هامبورگ: آرمین فه، امید تازه‌ی تیم
۱۳۸۹ مرداد ۱۹, سه‌شنبه
نام باشگاه: هامبورگ (ایالت-شهر هامبورگ)
زمان تأسیس: ۲۹ سپتامبر ۱۸۸۷
ورزشگاه اختصاصی
: ایمتک-آرنا (Imtec-Arena) / ظرفیت: ۵۷ هزار نفررئیس باشگاه
: بِرند هوفمانتعداد اعضا
: ۶۸ هزار و ۷۰۰ نفر (تا ژوئن ۲۰۱۰)رنگ باشگاه
: آبی - سفید - سیاهمربی کنونی
: آرمین فهمهمترین حامی مالی
: شرکت هواپیمایی امارات از سال ۲۰۰۶موفق‌ترین دوران تیم فوتبال هامبورگ آلمان سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ بود که این تیم موفق شد دو بار پیاپی قهرمان باشگاه‌های آلمان شود. آخرین موفقیت این تیم هم در سال ۱۹۸۷ رقم خورد؛ زمانی که این تیم در فینال جام حذفی، اشتوتگارت را ۳ بر یک شکست داد و جام قهرمانی را در آغوش کشید.
البته هامبورگ بزرگ‌ترین موفقیت تاریخ خود را ۲۵ مه ۱۹۸۳ جشن گرفت: در جام قهرمانی قهرمانان باشگاه‌های اروپا - چمپینزلیگ امروزی – هامبورگی‌ها یوونتوس تورین را در آتن با یک گل شکست دادند. تک‌گل پیروزی را هم فلیکس ماگات، مربی کنونی تیم شالکه به ثمر رساند.
تصاویر ماگات و پیروزی فینال آتن امروز در موزه‌ی باشگاه هامبورگ به دیوار آویخته‌اند. در کنار این تصاویر، خاطرات تصویری دهه‌ی ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ و اسطوره‌های هامبورگ مانند اووه زلر، چارلی دورفل، کوین کیگان، مانفرِد کالتس یا هورست هروبِش در برابر چشمان علاقه‌مندان قرار دارند.
سه مربی در سه سال
از سال‌ها پیش اما سیر موفقیت‌های این تیم شمالی آلمان متوقف شده است. تیم هامبورگ در دهه‌ی نخست قرن بیست‌ویکم تنها دو بار به مقام سومی لیگ برتر رسیده است. این تیم فصل گذشته (۲۰۰۹/۲۰۱۰) نیز از راهیابی به رقابت‌های باشگاه‌های اروپا بازماند. بدین ترتیب بازیکنان هامبورگ مجبور شدند رقابت‌های بین‌المللی باشگاه‌های قاره‌ی سبز را برای نخستین بار در ۶ سال گذشته در خانه و از تلویزیون دنبال کنند.
تیم هامبورگ هم‌چنین در طول ۳ سال گذشته (از ۲۰۰۷) چند بار شاهد تغییر در جایگاه سرمربی بوده است. پس از آن‌که توماس دُل (Thomas Doll) در سال ۲۰۰۷ از روی نیمکت مربی‌گری این تیم برخاست، هوب استیونس (Huub Stevens)، مارتین یول (Martin Jol)، و برونو لابادیا (Bruno Labbadia)، بخت خود را در این باشگاه آزمودند، تمام تلاش‌ها اما بی‌نتیجه ماندند.
در فصل جدید هم آرمین فه (Armin Veh) هدایت هامبورگی‌ها را بر عهده گرفته است. او در سال ۲۰۰۷ تیم اشتوتگارت را به قهرمانی آلمان رساند؛ در فصل گذشته اما پس از نمایش‌های ضعیف تیمش، وولفسبورگ، پیش از پایان مهلت قراردادش از تیم کنار گذاشته شد. فه علاقه ندارد که از پیش در مورد جایگاه هامبورگ در پایان فصل پیش رو صحبت کند. مقام‌های این باشگاه ظاهرا دست‌کم جایگاه پنجم لیگ برتر را نشانه گرفته‌اند.
تیمی خاک‌خورده و مجرب
ترکیب هامبورگ در مقایسه با فصل گذشته تقریبا بدون تغییر باقی مانده است. تنها جروم بوآتِنگ، ملی‌پوش غنا، این تیم را به مقصد منچستر سیتی ترک کرده است. در مقابل هایکو وسترمان (Heiko Westermann)، ملی‌پوش شالکه، و دِنیس دیک‌مایِر (Denis Diekmeier) نورنبرگی باید جای او را تا حدودی پر کنند.
هامبورگ در مقایسه با دیگر رقیبان خود در لیگ برتر از متوسط سنی بالاتری برخوردار است: فرانک روست ۳۷ ساله و یاروسلاو دروبنی ۳۰ ساله در درون دروازه، یوریس ماتیزن ۳۰ ساله در خط دفاع و زه روبرتو، ۳۶، و داوید یارولیم ۳۱ ساله در خط میانی، و رود فَان نیستلروی، مهاجم ۳۴ ساله، شش "سالخورده‌ی" این تیم هستند که البته کوله‌باری از تجربه دارند.
در کنار بازیکنان مسن‌تر، فوتبالیست‌های ملی‌پوشی چون دنیس آوگو، مارسل یانسن، پیوتر تروخوفسکی (آلمان)، اِلیِرو اِلیا (هلند) و پائولو گررو (پِرو) هم حضور دارند که هنوز به بهترین سن فوتبالی خود نرسیده‌اند. فِه، سرمربی جدید، از ترکیب بازیکنان کاملا راضی است: «من کاملا مطمئنم که این تیم توانایی لازم برای بازی مورد نظر من را دارد؛ یک بازی بیش از هر چیز موفق.»
البته تیم هامبورگ که سابقه‌ی ۶ بار قهرمانی در لیگ برتر آلمان را دارد، در حال حاضر بیش از هر چیز محتاج آرامش است؛ "گوهری" که بازیکنان این تیم در سه سال گذشته از آن محروم بوده‌اند. اگر هامبورگ فصل را خوب آغاز نکند، تنش موجود در تیم و ناآرامی‌ها پیرامون بِرند هوفمان، رئیس جنجالی این باشگاه، رؤیای فِه و هواداران را نقش بر آب خواهد کرد.