فضای امنیتی و زیرزمینی شدن احزاب در کردستان
۱۳۸۷ فروردین ۱۸, یکشنبه
مصاحبه‌گر: کیواندخت قهاری
دویچه‌وله: آقای مسعود کردپور، آژانس خبری «موکریان» از ضرب وشتم آقای علیرضا نعمتی خبرنگار در قصر شیرین اطلاع داده است. نخست می‌توانید برای ما بگویید که حال آقای نعمتی الان چطور است؟
مسعود کردپور: آقای نعمتی از خبرنگاران هفته‌‌نامه‌ی «نوای وقت کرمانشاه» هستند. ایشان چندین سال است در این هفته‌نامه کار می‌کنند. برای تهیه‌ی گزارش در جریان انتخابات در حوزه‌های انتخاباتی کاندیداها حضور پیدا می‌کردند معمولا که توسط یکی از هواداران یکی از این کاندیداها مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و ایشان الان شکایت کرده‌اند به دادگستری قصرشیرین جهت پیگیری این قضیه. حال علیرضا نعمتی الان خوب هست البته. همان موقع ظاهرا مقداری مجروح شده بودند، ولی الان وضعیت‌شان خوب است.
دویچه‌وله: کسی که حمله کرده چه تیپی است و چه جوی هست که در آن طرفدارهای یک کاندیدای مجلس به جان یک خبرنگار می‌افتند؟
مسعود کردپور: در جریان انتخاباتی که برگزار شد، درتمام شهرهای کردستان معمولا به دلیل بیکاری بسیار گسترده‌ای که وجود دارد، علی‌رغم تبلیغات وسیعی که انجام گرفته بود برای تحریم انتخابات، عده زیادی، حالا شرکت هم در انتخابات شاید نمی‌کردند، ولی در این ستادهای تبلیغاتی حضور پیدا می‌کردند و آنجا هم با توجه به اینکه موسیقی پخش می‌شد و بهرحال پذیرایی می‌شد از افراد، تعداد زیادی از جوانان بیکار در این ستادها جمع می‌شدند معمولا و یک نوع تفریح یک هفته‌ای در واقع در جریان این تبلیغات انتخاباتی برای کاندیداها بوجود آمده بود و همین باعث شده بود که بعدا که خود کاندیداها در جریان انتخابات می‌دیدند که همین افرادی که آنجا جمع شده‌اند در این انتخابات به ایشان رای نداده‌اند، فقط برای تفریح و سرگرمی آمده‌اند، خب باعث می‌شود یک مقداری عصبی بشوند و بهرحال هوادارانی که داشتند به افراد حمله بکنند، به خبرنگارها با توجه به گزارشهایی که تهیه می‌کردند. در همین جریان هم بوده که در قصرشیرین به این خبرنگار، علیرضا نعمتی، حمله شده و ایشان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
دویچه‌وله: آقای کردپور، الان تا چه حد کلا آزادی احزاب و آزادی مطبوعات در منطقه‌ی کردنشین ایران وجود دارد؟
مسعود کردپور: البته با توجه به اصول قانون اساسی که بسیاری از حقوق مردم در آن تصریح شده، بویژه در بخش حقوق ملت، آزادی احزاب هم براساس اصل ۲۶ قانون اساسی تضمین‌شده است در قانون اساسی. ولی متاسفانه این اصل و بسیاری از اصول دیگر قانون اساسی، از جمله اصل تجمعات بدون حمل سلاح، نادیده گرفته شده و هنوز مجلس شورای اسلامی در طول این سی سالی که از عمر نظام جمهوری می‌گذرد، هنوز تعریف مشخصی برای این فعالیت‌ها در نظر گرفته نشده و قانونی در این رابطه هنوز تصویب نشده است در مجلس. بر همین اساس در بسیاری از مناطق کشور و بویژه مناطق کردنشین احزاب بسیار زیادی وجود دارند و فعالیت می‌کنند و فعالیت‌شان متاسفانه زیرزمینی شده است. با توجه به رویکرد حاکمیت در دوره‌ی جدید که رویکرد بسیار امنیتی و نظامی دارد و فعالیت‌های سیاسی و مدنی و فعالیت‌های احزاب، همین باعث شده است که الان بسیاری از فعالین حزبی در این مناطق به طور زیرزمینی فعالیت کنند و به زندان بروند که بر همین اساس هم، با توجه به اینکه اصل ۱۶۸ قانون اساسی هم که تاکید دارد روی دادگاههای علنی و به صورت این که هیات منصفه هم حضور داشته باشد در دادگاهها، این اصل هم هنوز متاسفانه توسط قانونگذارها هنوز قانونی تصویب نشده و این را تحلیل نکرده‌اند، در همین رابطه هم بسیاری از این افرادی که فعالیت کرده‌اند، به دادگاههای انقلاب کشیده می‌شوند و آنجا با احکام سنگینی مواجه می‌شوند. و بر همین اساس الان در بسیاری از شهرهای کردستان تعداد زیادی افراد داریم که به دلیل فعالیت سیاسی در چارچوب همین احزاب الان در زندانها بسر می‌برند و همین نشان می‌دهد که وضعیت حقوق بشر در این مناطق بسیار وخیم‌تر از سایر مناطق کشور است و بودجه‌ای که به وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی در این منطقه اختصاص داده می‌شود، چندین برابر بودجه‌ای هست که مثلا در استان همدان یا استانهای مرکزی کشور به تشکیلات امنیتی اختصاص پیدا می‌کند و بجای اینکه عمران و آبادانی در این منطقه و توسعه‌ی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی در این منطقه بوجود بیاید و رویکرد دموکراتیک به فعالیت‌ها و احزاب و جریانات با برنامه‌های مختلفی که وجود دارد داشته باشند، متاسفانه چنین رویکردی وجود ندارد و فقط دیدگاه امنیتی و با عینک امنیتی و نظامی به منطقه می‌نگرند.
دویچه‌وله: الان یک مقدار شما از پیامدهای نبود آزادی احزاب در اصل صحبت کردید. تا چه حد نبود آزادی مطبوعات در آنجا تاثیر خودش را می‌گذارد و به چه صورت؟
مسعود کردپور: متاسفانه در این منطقه هم حاکمیت بجای این که زمینه را فراهم بکند برای فعالیت آزاد مطبوعاتی و فضای شفافی بوجود بیاید، با این مطبوعات هم برخورد کرده است. الان تقریبا اکثر مطبوعات کردستان را بسته‌اند و فعالیت آزاد مطبوعات به آن صورت وجود ندارد. و همین باعث می‌شود که فعالیت‌ها زیرزمینی بشود و الان هم تمام احزاب، یعنی تمام دگراندیشان باید به صورت زیرزمینی فعالیت کنند. و این هم به نفع منافع ملی نیست و بودجه‌ی بسیار زیادی صرف مسایل امنیتی می‌شود که این ناشی از دید تنگ‌نظرانه‌ای هست که نسبت به قضایا وجود دارد و هنوز راه حل منطقی نسبت به این قضیه بعد از سی‌سال ارائه نشده است و فقط راه حل امنیتی هست و برخورد هست و حل نشدن مسئله در واقع. و مسئله همینطور باقی مانده و روزبه‌روز هم حادتر می‌شود تا در بسیاری از مواقع خودش را نشان می‌دهد، مثل کشته‌شدن شوانه سید قادر که یکماه باعث شد اعتصابات و اعتراضات گسترده و تجمعات بسیاری در مناطق کردنشین بوجود بیاید. و همین هم بهانه می‌دهد به بیگانگان. بسیاری از کشورهایی که خود حاکمیت بعنوان دشمن از آنها نام می‌برد، درصددند از این مسایل سواستفاده کنند و این تدبیر حاکمیت باید این مسئله را ساده‌تر کند و راه‌حلی برای این مسایل پیدا کند.