پیشگام پیک‌های کودکان
۱۳۹۹ آبان ۲۲, پنجشنبه
فردوس وزیری در خانواده متوسطی رشد کرد. در زادگاهش به دبیرستان رفت و بعد در کرمان و تهران دوره آموزگاری را در دانشسرای مقدماتی دید.
۱۸ ساله بود که آموزگار دبستان‌های اهواز و تهران شد و ۳۲ ساله بود که در کنار کارش، کتابفروشی‌های "سخن" و "ایران" در تهران را اداره می‌کرد و برای راهیابی کتاب کودک به کتابفروشی‌ها و کتابخانه ها سخت می‌کوشید.
۳۶ ساله بود که به شورای نویسندگان مجله "پیک دانش‌آموز" پیوست که از سوی وزارت آموزش و پرورش، ویژه کودکان کلاس‌های چهارم تا ششم دبستان منتشر می‌شد.
۴۰ ساله بود که سردبیری "پیک کودک" را هم به عهده گرفت که ویژه آگاهی‌بخشی به کودکان پیش‌دبستانی و کلاس اول بود. در مجله‌های پیک با زبان شعر، کاربرد ابزار، دانش‌های پایه و زبان را به کودکان یاد می‌دادند و او رفته‌رفته در چند مجله پیک ویژه سن‌های گوناگون می‌نوشت و می‌نگاشت.
او با آغاز کار در "پیک کودک" به سرودن شعر و نوشتن قصه برای کودکان پرداخت و بیش از ۵۰۰ داستان آموزنده ماندگار چون "کره اسب سیاه" منتشر کرد و چندین داستان بومی مانند "نخودی" را بازنویسی کرد و آنها را با نام خود یا "نام مستعار "مینو دستور" انتشار داد. فرودس وزیری سرانجام در سه جُنگ "برایم قصه بخوان" را گردآورد که در کتاب‌های فارسی دبستان به عنوان "آثار خوب و مناسب برای کودکان سنین مختلف" معرفی می‌شدند.
داستان‌های او در "پیک نوآموز"، "پیک نوجوانان و ... نمونه‌های کم‌مانند روانی و گیرایی و رسایی و به فراخور دریافت کودکان نوشته شده‌اند و کودکان و نوباوگان دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ خورشیدی کمابیش آنها را شنیده یا خوانده‌اند و نام او را به یاد دارند، اما پس از انقلاب آثار او را در صدا و سیما بی ذکر نامش می‌خواندند و به صورت نمایشنامه اجرا می‌کردند.
او در کوران انقلاب ۵۷ با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد و سرانجام در بی‌خبری رسانه‌ای جان سپرد.
تنها سراینده بنام شعرهای کودکان، پروین دولت‌آبادی بود که از او در سوگنامه‌ای یاد کرد:
"ای مرا همیشه یار،
آن شکسته قامتت مباد
بانوی شکوهمند قصه‌ها
یاد کودکان این دیار
لب مبند از کلام پاک خود
در بهار سبز
نغمه‌های شاد
قصه‌گو ز روشنی در این دیار".
فردوس وزیری در ۵۰ سالگی در تهران درگذشت.