مخترع ماتيك پردوام

می‌گفت: «روژ لب من بر لب خودم می‌نشيند نه بر لب ديگری».

هِيزِل بيشوپ Hazel Bishop در شهر هوبوكِن در شرق آمريكا زاده شد.

پدر و مادرش از بازرگانان توانگر محل بودند و شرايط پيشرفت را برای دخترشان كه استعداد سرشاری در دانش‌های طبيعی داشت فراهم كردند.

از آنجا كه می‌خواست پزشك شود در دانشسرای عالی پزشكی بارنارد نيويورك نام نوشت.

۲۳ ساله بود كه تا مرحله ليسانس شيمی پيش رفت ولی بحران شديد اقتصادی در آمريكا مانع ادامه تحصيلش شد.

۲۹ ساله بود كه در يك درمانگاه پوست در دانشگاه كلمبيا به كار پرداخت و ۳۶ ساله بود كه در چارچوب كمک‌های پشت جبهه جنگ جهانی دوم در بهينه‌سازی سوخت هواپيماهای جنگی آمريكا نقش فعال داشت.

می‌گفت: «پند مادرم هميشه اين بود كه: برای شركتها كار نكن، شركت خودت را بزن».

۳۳ ساله بود كه در زمان فراغت به آزمايش‌های شيميايی برای كشف پالاينده‌ها و آراينده‌ها انجام می‌داد و چند فرآورده مانند دستمال‌های خنك‌كننده با ماده مِنتول توليد كرد ولی نتوانست آنها را به بازار بدهد.

۴۰ ساله بود كه پژوهش‌ها و آزمايش‌هايش را بر توليد روژ لبی متمرکز کرد كه جای آن روی لباس و فنجان نماند و مثل روژهای تا آن زمان زود پاك نشود.

۴۲ ساله بود كه پس از انجام بيش از ۳۰۰ آزمايش، روغنی از پشم گوسفند به نام "لانولين" گرفت و با آن نخستين روژ لب بی‌خطر بادوام را ساخت و "كمپانی بيشوپ" را گشود و آن محصول را با موفقيت بسيار به بازار عرضه كرد ولی پس از شش سال، اختيار مديريت و نظارت بر شركتش را در يك دعوای حقوقی از دست داد.

۴۵ ساله بود كه عكس او را روی جلد هفته‌نامه اقتصادی سرشناس "بيزنِس‌ويك" در آمريكا چاپ كردند و او را در كلوپ شيمی‌دانهای بنام آن كشور پذيرفتند.

هرچند او پس از كناره‌گيری از شركتش چند محصول مصرفی ديگر مانند عطر "پِپفام" و پالاينده‌هايی برای چرم ساخت ولی رفته رفته تنها در زمينه مشاوره املاك فعاليت می‌كرد.

هيزل بيشوپ در ۹۲ سالگی در شهرك رای نزديك نيويورك درگذشت.