مهمترین آثار کریستو، "استاد بستهبندی" به روایت تصویر
کریستو، هنرمند آمریکایی بلغاریتبار که به پوشاندن و "بستهبندی" بناهای تاریخی و ساختمانها شهرت دارد، در سن ۸۴ سالگی در نیویورک درگذشت. او در طول بیش از نیم قرن به همراه همسرش آثاری فراموشنشدنی خلق کرد.
درگذشت استاد بستهبندی
کریستو در طول چندین دهه فعالیت هنری آثار فراموشنشدنی زیادی به جای گذاشت و با بستهبندی بناهای عظیم شگفتی آفرید. او روز ۱۱ خرداد، ۳۱ مه در سن ۸۴ سالگی در نیویورک درگذشت.
طاق پیروزی در پاریس (۲۰۲۰)
پوشاندن طاق پیروزی پاریس از آخرین پروژههایی بود که کریستو قصد داشت آن را عملی کند. طاق پیروزی که بر آرامگاه سرباز گمنام بنا شده، قرار بود سپتامبر سال ۲۰۲۰ یکسره پوشانده شود. یک قواره پارچه براق به طول ۲۵هزارمترمربع با الیاف آبی ـ نقرهای و یک ریسمان قرمز رنگ به درازی هفت هزار متر مصالح این پروژه را تشکیل میدهند. عکس بالا طرحی است که حاصل کار پروژه طاق پیروزی را نشان میدهد.
بستهبندی "هیچ" (۱۹۶۸)
کریستو فعالیتهای خود در راستای "بستهبندیهای عظیم" را در دهه ۱۹۶۰ میلادی آغاز کرد. او در آغاز اشیاء معمولی چون صندلی، نشریات یا بشکههای نفت را بستهبندی کرد. یکی از پروژههایی که او را در سال ۱۹۶۸ به شهرتی جهانی رساند، پروژه بستهبندی ۵۶۰۰ متر مکعب هوا بود که در نمایشگاه "داکامنتا ۴" در کاسل آلمان ارائه شد.
پرده کوهستانی (۱۹۷۲)
از دهه ۱۹۷۰ میلادی به این سو پروژههای کریستو و همسرش ژان−کلود رنگارنگتر و پیچیدهتر شدند. این زوج برای آنکه بتواند استقلال هنری خود را حفظ و هزینه پروژههای خود را تأمین کند، طرحها و عکسهای خود را میفروخت. یکی از پروژههای معروف این زوج آویختن پردهای نارنجیرنگ به طول ۴۰۰ متر در نقطهای از رشته کوههای راکی در ایالت کولورادو آمریکا بود. این پروژه در سال ۱۹۷۲ انجام گرفت.
پل پون نوف (۱۹۸۵)
کریستو و ژان−کلود پیشتر نیز یکی از پروژههای خود را در پاریس تحقق بخشیدند. آنان با پوشاندن پل "پون نوف" در سال ۱۹۸۵ خود را در تاریخ پایتخت فرانسه ماندگار کردند. پارچه براق که کریستو و ژان−کلود در این پروژه به کار برده بودند، بر حسب نور خورشید رنگ و جلوهای دیگر داشت و سبب میشد که این پل هر بار متفاوت به نظر برسد.
نصب سه هزار چتر (۱۹۹۰)
در دهه ۱۹۹۰ پروژههای کریستو و همسرش باز هم عظیمتر و تا اندازهای نیز خطرناکتر شدند. در پروژه "چتر" ژاپن و کالیفرنیا، هنگام نصب سه هزار چتر حتی یک کارگر جان خود را از دست داد. کریستو از آن پس تصمیم گرفت که برای اجرای پروژههای خود در چنین مواردی از صخرهنوردان حرفهای و مهندسان استفاده میکند.
بستهبندی رایشستاگ (۱۹۹۵)
یکی از پروژههایی که اجرای آن مدتها طول کشید، پوشاندن ساختمان پارلمان فدرال آلمان (رایشستاگ) در سال ۱۹۹۵ بود. دولت آلمان پس از ۲۳ سال رایزنی با انجام آن موافقت کرد. برای بستهبندی این بنا بیش از ۱۰۰ هزار متر مربع پارچه و ریسمان آبی به کار رفت. در عرض تنها ۱۶ روز پنج میلیون نفر از این اثر هنری بازدید کردند؛ رکوردی جهانی برای یک رویداد هنری، آنهم در مدتی چنین کوتاه.
دیوار (۱۹۹۹)
کریستو در دهه ۱۹۶۰ میلادی از بشکههای نفت برای خلق آثار خود استفاده کرده بود. او در آن زمان یکی از خیابانهای پاریس را با انباشتن و چیدن بشکهها مسدود کرده و آن را "پرده آهنین" خوانده بود. او قصد داشت با این کار به احداث دیوار برلین اعتراض کند. او در سال ۱۹۹۹ با استفاده از ۱۳ هزار بشکه دیواری فلزی به ارتفاع ۲۶ متر ساخت و آن را روی ساختمان عظیم انبار گاز در اوبرهاوزن آلمان نصب کرد.
دروازهها (۲۰۰۵)
کریستو و ژان−کلود تنها هنرمند بستهبندی اشیا و بناها نبودند، بلکه در زمینه طراحی طبیعت و پارکها نیز فعالیت داشتند. در سال ۲۰۰۵ بود که آنها پروژه "دروازهها" را در سنترال پارک نیویورک تحقق بخشیدند. البته تحقق این پروژه نیز در پی نگرانیهای نهادهای زیستمحیطی مدتها طول کشید.
مکعبهای شناور (۲۰۱۶)
با اتمام پروژه "مکعبهای شناور" در ژوئن ۲۰۱۶ میلادی حدود ۲/ ۱ میلیون نفر این امکان را یافتند که روی دریاچه ایزو در ایتالیا راه بروند. برای کریستو، هنرمندی که بناها را در پارچه میپوشاند، مکعبهای شناور نخستین پروژه بزرگی بود که او پس از مرگ همسرش به انجام رساند.
پلی به طول سه کیلومتر و عرض ۱۶ متر که کریستو از مکعبهای شناور ساخته بود، شهر سولزانو را به دو جزیره دریایچه ایزو پیوند میداد.
مصطبه (۲۰۱۸)
مجسمه نیمتخت کریستو که الهام گرفته از مقبرههای باستانی مصر است، در پاییز ۲۰۱۸ در هاید پارک لندن سبب شگفتی شد. این اثر با هفت هزار و ۵۰۶ نیمبشکه که در یک سطح شناور قرار گرفتهاند، اولین پروژه بزرگ کریستو در فضای باز در بریتانیا بود. این اثر ۲۰ متر ارتفاع، ۳۰ متر عرض و ۴۰ متر طول دارد.
سفرهای متعدد به امارات عربی متحده
مصطبه لندن قرار بود پیشزمینه ساخت مصطبهای بزرگتر در ابوظبی باشد؛ پروژهای که کریستو سالها پیش قصد داشت آن را به عنوان اثری دایمی به همراه همسرش اجرا کند. قرار بود در این پروژه ۴۱۰ هزار بشکه نفت به کار رود. این زوج هنری برای بررسی امکانات تحقق این پروژه و یافتن مکانی مناسب بارها به امارات عربی متحده سفر کرد. با درگذشت ژان−کلود در سال ۲۰۰۹ اما کریستو ناگزیر شد به تنهایی این پروژه را پیگیری کند.
شریک در زندگی و هنر
تصویری از کریستو و ژان−کلود در سال ۲۰۰۶ میلادی