مادر روانشناسی رشد

می‌گفت: «هميشه با آميزه‌ای از عشق مادرانه و هنر آموزگاری و باور به آموزشِ اندیشیدن به جای اندیشه‌ها، زيسته‌ام.»

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

پدرش كارمند بلندپايه دولت بود و از ذوق و استعداد دخترش به آموزش پشتيبانی بسيار كرد.

چهار ساله بود كه به دبستان رفت و ۱۵ ساله بود كه ديپلم علوم تجربی و يک سال پس از آن ديپلم ادبی گرفت.

۱۶ ساله بود كه جوان‌ترين و نخستين دانشجوی دختر اعزامی به خارج بود.

۲۶ ساله بود كه پايان‌نامه دكتری خود را به سرپرستی روانشناس بلندآوازه ژان پياژه نوشت. او در اين پژوهش پی برد كه تجربه‌ها و آموخته‌های ما در دريافت‌مان از فضاها، مكان‌ها و بُعدها تأثير مستقيم دارند.

با اينكه استادش به هيچ رو نمي‌خواست اين دستيار كارآمد و ورزيده را از دست بدهد، اما او به ايران بازگشت، ولی پيشنهاد وزارت آموزش و پرورش را نپذيرفت و آموزگار كلاس اول شد و دو سال سرپرستی نخستين مركز هدايت حرفه‌ای دانشجويان دانشگاه پلی‌تكنيک تهران را به عهده گرفت.

۴۲ ساله بود كه به گروه روانشناسی دانشگاه تهران پيوست و ۴۷ ساله بود كه دانشيار اين رشته در دانشگاه تهران شد و پنج سال پس از آن سرپرستی گروه روانشناسی اين دانشگاه را پذيرفت و سرانجام در ۵۳ سالگی به درجه استادی تمام رسيد.

۵۹ ساله بود كه پس از تدريس بيش از ۱۷ واحد درسی در هر ترم و تأليف ۱۵ كتاب و ۵۰ مقاله اثرگذار در رشته خود، بازنشسته اجباری شد.

او پس از اين حكم اجباری، چند پژوهشكده علوم انسانی را سرپرستی كرد و "فصلنامه روانشناسان ايرانی" را بنيان نهاد و برای نوشتن آثارش در زمينه روانشناسی پويشی و بالينی، مقام نخست را به خاطر تأليف كتاب در این زمینه در ايران به دست آورد.

رشد و شناسايی اين دو شاخه روانشناسی وامدار تلاش‌های پيوسته او در آموزش آنها به دانشجويان بوده است.

او واژه‌نامه هايی برای روانشناسی تأليف و برابرهای دقيق فارسی برای واژگان لاتين روانشناسی پيشنهاد و دو واژه‌نامه در اين زمينه منتشر كرد.

پريرخ دادستان در ۷۵ سالگی در تهران درگذشت.