نقاط اوج جشنواره فیلم حقوق بشر در برلین

افتتاحیه جشنواره فیلم حقوق بشر (از ۱۸ تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹) فیلمی بود درباره نامه پرمهر مادری به دخترش. یک زن جوان سوری شرح می‌دهد که چگونه ازدواج کرده و دخترش سما را در حلب، در منطقه‌ای جنگی، به دنیا آورده است. فیلم "برای سما" تا کنون برنده چند جایزه مهم شده است، از جمله به عنوان بهترین فیلم مستند در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹.

تجاوز جنسی حین جنگ همواره به عنوان آسیبی که انگار به قصد نبوده و می‌توان از آن گذشت، ناچیز شمرده و نادیده گرفته شده است. اما سه وکیلی که در این فیلم نشان داده می‌شوند، می‌دانند که چنین چیزی واقعیت ندارد. آن‌ها به نام قربانیان خشونت جنسی برای عدالت مبارزه می‌کنند. لسلی توماس این فیلم مستند را در جمهوری دمکراتیک کنگو، بوسنی و هرزگوین و کلمبیا ساخته است.

شبه نظامیان تروریست داعش موصل عراق را تا سال ۲۰۱۷، به مدت سه سال، در دست داشتند. نتیجه این شد که صدها هزار کودک در این دوره خشونت را تجربه کردند. بسیاری از کودکان به عنوان عامل انتحاری آموزش دیدند تا هر که "کافر" است را بکشند. فیلم "داعش، فردا. ارواح گمشده موصل" اثر فرانچسکا مانوچی و آلسیو رومنزی فیلمی مستند درباره نسلی گمشده است.

دانیل مک‌کیب در فیلم مستندش بحران پایدار در جمهوری دمکراتیک کنگو را نشان می‌دهد. شخصیت‌های فیلم عبارتند از یک منبع مطلع، یک فرمانده نظامی، یک خیاط و یک تاجر روغن معدنی. این فیلم وضعیت کشوری را نشان می‌دهد که از سال ۱۹۶۰ استقلالش را به دست آورده اما هنوز هم به دلیل بحران‌های موجود در آن نتوانسته به آرامش دست یابد.

والا در یکی از اردوگاه‌های آوارگان در کرانه باختری رود اردن و بدون مادر بزرگ شد، چون مادرش در زندان به سر می‌برد. والا جزء معدود زنانی است که می‌خواهند به عنوان نیروی امنیتی برای فلسطینیان کار کنند. فیلم مستند "آنچه والا می‌خواهد"، ساخته کریستی گارلند، فیلمساز کانادایی، این زن جوان و عصیانگر را که تمامی انرژی‌اش را صرف تحصیل برای پلیس شدن کرده به مدت شش سال همراهی کرده است.

روزنامه "نوایا گازتا" در سال ۱۹۹۰ با پولی بنیان نهاده شد که میخاییل گورباچف به عنوان جایزه نوبل صلح دریافت کرده بود. امروزه این روزنامه یکی از معدود مطبوعات روسیه است که از دولت روسیه انتقاد می‌کند. کار با این روزنامه برای روزنامه‌نگارانی چون یوری شچکوچیچین و آناستازیا بابوروفا به بهای جانشان تمام شد. آسکولد کوروف، کارگردان "نوایا" موقعیت استثنایی هیأت تحریریه این روزنامه را در فیلمش نشان می‌دهد.

کشتی‌های حامل پناهجویان از دریای مدیترانه می‌گذرند. برخی از آن‌ها هیچگاه به مقصدشان نمی‌رسند. ناتالی بورگرز، فیلمساز اتریشی، تصمیم گرفت رد پای قابل رؤیت و غیر قابل رؤیت این سفر اغلب مرگبار را پی گیرد و نشان دهد. او با انسان‌هایی دیدار کرد که به پناهجویان در جزیره یونانی لسبوس کمک می‌کنند. او داستان خانواده‌ای سوری را شرح می‌دهد که ۱۳ تن از اعضای آن مفقود شدند و اجساد آنان هیچگاه به دست نیامدند.

کلاریس کارگارد روزنامه‌نگاری است که در سال ۱۹۸۸ به دنیا آمد و با این افسانه بزرگ شد که پدرش انسانی آرمان‌گرا بوده که سهم بزرگی در بازسازی کشورش لیبریا داشته است. اما وقتی کلاریس می‌کوشد تا بداند رابطه پدرش با دیکتاتور لیبریا، چارلز تیلور و جنایات جنگی در این کشور چه بوده، درمی‌یابد که حقیقت پیچیده‌تر از آن است که نخست به نظر می‌رسید.

مقاومت. این واژه می‌تواند معانی زیادی داشته باشد. بریتا شونینگ، فیلمساز آلمانی، سه زن جوان را به تصویر می‌کشد که در محافل مختلف فعال هستند: زنی چپ‌گرا که در همبستگی با پناهجویان در آتن زندگی می‌کند، زنی طرفدار راست‌گرایان افراطی در وین و زنی مسلمان و ادیب که در برلین علیه تبعیض مبارزه می‌کند.

اکوادور کشوری با منابع نفتی غنی است. یک سوم ذخایر انرژی این کشور در پارک ملی یاسونی قرار دارد که اکوسیستمی حیاتی و کاشانه بومیان منطقه است. رئیس جمهور رافائل کورئا از جامعه جهانی درخواست کرده بود، برای آنکه در این منطقه از حفاری خودداری شود، کمک کنند تا خسارات مالی حاصل از عدم بهره‌برداری از این پارک جبران گردد. اما همان‌گونه که اوا اوارت، فیلمساز لهستانی نشان می‌دهد، قضیه به نحوی دیگر انجام شد.