هشتاد سال نوربورگ رینگ
۱۳۸۶ خرداد ۲۵, جمعه
روز دوشنبه آتی، معروف ترین، بزرگترین و زیبا ترین ورزشگاه اتومبیلرانی جهان که به نوربورگ رینگ (Nürburgring)معروف است هشتاد ساله می شود. عملیات احداث این ورزشگاه در منطقه سرسبز آیفل در روز بیست و هفتم سپتامبر سال ۱۹۲۵ میلادی آغاز شد و با هزینه ای به میزان ۱۵ میلیون رایش مارک که در آن زمان پول رایج در آلمان بود، در روز هجدهم ژوئن سال ۱۹۲۷ به پایان رسید. در همین روز نیز، نخستین مسابقه موتور سیکلت رانی بر روی پیست آن که یکی از سخت ترین پیست های جهان است برگزار شد.
پیروزی با پاهای سوخته
فردای آن روز نخستین رقابت اتومبیلرانی در پیست جدید برگزار شد که «رودولف کاراچیولا» که در آن زمان ستاره اتومبیلرانی محسوب می شد، به پیروزی دست یافت. وی با اتومبیل مرسدس اش و با سرعت تقریبا یکصد کیلومتر در ساعت پس از طی دوازده دور در پیست، با دستانی خونین و پاهائی که دچار سوختگی شده بودند، از خط پایان عبور کرد. جایزه وی در آن زمان پانصد مارک بود.
تعطیلات اجباری دوران جنگ
از آن زمان به بعد نوربورگ رینگ میعادگاه همه علاقمندان به ورزش اتومبیلرانی و
موتورسیکلت‌رانی شد و در برخی از مسابقات حتی ۲۰۰ هزار تماشاچی حضور داشتند. با آغاز جنگ جهانی همه فعالیت های مربوط به مسابقات اتومبیلرانی قطع شدند و هتل ورزشگاه به بیمارستان تبدیل شد. بعد ها با تهاجم نیروهای متفقین، پیست ورزشگاه بر اثر عبور و مرور تانک صدمه دید. اما با پایان جنگ جهانی، این ورزشگاه مجددا تعمیر و در سال ۱۹۴۷ برای نخستین بار کاپ آیفل در آن برگزار شد. جالب اینجاست که بهای بلیط ورودی در آن زمان پنج مارک بود که البته با غذا و نوشیدنی هم همراه بود.
اولین مسابقه‌ی "فرمول یک"
در سال ۱۹۵۱ اولین دور مسابقات هزار کیلومتری
برگزار شد که هنوز هم با علاقه فراوان دنبال می شود. در همان سال نخستین دور از مسابقات جایزه بزرگ فرمول یک برگزار گردید که «آلبرتو آسکاری» از ایتالیا و با اتومبیل فراری به پیروزی دست یافت. در سال ۱۹۵۴ جایزه بزرگ اروپا در ورزشگاه نوربورگ رینگ با حضور ۴۰۰ هزار تماشاچی برگزار شد. در سال ۱۹۷۵ «کلی رگازونی» با اتومبیل فراری در زمان هفت دقیقه و شش ثانیه و ۴ صدم ثانیه دور پیست را طی کرد که هنوز هم رکورد این ورزشگاه محسوب می شود.
اولین پیروزی شوماخر
یک سال بعد یعنی در روز اول اوت سال ۱۹۷۶ در مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک، نیکی لاودا، راننده افسانه ای که دارای سه عنوان قهرمانی جهان بود، در این ورزشگاه دچار سانحه شد. امداگران موفق شدند، پیکر نیمه سوخته وی را از درون اتومبیل اش نجات دهند. در آن زمان بنظر می رسید که دیگر دوران ورزشگاه نوربورگ رینگ به سر رسیده باشد، زیرا پس از این سانحه این ورزشگاه دیگر اجازه برگزاری مسابقات فرمول یک را دریافت نکرد.
پس از این سانحه هیئت مدیره ورزشگاه تصمیم به احداث پیست کوتاه و مدرن‌تری گرفت که در سال ۱۹۸۴ به اتمام رسید در همان سال آلن پروست جایزه بزرگ اروپا را تصاحب کرد. پس از گذشت تقریبا بیست سال، بار دیگر رقابتهای اتومبیلرانی فرمول یک در سال ۱۹۹۵ به نوربورگ رینگ بازگشت و در اکبترهمان سال میشائیل شوماخر برای نخستین بار با اتومبیل «بنتون – رنو» در این پیست به پیروزی دست یافت.
فراتر از ورزشگاه اتوموبیل
نوربورگ رینگ حال دیگر تنها یک ورزشگاه اتومبیلرانی نیست، در سال ۱۹۹۹ با هزینه ای معادل ۵۰ میلیون مارک مراکز تفریحی در اطراف آن ایجاد شده اند که سرمایه گذاری در عرصه تفریحی تا این سال به یکصد میلیون یورو رسیده است. نوربورگ رینگ در هشتاد سالگی‌اش، یک سال استراحت خواهد کرد. تا آن زمان قرار است، تفریگاه‌ها و هتل هائی با گنجایش یکصد و شصت هزار تخت برای تماشاچیان و با هزینه ای برابر با یکصد و پنجاه میلیون یورو احداث شود. در رقابتهای جایزه بزرگ امسال، بخشی از پیست نوربورگ رینگ به نام میشائیل شوماخر نام گذاری می شود که پنج بار در این استادیوم جایزه بزرگ را تصاحب کرد.
محمود صالحی(رادیو دویچه وله)