نزدیکی و دوستی، آن هم با اهدای تأسیسات هسته‌ای!؟
۱۳۸۶ مرداد ۵, جمعه
مفسران روزنامه‌های آلمان در آنجا که به موضوع ساخت نیروگاه اتمی توسط فرانسه در لیبی پرداخته‌اند، بدون استثنا به رییس جمهور فرانسه نیکولا سارکوزی انتقاد و از هدفهای لیبی ابراز نگرانی کرده‌اند.
مفسر روزنامه “زکسیشه تسایتونگ Sächsische Zeitung“ می‌نویسد:
“پیشنهاد رییس جمهور فرانسه، نیکولا سارکوزی، برای آنکه در کنار اسلحه مدرن رآکتور هسته‌ای نیز به لیبی بدهد واقعا پرسش‌برانگیز است. نه تنها بخاطر تاثیرات جانبی نظامی ممکن آن. این پاداشی عجول و مبالغه‌آمیز است به رژیمی که تا چند سال پیش از حامیان تروریسم بین‌المللی به شمار می‌رفت.“
در روزنامه “اولدن‌بورگیشه فولکزتسایتونگ Oldenburgische Volkszeitung“ در این باره می‌خوانیم:
“نیکولا سارکوزی به طور فزاینده‌ای به مشکلی جدی برای اتحادیه اروپا تبدیل می‌شود. اگر او به قذافی، دیکتاتور لیبی در برابر دریافت مواد خام، تکنولوژی هسته‌ای و اسلحه بدهد، این بی‌ملاحظگی او در برابر مجموعه علائق امنیتی اروپا بی‌مانند خواهد بود. آیا قذافی واقعا می‌تواند در برابر این وسوسه مقاومت کند که از تکنولوژی هسته‌ای به قصد تولید سلاح هسته‌ای استفاده نکند؟ ساده‌لوحانه است اگر چنین بپنداریم. قذافی می‌تواند در آینده با تهدید به اینکه به اروپا، که در مسافت دوری واقع نشده است، حمله خواهد کرد، منافع خود را دنبال کند.“
مفسر روزنامه “زاربروکر تسایتونگ Saarbrücker Zeitung“ در این باره می‌نویسد:
“نیکولا سارکوزی هنگام مبارزات انتخاباتی‌اش برای احراز مقام ریاست جمهوری قول داد که برای بازگشت اخلاق به عرصه سیاست خارجی تلاش خواهد کرد. اما این‌گونه که قرارداد بسته شده با لیبی نشان می‌دهد، به نظر می‌رسد که رییس جمهور فرانسه از هم الان قول خود را فراموش کرده باشد. هنوز مدت زمان زیادی از آزادی پرستاران بلغاری نگذشته بود که سارکوزی درست به رژیمی پاداش داد که مسؤول ۸ سال حبس آنان بود. قسم به اینکه آزادی این گروه ربطی به قراردادهای هسته‌ای و تسلیحاتی ندارد هم نمی‌تواند ما را به خطا بیاندازد که فکر کنیم سارکوزی اصول اخلاقی را مهمتر از علائق اقتصادی می‌داند. چون لیبی نه تنها دارای منابع غنی نفتی است، بلکه صاحب ذخایر اورانیوم است که اینک کنسرن اتمی فرانسوی Areva می‌تواند به آنها دسترسی داشته باشد.“
مفسر روزنامه “بادیشه تسایتونگ Badissche Zeitung“ می‌نویسد:
“درست تاسیسات هسته‌ای را به عنوان نشانه ای برای نزدیکی جدید انتخاب کرده‌اند. البته لیبی به طور رسمی از خواست خود برای تولید اسلحه کشتار جمعی صرف نظر کرده و بر خلاف ایران با بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری خوبی دارد. با وجود این مطلوب این بود که چنین هدیه‌ای را، حتی اگر قذافی بخاطرش پول بسیار زیادی بپردازد، در پایان پذیرش موفقیت‌‌آمیز لیبی در جامعه جهانی به لیبی می‌دادند. و البته این هدیه نباید به هیچ وجه امروز داده می‌شد، چون هنوز هم باید با احتیاط بسیار با قذافی رفتار کرد.“
و سرانجام مفسر روزنامه “هندلزبلات Handelsblatt“ به نقش آلمان در این معامله اشاره می‌کند:
“تکنولوژی هسته‌ای را به قذافی، دیکتاتور لیبی، بر روی سینی نقره‌ای تقدیم می‌کنند، و صنعت آلمان هم در این میان شریک است. قابل درک است که در شرکت عظیم زیمنس در مونیخ در این باره حرف زیادی نمی‌زنند. اما این گونه معاملات را قدغن هم نمی‌شود کرد. بخصوص از آنجا که در واقع لیبی اجازه دارد از تکنولوژی هسته‌ای برای اهداف غیرنظامی استفاده کند. لیبی قرارداد منع گسترش سلاحهای هسته‌ای را امضا کرده است. با این حال سارکوزی در این میان تعهد دارد. اوست که با قذافی معامله کرده است. بنابراین در درجه نخست وظیفه اوست که مانع شود از اینکه در شمال افریقا ایرانی ثانی رشد کند.“