از این داده شده بود، تاکید کردند. بیم آن وجود داشت که این قولها را کاملا نادیده بگیرند. کشورهای عضو جی ۸ برای درمان چهار میلیون بیمار مبتلا به ایدز یک میلیارد دلار در اختیار کشورهای افریقایی قرار دادند.
نتیجه کار اجلاس جی ۸ چه بوده است؟ این اجلاس باید به این پرسش پاسخ گوید که چه چیز به آن حقانیت می‌بخشد؟ این اجلاس عرصه مناسبی برای حل مشکلهای جهان نیست و باید درهای خود را به روی کشورهایی چون هند و چین نیز بگشاید، وگرنه به زودی توان مالی خود را هم برای کمک به کشورهای دیگر از دست می‌دهد.