پدر آفریقایی کلیساهای اروپا

می‌گفت: "دریاب تا باور کنی، باور کن تا بفهمی".

پدر اوگوستینوس زمیندار کوچکی بود و به خدایان رومی باور داشت. مادرش از مسیحیان بربر بود و فرزندش را نخست مسیحی بار آورد.

در مدرسه در کنار زبان مادریش لاتینی، زبان‌های یونانی و بومی زادگاهش را آموخت.

۱۶ ساله بود که در دانشگاه های دوروخ و کارتاژ فلسفه و سخنوری و تفسیر آموخت و آیین مادرش را رها کرد.

۱۹ ساله بود که به پیروان کیش مانی پیوست که دوگانگی تاریکی و روشنایی را سرچشمه هستی و در نبرد جاودانی می‌پنداشتند.

۲۸ ساله بود که به آیین مانوی شک کرد و چهار سال از هواداران شکاکیون بود. او در این مدت با همسر و فرزندش در میلان می‌زیست و سخنگو و سخنران امپراتور روم غربی بود.

۳۲ ساله بود که به گفته خود الهامی بر او فرود آمد که "برگیر و بخوان" و او پس از خواندن بخشی از رساله پولس رسول، زن و فرزند را رها کرد، به آیین دوران کودکی‌اش بازگشت و خادم، کشیش و سپس اسقف کلیسا شد.

۳۷ ساله بود که به شمال آفریقا بازگشت و در شهر هیپو، عنابه کنونی، صومعه‌ای برپا کرد و تا پایان عمر در آنجا زیست.

اوگوستینوس به جبر باور داشت و می‌گفت که انسان گناهکار زاده می‌شود و گناهکار می‌میرد مگر اینکه شامل رحمت خداوند گردد. پس انسان باید زندگی را در تذکیه و به دور از لذت‌ها بگذراند تا شاید مرحمت الهی نصیبش شود.

از آنجا که اوگوستین آیین مسیح را با فلسفه افلاطون و فلوطین می‌آمیخت و خرد را برای دریافتن خداوند و آیین مسیح تنها راه می‌دانست، تا هم اکنون از برجسته‌ترین فیلسوفان مذهبی به شمار می‌آید.

۴۴ ساله بود که ماندگارترین اثرش "اعترافات" را نوشت که زندگینامه نظری او است و گام بلندی در خودزیستنامه‌نویسی به شمار می‌رود:

«در برون نگرد، به درون خود آی که حقیقت در درون آدمی است. و زمان؟ تا کسی نپرسیده می‌دانم که چیست اما چون می‌پرسند دیگر نمی‌‌دانم... شریران جنگ و چیرگی بر ملت‌ها را سعادت و نیکان آن را قید و بند می‌شمارند».

اوگوستینوس در ۷۵ سالگی در عنابه در شمال آفریقا درگذشت.