کارگران پارس‌جنوبی محروم از ابتدایی‌ترین وسایل زندگی
۱۳۹۳ مهر ۵, شنبه
به گزارش خبرگزاری "ایلنا" پیمانکاران منطقه پارس جنوبی در تهیه و تدارک استراحت‌گاه‌های کارگری کوتاهی می‌کنند.
بنا بر این گزارش یکی از کار‌شناسان ایمنی و بهداشت کار منطقه پارس جنوبی روز شنبه ۵ مهر ۱۳۹۳ گفت در حالی که اتاقک‌های استراحتگاه کارگران حداکثر باید به ۵ یا ۶ نفر اختصاص یابد، در این اتاقک‌ها بیش از ۹ نفر جای داده می‌شوند که با توجه به فضای کم اتاقک‌ها امکان استراحت بعد از کار سخت و طولانی کارگران، بسیار نامناسب تلقی می‌شود.
این کارشناس ایمنی و بهداشت کار منطقه پارس جنوبی اضافه کرد که در یک استراحتگاه سالم و استاندارد، تخت‌خواب به‌شمار افراد مستقر در اتاق، سیستم استحمام مناسب، آب نوشیدنی استاندارد، به دلیل گرمای یخ، دستگاه تهویه مطبوع، یخچال، تلویزیون، چوب لباسی و جاکفشی وجود دارد. کارفرمایان اما به این امکانات بی‌توجهی می‌کنند و فقط خود را مقید به تامین اتاقک می‌دانند.
در شرایطی که کارفرمایان ابتدایی‌ترین وسایل را در اختیار کارگران قرار نمی‌دهند، کارگران خود برخی از این وسایل را تهیه می‌کنند.
آن‌طور که در این گزارش آمده در کنار معوقات مزدی که اغلب شرکت‌های پیمان‌کاری منطقه پارس جنوبی گرفتار آن هستند، امکانات رفاهی - آسایشی نامناسب بر روحیه و انگیزه کارگران تاثیر منفی می‌گذارد.
در همین زمینه و در ماه‌های اخیر ۴۲۰ کارگر پارس‌جنوبی با ارسال طوماری به "شورای عالی کار" خواستار اجرای وعده حسن روحانی درباره افزایش متناسب مزد و تورم شده‌اند.
کارگران پروژه‌ای نفت و گاز پارس جنوبی در ادامه نامه‌شان به شورای عالی کار همچنین به توصیف شرایط سخت کاری خود پرداخته‌اند. آن‌طور که در این نامه آمده طبق قانون کار ایران، زمان کار کارگر در طول روز ۸ ساعت است و اضافه کاری در صورت موافقت کارگر، نباید از دو ساعت در روز بیشتر باشد و هر روز هم نباید اضافه کاری وجود داشته باشد. این در حالی است که کارگران و همه نیروی کار پروژه‌ای روزانه ۱۲ ساعت کار می‌کنند.
«اردوگاه‌های کار اجباری»
آن‌طور که کارگران پروژه‌ای نفت و گاز پارس جنوبی نوشته‌اند کارگران پروژه‌ای ۲۴ ساعته در اختیار پروژه هستند، و در خوابگاه‌ها زندگی عمومی دارند. بابت حداقل‌های بهداشتی، مسکن و غذا و بدون هیچ امکانات رفاهی و یا ورزشی زندگی می‌کنند. این وضعیت کاری در حالی ادامه دارد که یک کارگر پروژه‌ای باید ۲۴ روز در ماه و ۲۴ ساعته در پروژه و خوابگاه‌های عمومی با روزی ۱۲ ساعت کار پر شتاب به سر ببرد.
در پایان این نامه کار پروژه‌ای در صنایع نفت و پتروشیمی ایران به "اردوگاه‌های کار اجباری" تشبیه شده است.