کارنامه کشتی آزاد ایران در المپیک لندن • گفت‌وگو
۱۳۹۱ مرداد ۲۲, یکشنبه
بشنوید: گفت‌وگو با امیر لواسانی، کارشناس کشتی
دویچه‌وله: آقای لواسانی، تیم ملی کشتی آزاد ایران، عمل‌کردش را در المپیک ۲۰۱۲ لندن، روز یکشنبه دوازدهم آگوست، با یک مدال نقره و دو برنز به پایان رساند. این دست‌آورد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
امیر لواسانی: به نظر من، در کل، کارنامه‌ی کشتی آزاد در المپیک رضایت‌بخش است. کادر جدید کشتی آزاد ایران با سرپرستی آقای خادم فقط شش ماه قبل از المپیک با این تیم شروع به کار کرد که نتیجه‌اش هم دو مدال برنز و یک مدال نقره شد.شاید این نتیجه با سه مدال طلایی که کشتی فرنگی کسب کرد، مقداری کم‌رنگ باشد، اما این چیزی از قابلیت‌های بچه‌های آزادکار ما کم نمی‌کند و به نظر من، این نتیجه‌ی خیلی خوبی است. متأسفانه اگر مقداری بدشانسی با کشتی‌گیر آزادکار ما روبرو نمی‌شد، می‌توانستیم نتیجه‌ای بهتر از این هم بگیریم.
منظورتان از بدشانسی چیست؟
بدشانسی می‌تواند در قرعه‌کشی باشد که به نظر من، بچه‌های آزادکار ما در هیچ‌کدام از وزن‌ها، مهره‌های خوبی نصیب‌شان نشد. اشاره‌‌های دیگری هم می‌توان کرد؛ در وزن ۸۴ کیلو، آقای احسان لشکری در نیمه‌نهایی مقداری بدشانس بودند که از راه‌یابی به فینال باز ماندند و در ۹۶ کیلو که در عین ناباوری، رضا یزدانی، به خاطر مصدومیت مجبور شدند از مسابقه کناره‌گیری کنند و فینال را از دست دادند.
برویم به سراغ ارزیابی شما در مورد تک‌تک وزن‌ها و عملکرد نمایندگان ایران در این گروه‌ها:
در وزن ۵۵ کیلوگرم، آقای حسن رحیمی بعد از این‌که موفق شدند مدال برنز جهانی را در استانبول کسب کنند، این‌جا هم در دور اول، کشتی‌گیر کهنه‌کار مغول، ناران باتور را شکست دادند، ولی متأسفانه در کشتی بعد، بازی را به هندوستان واگذار کردند و با این باخت، از گردونه‌ی مسابقات حذف شدند.
در وزن ۶۰ کیلوگرم، آقای اسماعیلی‌پور واقعاً خوب ظاهر شد. در یک کشتی خیلی نزدیک، در یک‌هشتم نهایی، نتیجه را به کشتی‌گیر روس واگذار کرد و به نظر من، این باخت به کشتی‌گیر روس در یک‌هشتم نهایی، خیلی روی اسماعیلی‌پور تأثیر گذاشت و نتوانست خود را جمع و جور کند و در مبارزه برای کسب مدال برنز هم کشتی را به کشتی‌گیر هندوستان واگذار کرد و متأسفانه از کسب مدال برنز باز ماند.
در وزن ۶۶ کیلوگرم، می‌توان گفت که بزرگ‌ترین شگفتی در این‌جا اتفاق افتاد و آن حذف ناباورانه‌ی کشتی‌گیر خیلی خوب ما، آقای مهدی تقوی که عنوان قهرمانی جهان را هم یدک می‌کشد، بود که در دور اول، متأسفانه کشتی را به کشتی‌گیر کوبایی واگذار کرد و از راه‌یابی به دور بعد باز ماند و از دور رقابت‌ها حذف شد.
در وزن ۷۴ کیلوگرم، آقای صادق گودرزی، عنوان‌دار مقام دوم جهان خیلی خوب ظاهر شد و تا فینال خیلی خوب کشتی گرفت، ولی متأسفانه در فینال که همان تکرار مسابقات جهانی استانبول ۲۰۱۱ بود، این بار هم صادق گودرزی نتوانست از سد کشتی‌گیر خیلی خوب امریکایی بگذرد و این بار هم به مدال نقره کفایت کرد.
در وزن ۸۴ کیلوگرم، آقای احسان لشکری خیلی خوب ظاهر شد و با قرعه‌ی خیلی سختی که به او خورده بود، کشتی‌گیران خیلی خوبی را شکست داد و در نیمه‌نهایی با کشتی‌گیر خیلی خوب آذربایجان روبرو شد که متأسفانه در یک لحظه با یک اشتباه کوچک از راه‌یابی به فینال بازماند. ولی این اشتباه را خیلی خوب در مسابقهی برنز جبران کرد و موفق شد که مدال برنز را کسب کند.
در وزن ۹۶ کیلوگرم، آقای رضا یزدانی، کشتی‌گیر خیلی خوب کشورمان که در سال ۲۰۱۱ قهرمان جهان هم شد، کشتی‌های بسیار خوبی گرفت و موفق شد کشتی‌گیر قدر روسیه را شکست بدهد، ولی در نیمه‌نهایی مصدومیتی برایش ایجاد شد که نتوانست مسابقه را ادامه بدهد و از راه‌یابی به فینال بازماند.
در وزن ۱۲۰ کیلوگرم، کمیل قاسمی بسیار خوب کشتی گرفت و موفق شد از سد کشتی‌گیر خیلی خوب جهان عبور کند و موفق به کسب مدال برنز شد.
اما با توجه به این‌که در کشتی، همیشه اتفاقات غیرمنتظره رخ می‌دهد، با این وجود کشتی آزاد ایران توانست سه مدال المپیک را تصاحب کند. باز هم می‌توان در مجموع گفت که حد توان کشتی آزاد ایران در المپیک، این‌بار این بود؟
همان‌طوری که قبلاً اشاره کردم، در ورزش حرفه‌ای، خصوصاً در سطح المپیک، لحظه‌ها و ثانیه‌ها است که می‌تواند رنگ یک مدال را عوض کند و خیلی اتفاق‌ها می‌تواند نگذارد که ورزشکاری مدال بگیرد. همان‌طوری که امروز در وزن ۹۶ کیلوگرم، فقط مصدومیت باعث شد که رضا یزدانی مدال طلا را از دست بدهد و واقعاً جای تأسف دارد. یا کوچک‌ترین اشتباه در مسابقهی نیمه‌نهایی رخ می‌دهد، که برای آقای احسان لشکری اتفاق افتاد که اگر به فینال راه می‌یافت، به نظر من، صدرصد طلایش قطعی بود.
به نظر من، کارنامه‌ی کشتی آزاد ما رضایت‌بخش بود. چیزی از شایستگی بچه‌های کشتی آزاد در این‌جا کم نمی‌شود. همان‌طور که گفتم، با سه طلای کشتی فرنگی، کار بچه‌های آزادکار کمی کم‌رنگ‌تر می‌شود، ولی در کل، کارشان خیلی خوب بود و می‌توان واقعاً امیدوار بود. بچه‌های کم سن و سالی در تیم هستند که آینده‌ی خیلی درخشانی دارند.
آقای لواسانی، شما به عنوان شهروند دانمارکی و تحصیل‌کرده‌ی رشته‌ی داروسازی این کشور، مشاورت فدراسیون کشتی دانمارک را نیز بر عهده دارید و عضو خانواده‌ی ورزش دانمارک نیز هستید. در جدول مدال‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن، کاروان ورزشی ایران چندین پله بالاتر از دانمارک قرار گرفته است. با توجه به این‌که دانمارک از سابقه‌ی ورزشی ریشه‌داری برخوردار است و ساختار ورزش در این کشور ممتاز است، این تفاوت را در چه می‌بینید؟
پیش از هر چیز بگویم که من شاید شهروند دانمارکی باشم، ولی ریشه‌ی من ایرانی است و واقعاً به ایرانی بودنم افتخار می‌کنم و این جای خوشحالی است برای من که کشور عزیزمان ایران، در جدول مدال‌ها رتبه‌ی بالاتری از دانمارک دارد.
الان کشور دانمارک در رتبه‌ی ۲۵ قرار دارد، با کسب ۹ مدال که دوتای آن‌ها طلا هستند. البته اگر به تعداد جمعیت نگاه کنیم، دانمارک کشور کوچکی است و با پنج میلیون جمعیت، به نظر من، بازهم کارنامه‌ی خوبی داشته است.
ولی باز هم تکرار می‌کنم که واقعاً برای من افتخار دارد و من سرم را بالا می‌گیرم و به عنوان یک ایرانی افتخار می‌کنم که کشور عزیزمان در رتبه‌ی شانزدهم جهان قرار دارد. خیلی‌ها شگفت‌زده شده‌اند از مقامی که ایران کسب کرده است.