قتل در اهواز، اعدام در شیراز، ممنوعیت ملاقات در ارومیه
۱۳۹۲ فروردین ۲۹, پنجشنبه
یک نوجوان ۱۵ ساله اهوازی که به تخریب خانه‌اش اعتراض داشت، توسط شلیک مستقیم گلوله یک مامور نیروی انتظامی کشته شد. این اتفاق روز جمعه ۲۳ فروردین، ۱۲ آوریل در محله سید موسی در اهواز روی داد.
مرتضی سویدی، نوجوانی ۱۵ ساله هنگامی که تراکتورها مشغول تخریب خانه‌های محله بودند به پشت بام می‌رود و با فریاد و التماس از ماموران می‌خواهد که خانه او را خراب نکنند ولی یکی از ماموران به سوی او شلیک می‌کند و مرتضی در دم کشته می‌شود.
عادل سویدی، پسرعموی مرتضی که ساکن هلند است، به دویچه‌وله می‌گوید که ۳۰ خانوار در محله سید موسی ساکن بودند که خانه‌های همه آنها تخریب شده است. تعداد افراد ساکن در این منطقه بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ نفر است که هم‌اکنون جایی برای اسکان ندارند.
به گفته آقای سویدی تخریب خانه‌ها و خرید زمین‌های مسکونی و کشاورزی این منطقه از سال ۱۳۷۲ در زمان ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی آغاز شده است. بنا بر آنچه به ساکنان این منطقه گفته شده، علت خرید زمین‌های کشاورزی، ساخت کارخانه نیشکر بوده اما چنین کارخانه‌ای در آن منطقه تا کنون ساخته نشده است.
آقای سویدی می‌گوید انگیزه اصلی خرید این زمین‌ها، بیرون کردن ساکنان عرب از این منطقه و تغییر بافت قومی آنجاست.
به گفته آقای سویدی پس از کشته شدن مرتضی، دایی و پسرعموی او نیز دستگیر شدند. همچنین یکی دیگر از اهالی محل که به تخریب خانه‌اش اعتراض داشته به نام فاطمه موسوی بازداشت می‌شود.
جنازه مرتضی سویدی بعد از هفت روز ساعت یک بعداز ظهر روز پنجشنبه ۲۹ فروردین، ۱۸ آوریل به خانواده‌اش تحویل داده شد و وی در همان محله به خاک سپرده شد.
بیشتر بخوانید: ۲۰۸ بازداشت‌شده در خوزستان
اعدام در ملا عام در شیراز
روز سه‌شنبه ۲۷ فروردین، ۱۶ آوریل، هفت نفر در شیراز به دار آویخته شدند. به گزارش خبرگزاری مهر ۴ نفر از این افراد در ملا عام اعدام شدند.
اتهام این افراد سرقت مسلحانه و تجاوز به عنف بوده است. چهار نفری که در ملا عام اعدام شدند متهم به سرقت مسلحانه از بانک و طلافروشی بوده‌اند. سه متهم دیگر به جرم سرقت مسلحانه و تجاوز به عنف در زندان عادل‌آباد شیراز اعدام شدند.
ایران پس از چین بالاترین آمار اعدام را در بین تمام کشورهای جهان دارد. شورای حقوق بشر سازمان ملل و دیگر نهادهای بین‌‌المللی حقوق بشر بارها از ایران خواسته‌اند تا حکم اعدام را لغو و یا بسیار محدود کند. جمهوری اسلامی تا کنون به این اعتراضات واکنشی نشان نداده است.
بیشتر بخوانید: گزارش تفصیلی اعدام در سال ۱۳۹۱
ممنوعیت ملاقات دو زندانی کرد محکوم به اعدام
علی و حبیب‌الله افشاری دو زندانی سیاسی کرد که به اعدام محکوم هستند، از ملاقات با خانواده و نیز تماس تلفنی محروم شده‌اند.
برادر این دو زندانی به کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی گفته که آخرین ملاقات این دو نفر با خانواده‌شان در اسفند ماه بوده است.
این دو در زندان ارومیه هستند و حکم اعدامشان نیز توسط دادگاه تجدید نظر تایید شده است. اتهام این دو نفر محاربه از طریق فعالیت تبلیغی و عضویت در گروهی برانداز (مخالف نظام) ذکر شده است.
به گزارش کمپین دفاع از حقوق زندانیان سیاسی، علی افشاری هنگام بازداشت از ناحیه کتف، دست و پای چپ مورد اصابت گلوله قرار گرفته که موجب شکستگی دست چپ او شده است. همچنین غضروف گردن او نیز به دلیل اصابت گلوله آسیب دیده و همین امر موجب تنگی نفس وی شده است.
بیشتر بخوانید: سایه اعدام بر سر کردستان
محرومیت نسرین ستوده از مرخصی درمانی
نسرین ستوده وکیل زندانی که برای گذراندن محکومیت ۶ ساله خود دو سال و نیم است که در زندان به سر می‌برد، به علت افت بینایی دچار مشکل شده است.
این فعال حقوق زنان و کودکان که مدت ۴۹ روز در اعتصاب غذا به سر برده بود، به دنبال اعتصاب دچار تاری چشم شده است.
رضا خندان همسر خانم ستوده به دویچه‌وله می‌گوید: «ما از پزشک متخصص چشم وقت گرفتیم. چند بار هم نامه دادیم و موافقت کلی هم شد ولی در عمل پروسه‌ای به‌وجود آمد که مراجعه به پزشک انجام نشد، دوباره وقت گرفتیم ولی تا این لحظه هنوز اعزام نشده است».
روال گرفتن مرخصی درمانی برای زندانیان به این صورت است که ابتدا خانواده او از پزشک متخصص وقت می‌گیرند و نامه پزشک را به دادستانی ارائه می‌کنند. دادستانی در صورت موافقت، نامه اعزام زندانی به پزشک یا بیمارستان خارج زندان را صادر می‌کند.
زندانی نیز باید در داخل زندان تاییدیه بهداری زندان را به دست آورد. به گفته‌ی آقای خندان این مراحل تا کنون دو بار برای نسرین ستوده اجرا شده اما مرخصی درمانی او هنوز عملی نشده است.
بیشتر بخوانید: نسرین ستوده عضو انجمن حقوق بشر آلمان
نسرین ستوده از شهریور ۱۳۸۹ در زندان به سر می‌برد. در این مدت او تنها سه بار به مرخصی آمده که دو دفعه آن هریک به مدت سه روز و یک بار نیز تنها به مدت ۲۴ ساعت بوده است.
خانم ستوده از ۶ اردیبهشت ۱۳۹۰ به بند عمومی منتقل شده و به گفته همسرش از آن زمان اجازه تماس تلفنی با خانواده‌اش را نداشته است.