ولفسبورگ و عزمی که برای جبران جزم شده
۱۳۸۹ مرداد ۲۰, چهارشنبه
نام باشگاه: ولفسبورگ (شهر ولفسبورگ در ایالت نیدِرزاکسن)
زمان تأسیس: ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۵
ورزشگاه اختصاصی: استادیوم فولکس‌واگن / ظرفیت: ۳۰ هزار نفر
رئیس باشگاه: دیتر هونس
تعداد اعضا: ۱۶ هزار و ۱۰۰ نفر (تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۰)
رنگ باشگاه: سبز - سفید
مربی کنونی: استیو مک‌لِرن (Steve McClaren)
مهم‌ترین حامی مالی: خودروسازی فولمس‌واگن از سال ۱۹۵۲
در تاریخ ۱۲ سپتامبر ۱۹۴۵ باشگاه "VfL Wolfsburg" امروزی به عنوان "باشگاه ملی ورزش و فعالیت‌های فرهنگی" بنیان نهاده شد. ۱۱ سال بعد از آن تیم فوتبال این باشگاه موفق شد به "لیگ برتر شمال" راه پیدا کند که در آن زمان برترین لیگ در سراسر آلمان بود. ولفسبورگ ۵ فصل در این لیگ حاضر شد و سپس به دسته‌ی دوم و در سال‌های سپسین حتا دسته‌ی سوم سقوط کرد.
این تیم در سال‌های آغازین دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی باز هم خود را بالا کشید و سرانجام در سال ۱۹۹۷ بار دیگر خود را در لیگ برتر بوندس‌لیگا یافت. این تیم از آن زمان تا کنون (۲۰۱۰) یکی از اعضای ثابت این کلاس بوده است.
مشکل مالی تقریبا وجود ندارد
به لطف شرکت خودروسازی فولکس‌واگن، به‌عنوان پشتیبان مالی باشگاه ولفسبورگ، این تیم با مشکل مالی روبه‌رو نیست. با وجود این همواره چند سال طول می‌کشد تا سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی تأثیر خود را در عرصه‌ی ورزشی یک باشگاه نشان دهند.
با این‌که در سال‌های نه‌چندان دور ستارگانی مانند اشتفان اِفنبرگ و مارسلینیو در ولفسبورگ توپ می‌زدند، اما از زمانی که فلیکس ماگات در سال ۲۰۰۷ به‌عنوان مربی، مدیر ورزشی و مدیر باشگاه ولفسبورگ به این مجموعه وارد شد، پیشرفت‌ها آغاز شدند.
ماگات با صرف حدود ۵۵ میلیون یورو در فصل نقل‌وانتقال‌ها، تقریبا تمام بازیکنان را عوض کرد. ۲۳ مه ۲۰۰۹ که تیم ولفسبورگ به قهرمانی آلمان رسید، مشخص شد که حق با اوست. ماگات در آن زمان و در حالی که اشک در چشمان داشت گفت: «این رویایی‌ست که به واقعیت تبدیل شده است. من هرگز پیش از آغاز فصل فکر نمی‌کردم که تیم ما در موقعیت فتح جام قهرمانی باشد».
بازی‌های دور رفت در این فصل نتیجه‌ای جز جایگاه نهم در جدول برای ولفسبورگ در بر نداشتند، این تیم اما به‌ویژه با هنرنمایی‌های اِدین جکو گرافیچ در دور برگشت شگفتی‌ساز شد و در نهایت بالاتر از بایرن مونیخ در صدر ایستاد.
ماگات رفت، فِه آمد، اما زیاد نماند
سرمستی قهرمانی اما دیری نپائید. فلیکس ماگات قرارداد خود را پیش از پایان فسخ کرد و به شالکه رفت. او شاید می‌دانست که نوار موفقیت‌های ولفسبورگ به زودی خواهد گسست. مأموریت او در «بالاکشیدن و صدرنشینی ولفسبورگ» به پایان رسیده بود.
در نخستین روز از ماه مه ۲۰۰۹ آرمین فِه به جای ماگات نشست، اما چندان طول نکشید تا نگرانی هواداران جامه‌ی واقعیت بپوشد. جامه‌ی ماگات بر تن فِه بیش از اندازه بزرگ بود. او موفق به پیشبرد تیم نشد و در حالی که مدت قراردادش به ۸ ماه هم نرسیده بود، در میانه‌های سال ۲۰۱۰ از سمت خود برکنار شد. لورنس-گونتر کوستر، مربی وقت تیم آماتور ولفسبورگ، هدایت موقت این تیم را برعهده گرفت و شاگردانش را تا نیمه‌نهایی لیگ اروپا رساند.
استیو مک‌لِرن، مربی جدید
اکنون این استیو مک‌لرن انگلیسی‌ست که هدایت ولفسبورگ را بر عهده دارد. او که در فصل گذشته، "توِنته اِنشِده" از هلند را قهرمان باشگاه‌های این کشور کرده است، موقعیت خود در ولفسبورگ را دفاع از حیثیت خود و رقابت با هم‌قطاران می‌بیند: «حتما دلیلی دارد که انتخاب شده‌ام و به ولفسبورگ آمده‌ام. امیدوارم بتوانم موفقیت را برای تیم به ارمغان آورم».
این البته کار چندان ساده‌ای برای مک‌لرن نخواهد بود، هر چند که آرنه فریدریش، ملی‌پوش آلمانی، و سیمون کی‌یِر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانمارکی، مهره‌های بسیار خوبی هستند که مربی را در خط دفاعی تا حد زیادی آسوده می‌کنند، اما خلاءهای دیگری در خطوط دیگر تیم وجود دارند.
از سوی دیگر ادین جکو، ستون این تیم در خط حمله به فکر بازی در لیگ‌های خارج از آلمان افتاده است. این‌ها مشکلات بالقوه‌ی ولفسبورگ هستند و سبب شدند که مک‌لرن در زمان آمادگی تیم برای آغاز فصل پیش رو، بخش بزرگی از انرژی خود را بر مهره‌چینی متمرکز کند.